Ο Μπιλ φοβόταν. Ήταν ενήλικος. Δεν είχε την απάντηση. Και φοβόταν πολύ. Ήξερε να διακρίνει τις ποιότητες του φόβου. Υπήρχε ο φόβος να μη σε πιάσει η μαμά μετά από μια μικρή αταξία. Ο φόβος να μην αποκαλυφθεί ότι αντέγραψες στο διαγώνισμα. Ο φόβος της αποτυχίας. Ο φόβος να σε απορρίψει η παρέα σου (άρα ο φόβος να μείνεις μόνος). Ο φόβος για τις μέλισσες. Ο φόβος για τον οδοντίατρο.
Όλες αυτές τις ποικιλίες του φόβου τις γνώριζε καλά, τις είχε επανειλημμένα αντιμετωπίσει στο παρελθόν, άλλοτε με σχετική επιτυχία, άλλοτε όχι.
Ετούτο εδώ όμως ήταν κάτι άλλο, πιο βαθύ, πιο πρωτόγονο.
Όχι όμως και τελείως άγνωστο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Για πολλά χρόνια έγραφα κείμενα ως πάρεργο στην τραγουδοποιία. Και με λίγες ενοχές, ομολογώ, σα να έκανα απιστία στην τέχνη μου. Όχι πια. Λέω καμιά φορά, χαριτολογώντας, ότι γράφω ιστορίες γιατί μου περισσεύουν λέξεις από τα τραγούδια. Ξεχειλίζουν απ’ τις τσέπες μου και με τραβάνε απ’ το μπατζάκι για να τις γράψω. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι αγαπώ την τέχνη της αφήγησης, σε οποιαδήποτε μορφή. Μ’ αρέσει ν’ ακούω ιστορίες και να λέω ιστορίες. Με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο, σαν τα παραμύθια: με αρχή, μέση και τέλος. (Αλλά όχι κατ’ ανάγκη μ’ αυτή τη σειρά). Κάποιες από αυτές μπορούν να ειπωθούν τραγουδιστά. Άλλες όχι. – Μ.Π.
ΜΙΛΤΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ
Ο Μίλτος Πασχαλίδης γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1969 και μεγάλωσε στους Αμπελόκηπους. Σπούδασε μαθηματικά και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Ζει στην Αθήνα και έχει δύο κόρες, την Ευγενία και τη Χριστίνα. Συνήθως φτιάχνει τραγούδια. Έχει γράψει τρία μυθιστορήματα: Δύο νύχτες στο Σαράντι (2010), Επόπτης (2012, β΄ έκδοση 2021), Αγύριστο κεφάλι. Ο Άλκης Αλκαίος που γνώρισα… (2014, β΄ έκδοση 2017)
