Την Παρασκευή 2 Απριλίου στις 18:00, η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS και οι εκδόσεις UNIVERSITY STUDIO PRESS διοργανώνουν τη διαδικτυακή συζήτηση «Οι περιπέτειες του μοντέρνου θεάτρου», με αφορμή το βιβλίο του Σάββα Πατσαλίδη «ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ ΙΙ. (Μετα)μοντέρνες διαδρομές σε τόπους, ουτοπίες και ετεροτοπίες», που παρακολουθεί τις διάφορες εξελικτικές φάσεις του μοντέρνου θεάτρου που το έφεραν μέχρι το κατώφλι του 21ου αιώνα, όπου πλέον καλείται να αντιμετωπίσει συσσωρευμένα ζητήματα που είναι βέβαιο ότι θα αλλάξουν κατά πολύ τη φυσιογνωμία του.

Ο Σάββας Πατσαλίδης είναι ομότιμος καθηγητής θεατρολογίας στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ.

Με το συγγραφέα θα συνομιλήσουν:
Θόδωρος Γραμματάς, καθηγητής Θεατρολογίας ΕΚΠΑ
Γιώργος Πεφάνης, καθηγητής Θεατρολογίας ΕΚΠΑ
Καίτη Διαμαντάκου, αν. καθηγήτρια Θεατρολογίας ΕΚΠΑ

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά και θα μεταδίδεται ζωντανά από το IANOS RADIO, το κανάλι Youtube και τη σελίδα Facebook του ΙΑΝΟΥ.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Το βιβλίο μελετά τις διάφορες διαδρομές, τις φάσεις και αντιφάσεις του μοντέρνου θεάτρου τα τελευταία 200 περίπου χρόνια, αρχίζοντας από τον ρεαλισμό με κατάληξη τον μεταμοντερνισμό και τον μετα-ουμανισμό. Η βασική του θέση λέει ότι η έννοια του μοντέρνου, είτε αφορά το θέατρο είτε κάτι άλλο, δεν κλείνει ποτέ. Συνοδεύει όλες τις εποχές, την καθεμιά με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τις ανάγκες της ιστορικής στιγμής, τη φιλοσοφία της, την ανεκτικότητά της, τις ιδιαιτερότητές της. Το μοντέρνο, με άλλα λόγια, αντιμετωπίζεται ως αναγκαιότητα και όχι ως επιλογή, υπό την έννοια ότι οι λαοί που ακολουθούν την εξέλιξη του πολιτισμού δεν μπορεί παρά διαρκώς να βρίσκονται σε μια κατάσταση μόνιμου εκμοντερνισμού. Ο βαθμός ανανέωσης ορίζει και τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο μοντέρνο και το πρωτοποριακό, όπως και το μοντέρνο μιας κοινωνίας σε σύγκριση με το μοντέρνο κάποιας άλλης.

Η μελέτη αυτή υποστηρίζει πως για να προσεγγίσει κανείς σφαιρικά και δημοκρατικά το μοντέρνο θέατρο ―ξεπερνώντας ταυτόχρονα και τους περιορισμούς παλαιότερων μοντέλων ανάλυσης, σύμφωνα με τα οποία κάποιος τόπος απολάμβανε τα προνόμια του «ελεγκτικού κέντρου», σε βάρος της περιφέρειας―, χρειάζεται μια νέα «γεωγραφία αφετηριών», ήτοι μια «χρονικοποίηση του τόπου» και «εδαφικοποίηση του χρόνου». Και τούτο γιατί έτσι προκαλείται ο πολλαπλασιασμός των κέντρων (σημείων αναφοράς) και από εκεί ο πολλαπλασιασμός των εκδοχών του μοντέρνου.

Το link για το Live streaming μπορείτε να το βρείτε εδώ.