Δεκαεφτά γυναίκες παρατάσσουν τον εξοπλισμό εργασίας τους με τον οποίο διευκόλυναν τη μεταφορά εμπορευμάτων από την Κολομβία στη Βενεζουέλα, μέσω της Διεθνούς Γέφυρας Simon Bolivar στη Βενεζουέλα. Εργάτες πετρελαίου περιμένουν υπομονετικά να σταματήσει η καταρρακτώδης βροχή κάτω από μια γέφυρα στη Νιγηρία, και ο φωτογραφικός φακός τους «συλλαμβάνει» σε στάση αναμονής.

Η τελευταία ταινία μιας τριλογίας διερευνά πώς η επιθυμία εκδηλώνεται μέσω αντικειμένων, υπό την πειστική, συνεχή πίεση του καπιταλισμού για συμμόρφωση και κατανάλωση. Η αποτύπωση της κίνησης των ματιών όταν βλέπουμε τα σύννεφα και η καταγραφή της ρίψης μιας σταγόνας γάλακτος σε 3D αναπαράσταση από πολλές κάμερες. Οι αρχιτεκτονικές και τεχνολογικές τεχνικές στην υπηρεσία καταγραφής περιπτώσεων κρατικής βίας και παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνυπάρχουν με την καταγραφή του τρόπου που ένας τόπος μετατρέπεται σε όχημα για την κατασκευή μιας φαντασιακής, εθνικής και ευρωπαϊκής ταυτότητας.

Όλα τα παραπάνω είναι μόνο κάποιες από τις ιστορίες που αφηγούνται μέσα από τον φωτογραφικό τους φακό οι συμμετέχοντες φωτογράφοι στην κεντρική έκθεση της Thessaloniki Photobiennale 2021 με τίτλο «The Real and the Record».

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Η έκθεση παρουσιάζεται στους δύο χώρους του MOMus στο λιμάνι Θεσσαλονίκης, στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Α’) και στο Πειραματικό Κέντρο Τεχνών (Αποθήκη Β1), από τις 09 Οκτωβρίου 2021 έως τις 20 Φεβρουαρίου 2022, σε επιμέλεια του Γιώργου Πρίνου και της Κατερίνας Σταθοπούλου.

Η κεντρική έκθεση της φετινής Thessaloniki Photobiennale παίρνει ως αφετηρία την έννοια του Πραγματικού στο σημερινό κοινωνικοπολιτικό κλίμα. Ο τίτλος της είναι εμπνευσμένος από το διήγημα «The Reality and the Record» του Ιρακινού σκηνοθέτη και συγγραφέα Hassan Blasim, στο όποιο ένας Ιρακινός που αιτείται άσυλο στη Σουηδία αφηγείται τις τραυματικές του εμπειρίες από τον πόλεμο σε έναν αξιωματικό μετανάστευσης, μια αλληγορική αυτή ιστορία που εξετάζει πώς οι βιωμένες εμπειρίες μετατρέπονται σε επίσημα αφηγήματα.

Χρησιμοποιώντας τις έννοιες του «Πραγματικού» και της «Καταγραφής» ως ακρογωνιαίους λίθους η έκθεση υπογραμμίζει το ευρύ φάσμα και τη ρευστότητα ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο πυλώνες. Τέσσερα γενικά θέματα χρησιμεύουν ως κατευθυντήριες γραμμές στην έκθεση για να καταδείξουν την πολυπλοκότητα του Πραγματικού καθώς και τη μεταλλασσόμενη φύση του: Το Πραγματικό ως Αλήθεια, η αναζήτηση της συμφωνίας με το γεγονός ή την πραγματικότητα.

