«36 Δίκαιοι»: Η σωτηρία του κόσμου στα χέρια των Δίκαιων

Ο συγγραφέας των γνωστών ιστορικών μυθιστορημάτων “Ματωμένη εκστρατεία”, “Οι αρετές του πολέμου” και “Οι πύλες της φωτιάς”, επανέρχεται στο προσκήνιο με ένα βιβλίο που βλέπει το παρόν με τα μάτια του μέλλοντος. Οι θεωρίες για το τέλος του κόσμου και την συντριβή του ανθρώπου από δαιμονικές και διαβολικές δυνάμεις που επιθυμούν να σπείρουν το κακό δίνουν και παίρνουν και έχουν την μορφή προφητικού μηνύματος στο οποίο πολλοί τείνουν να πιστεύουν. Ο Πρέσσφιλντ αντλεί ουσιαστικά έμπνευση από όλα όσα γίνονται γύρω μας αλλά και από το γεγονός κυρίως της ανεξέλεγκτης τεχνολογικής έκρηξης και της απειλής της κλιματικής αλλαγής. Επιχειρεί μία σύνθεση αυτών των δύο παραγόντων μέσα από μία αφήγηση καταιγιστική, ένα βλέμμα στο ασταθές και αβέβαιο μέλλον.

Το μετέωρο βήμα του ανθρώπου ανάμεσα στο καλό και το κακό

Η εξιστόρηση έχει ως επίκεντρο το έτος 2034 όπου και συμβαίνουν όλες αυτές οι δυσάρεστες εξελίξεις, σκοπός και στόχος των κακόβουλων ανθρώπων είναι η ανακάλυψη και η δολοφονία των λεγόμενων 36 δίκαιων, μιας ομάδας ανθρώπων οι οποίοι στην πραγματικότητα κρατάνε στα χέρια τους τις τύχες των ανθρώπων ανά την γη. Αυτοί οι δίκαιοι ισοδυναμούν με δυνάμεις του καλού, τους οποίους τα διαβολικά σχέδια κάποιων θέλουν να εξοντώσουν και να εξολοθρεύσουν ώστε να πάρουν στα χέρια τους τον έλεγχο του πλανήτη και να προκαλέσουν το χάος με απώτερο κατάρρευση των πάντων. Στο βιβλίο του Πρέσσφιλντ καθρεφτίζεται ουσιαστικά η αγωνία του ίδιου του ανθρώπου για δικαιοσύνη, ευημερία και ισότητα.

Η φύση των ανθρώπων ενέχει την τάση προς το άδικο ενώ εμπνέεται και από τον νόμο του δικαίου, ωστόσο ο άνθρωπος λόγω της τρωτότητάς του και του ευάλωτου χαρακτήρα του έχει την τάση να ρέπει προς το κακό και το δαιμονικό, κάτι που προσπαθεί να ισορροπήσει μέσα του από τον ίδιο τον Δημιουργό του που τον αφήνει ελεύθερο αλλά φροντίζει να του δημιουργεί και σκέψεις. Είναι μία διττή φύση ο άνθρωπος και ακροβατεί ανάμεσα στο καλό και το κακό, παλεύει με αντίρροπες δυνάμεις και οι πράξεις του αιώνες τώρα αποδεικνύουν πως είναι ικανός για το καλύτερο μα και για το χειρότερο. Αυτό το δισυπόστατο είναι εδώ πασιφανές, όλοι προσπαθούν να κατανοήσουν τον γρίφο LV πίσω από την συστηματική δολοφονία των ανθρώπων, όλοι πασχίζουν να αποκρυπτογραφήσουν την στρατηγική των δολοφόνων που έχουν ανθρώπινο πρόσωπο αλλά σατανικό μυαλό.

