Μέσα από τις ακουαρέλες αυτού του σημαντικού Έλληνα ζωγράφου και τα συνοδευτικά τους κείμενα, αποτυπώνεται η πόλη των Σπετσών, η ιστορία της, αλλά και τα «κρυφά» χαρακτηριστικά του αστικού σκηνικού.
Όπως σημειώνει και ο ιστορικός τέχνης Χριστόφορος Μπόϊκος, ο καλλιτέχνης σαν ένας ανέμελος περαστικός σταματάει εδώ και εκεί, παρατηρεί και σημειώνει κάποια γραφική γωνία -μια αρχιτεκτονική λεπτομέρεια, ένα φανανοστάτη, ένα πηγάδι, την παρουσία μιας γάτας, καθώς κουρνιάζει σε μια γωνιά, ή τον τουρίστα να ξεκουράζεται στο παγκάκι- για να συνεχίσει και πάλι την περιπλάνηση του.
Ο Χαμπίδης ζωγραφίζει in situ με μελάνι, και εν συνεχεία ολοκληρώνει τον χρωματισμό των σχεδίων του στο εργαστηρίο του. Οι ολοκληρωμένες υδατογραφίες του διατηρούν τις αρχικές, φευγαλέες εντυπώσεις του, αποπνέοντας μια απόχρωση σαγηνευτικής ελαφρότητας. Η ελαφρότητα των σχεδίων, η οποία ενισχύεται από την νευρική γραμμή του και τις διαφανείς επιδράσεις της νερομπογιάς, είναι σπανίζον χαρακτηριστικό στην σύγχρονη τέχνη.
