«Batterflies are free», πολυβραβευμένο έργο, 1969.
Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από τον «Ζοφερό Οίκο» του Κάρολου Ντίκενς και υποδηλώνει μία αξιοπρόσεκτη πολυσημία.
Σκηνοθεσία, μετάφραση και διασκευή Ρέινα Εσκενάζυ.
Μία καλή παράσταση, γλυκειά και κωμική συγχρόνως, με έντονα τα στοιχεία του χιούμορ. Στοχεύει στη θετική πλευρά της ζωής, εκφράζοντας την αισιοδοξία και την ελπίδα, μακριά από στερεότυπα που φυλακίζουν το ελεύθερο πνεύμα και αναστέλλουν την κοινωνική εξέλιξη του ανθρώπου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στα συν υπολογίζονται οι αξιόλογες ερμηνευτικές στιγμές, η μουσική και η υποκριτική πληρότητα της Πέμης Ζούνη που ανέδειξε το θεματικό πυρήνα του θεατρικού.
Στα πλην η αδυναμία να οπτικοποιηθεί σκηνικά η δραματική δομή του έργου, με απότοκο την κάποια κόπωση, καθώς παρατηρήθηκε το φαινόμενο της λεγόμενης «κοιλιάς». Η υπερβολή στην έκφραση σε κάποια σημεία, δεν εξυπηρέτησε το δραματουργικό υπόβαθρο, αντίθετα το υποβάθμισε. Θα μπορούσε να ήταν και πιο σύντομη στη διάρκειά της η παράσταση.
Διαπιστώθηκε η συλλογική προσπάθεια των ηθοποιών να δείξουν συνοχή και επικοινωνία σε ένα θέμα τόσο επίκαιρο και ευαίσθητο, όπως είναι η ατομική απελευθέρωση.
Είμαστε στη Νέα Υόρκη την έκτη δεκαετία του 20ού αιώνα. Η ιστορία διαδραματίζεται την εποχή των λουλουδιών, όταν αναπτύχθηκε το αντιπολεμικό κίνημα των χίππις που διακήρυττε την πλήρη αυτοδιάθεση, την πίστη στα ιδανικά του έρωτα και της απόλυτης ελευθερίας.
Τα ζωτικά θέματα που θίγονται και απασχόλησαν το συγγραφέα είναι διαχρονικά, όπως η διεκδίκηση της ελευθερίας, η ανάγκη της αυθυπαρξίας, η πίστη στα προσωπικά ιδανικά της και οπωσδήποτε η κινητήρια δύναμη του έρωτα και η τεράστια αξία της αγάπης.
Συντελεστές
Η σκηνοθεσία σε γενικές γραμμές αξιοποίησε το σφρίγος των νοηματικών αξόνων, χωρίς όμως να αποφύγει κάποια κλισέ που στέρησαν από το έργο τη δυναμική της φυσικότητας, υπηρετώντας κατά ένα τρόπο την επιτήδευση.
Ωστόσο η σκηνοθετική γραμμή ενίσχυσε σε γενικές γραμμές τη δράση, ώστε η σκηνική αφήγηση να έχει δομή, καθώς κτίζει την τοιχογραφία της κοινωνίας της δεκαετίας του ´60.
Παίζουν οι ηθοποιοί Πέμη Ζούνη ως Φλόρανς Μπέικερ, καταπληκτική και σκηνικά ευέλικτη, ο Αναστάσιος Ροϊλός, ως Ντον Μπέικερ, υποκριτικά άρτιος, η Ερριέττα Μανούρη, ως Τζίλ Τάννερ, αξιοπρεπής, πλην ορισμένων άτυχων στιγμών και ο Κωνσταντίνος Ελματζίογλου που υποδύεται το σκηνοθέτη. Η συνύπαρξη τους στη σκηνή ήταν πολύχρωμη, όσον αφορά στην εμβέλεια των συμβολισμών.
Σκηνικά / κοστούμια Γιώργος Λυντζέρης, μουσική επιμέλεια Σταμάτης Γιατράκος, φωτισμοί Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου και Art Work Κάρολος Πορφύρης. Τη σύνθεση του τραγουδιού της παράστασης υπογράφει ο Σταμάτης Κραουνάκης. Οργάνωση περιοδείας Αλέξανδρος Πιτόσογλου. Παραγωγή Erofili Productions.
Αξιολόγηση
«Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες», του Gershe, σε σκηνοθεσία / μετάφραση και διασκευή, της Ρέινα Εσκενάζυ, είναι μία ενδιαφέρουσα θεατρική πρόταση που υποστηρίζει με συνέπεια την αλήθεια της.
«Το μόνο που γυρεύω είναι η ελευθερία μου. Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες. Η ανθρωπότητα δεν θα αρνηθεί σε μένα, αυτό που έχει και η τελευταία πεταλούδα». (Βασική ατάκα του θεατρικού)
