Η Μαρία Στασινοπούλου, παρατηρώντας τὴ ζωὴ ποὺ περνᾶ, ἑστιάζοντας στὸ οἰκεῖο καὶ στὸ ἀλλότριο καὶ συνδυάζοντας τὴ φαντασία μὲ τὴν πραγματικότητα, ἐπιχειρεῖ νὰ ξορκίσει τὴν ἀδυσώπητη κοινὴ μοίρα. Γιὰ νὰ τὸ πετύχει αὐτὸ ἐπιστρατεύει πότε τὸ χιοῦμορ, πότε τὴν εἰρωνεία καὶ πότε τὴ διακωμώδηση, ἀφαιρώντας ὁτιδήποτε περιττό, χρησιμοποιώντας λόγο κοφτὸ καὶ πυκνό.
«“῾Ηλικιωμένο ζευγάρι στὴ Θεσσαλονίκη κάηκε ζωντανό, ὅταν φωτιὰ ἀπὸ ἄγνωστη αἰτία ξέσπασε στὸ πολυτελὲς διαμέρισμα ποὺ διέμεναν στὸ κέντρο τῆς πόλης. Κινδύνευσαν καὶ τὰ διπλανὰ διαμερίσματα”, ἔλεγε ἡ πρωινὴ εἴδηση. Κανεὶς ὅμως δὲν ὑποψιάστηκε ὅτι τὰ δύο γερόντια, ἐρωτευμένα ἕως θανάτου, ἀποχαιρέτησαν τὴ ζωὴ τὴν ὥρα ποὺ προσπαθοῦσαν νὰ κάψουν τὰ ἐρωτικὰ γράμματα τῆς νιότης τους, γιὰ νὰ μὴν πέσουν σὲ χέρια βέβηλα.»
Μαρία Στασινοπούλου
Η ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ (1945) γεννήθηκε στὴν Καλαμάτα. Σπούδασε῾Ιστορία καὶ᾽Αρ – χαιολογία στὸ Πανεπιστήμιο ᾽Αθηνῶν καὶ μετεκπαιδεύτηκε στὸ Διδασκαλεῖο Μέσης᾽Εκπαιδεύσεως.᾽Εργάστηκε ὡς φιλόλογος στὴ δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση.᾽Ασχολεῖται μὲ τὴ μελέτη καὶ τὴν κριτικὴ τῆς νεοελληνικῆς λογοτεχνίας. Ἔχει ἐκδώσει τὰ βιβλία : Χρονολόγιο-᾽Εργοβιογραφία Γιώργου Σεφέρη (Μεταίχμιο 2000), Πίσω ἀπὸ τὶς γραμμές.
Σελίδες κριτικῆς (University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2005), Κυρία, μὲ θυμᾶστε; (Κίχλη 2010) καὶ Χαμηλὴ βλάστηση (Κίχλη 2018). Σὲ συνεργασία μὲ τὸν Δημήτρη Δασκαλόπουλο:῾Ο βίος καὶ τὸ ἔργο τοῦ Κ. Π. Καβάφη (Μεταίχμιο 2002, νέα συμπληρωμένη ἔκδοση 2013) καὶ Κ. Π. Καβάφης, Ποιήματα.᾽Επιλογή (Μεταίχμιο 2003). Ἔχει ἐπιμεληθεῖ τὴν ἔκδοση τοῦ τρίτομου Κοινοῦ λόγου τῆς Ἕλλης Παπαδημητρίου (῾Ερμῆς 2003) καὶ τοῦ δεύτερου τόμου τῆς ᾽Αλληλογραφίας Μαρῶς-Γ. Σεφέρη ( Ἴκαρος 2005). Εἶναι μέλος τῆς ῾Εταιρείας Συγγραφέων καὶ γράφει κριτικὴ βιβλίου στὸ περιοδικὸ τῆς Θεσσαλονίκης᾽Εντευκτήριο καὶ στὴν ἀθηναϊκὴ ᾽Εφημερίδα τῶν Συντακτῶν.
