Ακολουθώντας τα αυτοβιογραφικά κείμενα του Φραντς Κάφκα επιχειρούμε μια προσέγγιση στη ζωή και το έργο του μέσα από τη σχέση του με τις γυναίκες που τον σημάδεψαν όπως η Φελίτσε Μπάουερ, η Μίλενα Γέσενκα , η Γιούλιε Βόριτσεκ και η Ντόρα Ντίαμαντ.
Έχοντας ο ίδιος μεγαλώσει χωρίς να λάβει στοργή και τρυφερότητα δεν αποφάσισε ποτέ να παντρευτεί. Την ίδια στιγμή όμως θεωρούσε ότι ο γάμος και η τεκνοποίηση είναι από τα σημαντικότερα πράγματα που μπορούσε να επιτύχει ένας άνθρωπος. Όπως φαίνεται κυρίως μέσα από τα αυτοβιογραφικά του κείμενα, μάλλον έζησε μια ζωή που δεν ανταποκρινόταν στις μύχιες επιθυμίες του για αυτό και προσπάθησε να περιφρουρήσει το τελευταίο που του απέμεινε: τη συγγραφή
Μέσα από τη σχέση του με τις γυναίκες αναδύεται με σχετική σαφήνεια ο άνθρωπος που ήταν ο Κάφκα, τον οποίο φρόντιζε επιμελώς να αποκρύπτει στο λογοτεχνικό του έργο. Οι αναφορές του στα «φιλιά» και τον «γυναικείο κόρφο» μοιάζουν να είναι ασκήσεις μιας ερωτικής ρητορικής που εκτελούνταν από απόσταση ασφαλείας. Ωστόσο, το σώμα των επιστολών του Κάφκα προς τη Φελίτσε Μπάουερ και τη Μίλενα Γέσενκα, κληροδότησε στη λογοτεχνία μια από τις λαμπρότερες και αινιγματικότερες στιγμές της ερωτικής αλληλογραφίας.
Με αφηγητή τον μεταφραστή γερμανόφωνης λογοτεχνίας και μεταφραστή του Κάφκα, Βασίλη Τσαλή επιχειρούμε να ψηλαφίσουμε αυτή τη σχέση του Κάφκα με τις γυναίκες και κυρίως τη μετουσίωσή της σε λογοτεχνία ανατρέχοντας επιλεκτικά στις επιστολές που σώζονται και απευθύνονται στις γυναίκες αυτές και οι οποίες μας αποκαλύπτουν μερικές από τις λιγότερο γνωστές όψεις της σπάνιας διάνοιας του.