Αυτοί οι άνθρωποι και όσοι τους υπηρετούν, και αυτό συμβαίνει διαχρονικά δυστυχώς, δεν είναι ξένοι προς εμάς, είναι άνθρωποι σαν και εμάς με ανεπτυγμένο το ένστικτο της καταστροφής και της διάβρωσης κάθε καλοσύνης. Ο Πρέσσφιλντ μοιράζεται μαζί μας μια αρχαία προφητεία για να δείξει πόσο ο κόσμος είναι εύθραυστος και πόσο μετέωρος είναι ο ίδιος ο άνθρωπος μέσα σε ένα πλαίσιο αβεβαιότητας και αστάθειας ειδικά με τα τρομοκρατικά χτυπήματα, τις θρησκευτικές διαμάχες και μια σειρά από γεγονότα που στην πραγματικότητα συγκλονίζουν την ανθρωπότητα και την καθιστούν επισφαλή σε χέρια επικίνδυνα. Αυτοί όμως οι επικίνδυνοι συμβαίνει να είναι σάρκα εκ της σαρκός μας και τα βιβλικά εδάφια στα οποία αναφέρεται στην αρχή και το τέλος της αφήγησής του δηλώνουν του λόγου το αληθές.

Ο Μπεν-Νταβίντ, ο τελευταίος εναπομείνας από τους Δίκαιους, αναφέρει χαρακτηριστικά: “Τι πρέπει να συμβεί προκειμένου να επιστρέψει η Γη από το χείλος της καταστροφής; Τι πρέπει να κάνει η ανθρωπότητα; {… } Το πενήντα με εβδομήντα τοις εκατό των εκτάσεων που σήμερα χρησιμοποιούνται στην καλλιέργεια πρέπει να αφαιρεθεί από τη γεωργία και να αντικατασταθεί είτε με αναδασωτέες περιοχές, είτε με βοσκοτόπια για την εκ νέου δέσμευση και απομόνωση του διοξειδίου του άνθρακα”. Και ποιος είναι σε θέση να θυσιάσει τα κέρδη του και την πολυτέλειά του για να δώσει μία ανάσα στο περιβάλλον εις βάρος της ευζωίας του; Ποιος είναι αυτός που θα κατανοήσει πως η πρόσκαιρη ωφέλεια είναι μια μακρόχρονη δυστυχία και για τον ίδιο και ας μην το κατανοεί τώρα; Να τα ερωτήματα που προκύπτουν αβίαστα και εύλογα.

Αυτή είναι μια σπαρακτική πραγματικότητα, ειδικά στις μέρες μας όπου από την μία η κλιματική αλλαγή που εμείς προκαλέσαμε θέτει σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξή μας και από την άλλη η πανδημία που μας έχει φέρει στο χείλος του γκρεμού. Το μυθιστόρημα του Πρέσσφιλντ δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα, είναι λάβα που καίει γιατί μιλά την γλώσσα της αλήθειας και ας μοιάζει να είναι η αφήγηση ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Στην ουσία του αγγίζει τον πυρήνα του προβλήματος της συνέχειας του κόσμου όπως τον ξέρουμε και μόνοι υπεύθυνοι είμαστε εμείς και κανείς άλλος. Στο τέλος του βιβλίου, ο συγγραφέας αναφέρει το λιώσιμο των πάγων, παρουσιάζει μια εικόνα παρακμιακή όπου αντί να ζουν πολικές αρκούδες υπάρχουν μηχανήματα που πραγματοποιούν εξόρυξη πετρελαίου σε μία προσπάθεια απόλυτης αφαίμαξης κάθε πλούτου. “Τι σημασία έχει αν ήταν ο διάβολος; Αν υπάρχει διάβολος, υπάρχει και Θεός, και αν υπάρχει Θεός, υπάρχει νόημα. Η κόλαση αποκλείεται να είναι χειρότερη από μια ζωή χωρίς νόημα”.

Αποσπάσματα βιβλίου

Ο εγκληματίας δε θέλει να συλληφθεί. Θέλει να αποκαλυφθεί. Να τον κατανοήσουν. Να αναγνωρίσουν τα πάθη του και να αντιμετωπίσουν με σεβασμό την οπτική του.

Μην ξεχνάτε, οι Δίκαιοι είναι νισταρίμ, “κρυφοί”. Κανείς δεν ξέρει ποιον έχει επιλέξει ο Θεός – ούτε καν οι ίδιοι. Εγώ δεν ξέρω. Δεν μπορούμε να ξέρουμε. Εκείνο που διαισθανόμαστε είναι ότι η μοχθηρία κατακλύζει τον κόσμο, σε βαθμό που ίσως δεν έχουμε ξαναδεί.

Διαβάστε επίσης:

Πρέσσφιλντ Στίβεν – 36 Δίκαιοι