Χρησιμοποιώντας μια αναλογική κάμερα μεγάλης μορφής, ο Jorion απαθανατίζει αυτά τα «απομεινάρια μεγαλείων» του παρελθόντος δημιουργώντας μια σειρά με το όνομα Veduta. Μέσα από το φακό του, μας δίνεται μια «γεύση» από την παλιά δόξα αυτών των αποσυντεθειμένων παλατιών.
Συχνά ακόμα πλούσιο με διακοσμητική ζωγραφική, το εσωτερικό του κάθε παλατιού ξεχωρίζει για τα προσωπικά του στοιχεία, σαν ένα άναρχα εξελισσόμενο τοπίο. Η καταγραφή της μοναδικότητας των εγκαταλελειμμένων χώρων είναι μέρος αυτού που παρακινεί τον Jorion. «Στην αρχή φωτογράφισα τα παλάτια, για να τα απαθανατίσω πριν αυτά καταστραφούν ολοκληρωτικά» λέει ο Jorion στο My Modern Met. «Και μετά συνειδητοποίησα ότι υπήρχε μια ομορφιά, μια αισθητική, που αναδύεται με σχήματα, χρώματα και φώτα. Δεν αναζητώ απαραίτητα τα σημάδια της εγκατάλειψης, αλλά μάλλον την πατίνα ή αλλιώς τα ίχνη του χρόνου.»
Ο Jorion ταξιδεύει στον κόσμο αναζητώντας μέρη για να φωτογραφίσει με την κάμερα 4 Χ 5 κάμερα του. Συνηθίζει να χρησιμοποιεί φυσικό φως, αναζητώντας την άντληση ή την ποιότητα γραφικών μέσα από αυτά που «γεννάει» το ίδιο το τοπίο. Με εξοπλισμό που ζυγίζει περίπου 18 κιλά, μεταξύ της φωτογραφικής μηχανής μεγάλου μεγέθους, των φακών και των αξεσουάρ, το έργο του Jorion είναι μια επίπονη εργασία, αλλά η ανταμοιβή τον δικαιώνει.
Το έργο του μιλάει για την εύθραυστη και εφήμερη φύση της ανθρωπότητας, δημιουργώντας μας, έπειτα από την θέαση των συλλογών του, το εσωτερικό ερώτημα αν η μοίρα μας θα είναι παρόμοια με αυτά τα κτίρια του παρελθόντος. Και αν όχι, πώς θα είναι το μέλλον; Στην ακινησία τους, αυτοί οι άδειοι χώροι μας αναγκάζουν να συμπληρώσουμε τα κενά του παρελθόντος τους ως τρόπο να κατανοήσουμε το παρόν τους. Χάρη στο έργο του Jorion, η σκέψη και η ματιά μας ταξιδεύει από τα κλειστά όρια του «τώρα», στο προσωπικό μέλλον, αυτό που ονομάζουμε το δικό μας «μετά».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Thomas Jorion, Pappagallo, Toscane, 2018.
