Ο Νίκος Παπαδημητρίου επιστρέφει στην προσφιλή του θεματική ―αυτήν των «γηπέδων»― και δημιουργεί μια πολλαπλή σύνθεση εικόνων και αναφορών που εστιάζουν στην ανθρώπινη συνθήκη, παρουσιάζοντας κατασκευές υπό κλίμακα, με χρήση διαφόρων μέσων και υλικών (τμήμα ενός γηπέδου μπάσκετ, ένα μονοθέσιο της Formula 1, μέρος ενός επιτοίχιου γηπέδου ποδοσφαίρου, μια άχρηστη μπάλα του μπάσκετ, μια επιγραφή νέον, αφαιρετικές ζωγραφικές συνθέσεις και σχέδια και μικρά κεραμικά γλυπτά).
Ο Ιστορικός της τέχνης Γιάννης Μπόλης, γράφει στο εισαγωγικό κείμενό του που δημοσιεύεται στον δίγλωσσο (ελλ-αγγλ) εικονογραφημένο κατάλογο της έκθεσης:
«..Από τη μια πλευρά η φυσική βία ―ανάγκη και τυχαιότητα. Οι ανθρώπινες φυλές, οι κυνηγοί και οι «πρωτόγονοι» που σκοτώνουν για να επιβιώσουν, να εξασφαλίσουν τροφή ή να προστατευθούν, εκτεθειμένοι, ταυτόχρονα, στη βία της φύσης ―αρχέγονοι φόβοι και εμπειρίες που εξανθρωπίζονται, γίνονται μαγικές, ανιμιστικές λατρευτικές τελετές, μυστικιστικές εκδηλώσεις.
Από την άλλη, η βία στις πολιτισμένες, οργανωμένες κοινωνίες. Η βία σε ένα ευρύ φάσμα εκδηλώσεων και εκφάνσεών της ―κοινωνική, πολιτική, ψυχολογική, πολεμική… Η βία που γεννά εξουσία και γεννιέται από την εξουσία. Η βία απέναντι στον άλλον και απέναντι στο φυσικό περιβάλλον. Η ανθρώπινη ανταγωνιστική φύση, τα άγρια ένστικτα, η επιδίωξη της ισχύος και της επικράτησης, η εξολόθρευση των αδυνάμων, τα έπαθλα της σύγκρουσης και της νίκης. Στις συνθέσεις του Παπαδημητρίου, η υψηλή ιδέα συνυπάρχει με την εξαιρετική τεχνική πραγμάτωση και απόδοσή της. Στην προέκταση των βιωμάτων, της πραγματικότητας και της ατομικής και συλλογικής μνήμης, ο κόσμος του δημιουργού αναδύεται αμφίσημος και ανοιχτός σε προσεγγίσεις, συνδέσεις και ερμηνείες.
Ένας κόσμος όπου οι ιδεολογικές, οικονομικές, εθνικιστικές ή θρησκευτικές εντάσεις δημιουργούν αδιαπέραστες διαχωριστικές γραμμές, εγκλωβίζουν τον άνθρωπο, εγκαθιστούν, με τον πιο κυνικό και αμείλικτο τρόπο, το «κράτος» του φόβου και της απειλής. Ένας κόσμος σε σύγκρουση, κατακερματισμένος και μεταβατικός, ανοχύρωτος και παγιδευμένος, που έχει απολέσει τα σημεία αναφοράς και τους συνεκτικούς του δεσμούς. Ένας κόσμος όπου η βία κυριαρχεί και νομιμοποιείται, και όπου το παιχνίδι τελειώνει και ξαναρχίζει. Το ερώτημα είναι ποιοι ορίζουν, κάθε φορά τους όρους, τους κανόνες και τα όρια αυτού του παιχνιδιού. Και αν, κατά πόσο, αυτά ανατρέπονται ή επανακαθορίζονται.»
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Νίκος Παπαδημητρίου
Ο Νίκος Παπαδημητρίου γεννήθηκε στη Χίο. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας ζωγραφική και χαρακτική. Το 1995 με υποτροφία Erasmus σπούδασε στο Εδιμβούργο (Edinburgh College of Art) και το 2000 αποφοίτησε με master degree στην οπτική επικοινωνία από το Πανεπιστήμιο του Κεντ (Kent Institute of Art & Design). Έχει διενεργήσει 16 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και διεθνώς μεταξύ των οποίων σε πέντε Μπιεννάλε (Σαράγιεβο, Τελ-Αβίβ, Πράγα, Αθήνα και Κωνσταντινούπολη). Από το 1999 έως σήμερα διδάσκει σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Το διάστημα 2012 – 13 δίδαξε στο Konkuk University στη Ν.Κορέα (KUB school of design) σαν visiting professor, ενώ από το 2002 έως το 2018 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής (πρώην ΤΕΙ Αθήνας). Μαζί με άλλους καλλιτέχνες ίδρυσε το 2008 την αστική μη κερδοσκοπική πλατφόρμα “Lo and Behold”. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Η χρήση της μάσκας είναι υποχρεωτική κατά την παραμονή σας στη γκαλερί.