Το Πραγματικό ως Ορατό / Αόρατο, η απεικόνιση θεμάτων που συνήθως υποεκπροσωπούνται ή απουσιάζουν εντελώς ως μια πράξη που καθίστα ορατές τις αόρατες ιστορίες. Μεταξύ Γεγονότος και Μυθοπλασίας η κατασκευή μιας πραγματικότητας που δεν είναι προσβάσιμη μόνο μέσω αρχείων, έγγραφων και στατιστικών, αλλά εξίσου μέσω εμπειρίας, ανάμνησης και ερμηνείας, και η Εκτεταμένη Πραγματικότητα, ο ρόλος της τεχνολογίας στην κατασκευή μιας νέας συνθήκης που προσομοιώνει και συχνά υποκαθιστά αυτό που είναι πραγματικό.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:

Mathieu Asselin (FR-VE), Lisa Barnard (UK), Αλέξης Βασιλικός (GR), Alexandra Bell (US), Crofton Black & Edmund Clark (UK), Matthew Booth (CA), David Claerbout (BE), Κυριακή Γονή (GR), Sara Cwynar (CA), Antoine d’ Agata (FR), Forensic Architecture (UK), Formafantasma – Andrea Trimarchi & Simone Farresin (IT), Κωνσταντίνος Ζηργάνος Καζολέας (GR), Γιώργος Καραηλίας (GR), Teresa Margolles (MX), Γιώργος Μουτάφης (GR), Max Pinckers (BE), Walid Raad (US/LB), Allan Sekula (US), Jeffrey Stuker (US), UNITED for International Action, Ζωή Χατζηγιαννάκη (GR), Carmen Winant (US)

Βιογραφικά επιμελητών

Η Κατερίνα Σταθοπούλου είναι επιμελήτρια με έδρα τη Νέα Υόρκη που ειδικεύεται στη φωτογραφία και τη δημόσια τέχνη. Αυτή τη στιγμή είναι Επιμελήτρια στο Public Art Fund. Πριν από το PAF είχε επιμελητικές συνεργασίες με το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (MoMA) και το International Center of Photography (ICP).

Τα πιο πρόσφατα πρότζεκτ της περιλαμβάνουν ατομικές εκθέσεις των Martine Gutierrez, Farah Al Qasimi, Elle Perez και Claudia Wieser. Έχει συνεισφέρει συγγραφικά σε πολλές εκδόσεις, όπως Ai Weiwei: Good Fences Make Good Neighbours (2019), Among Others: Blackness at MoMA (2019), MoMA Highlights: 375 Works from The Museum of Modern Art (2019) και Art 21 (2020).

Ο Γιώργος Πρίνος είναι εικαστικός καλλιτέχνης. Το έργο του διερευνά θέματα εξουσίας και βίας στο σημείο όπου τέμνονται η ανθρώπινη ψυχολογία με την πολιτική. Οι φωτογραφίες του εμφανίζουν συχνά την ανθρώπινη μορφή στον αστικό χώρο, και επινοούν υπαινικτικές και ελλειπτικές αφηγήσεις με οπτικοακουστικό υλικό που προέρχεται από τα μαζικά μέσα και το διαδίκτυο. Είναι κάτοχος MFA από το Yale University School of Art και το έργο του έχει παρουσιαστεί σε εκθέσεις και δημοσιευτεί στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ασία. Έχει συν-επιμεληθεί αρκετές εκδόσεις και καταλόγους, και έχει συν-επιμεληθεί εκθέσεις και καλλιτεχνικά πρότζεκτ στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

*

Η είσοδος στους χώρους προϋποθέτει πιστοποιητικό εμβολιασμού/νόσησης SARS-Cov-2 (έως 6 μήνες από τη διάγνωση), είτε Ευρωπαϊκό Ψηφιακό Πιστοποιητικό COVID-19, είτε αρνητικό εργαστηριακό rapid test αντιγόνου έως 48 ώρες πριν την επίσκεψη. Οι επισκέπτες καλούνται να φέρουν αστυνομική ταυτότητα ή διαβατήριο, για τον έλεγχο ταυτοπροσωπίας. Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική καθ’ όλη τη διάρκεια παραμονής στους χώρους.

Διαβάστε επίσης:

Τhessaloniki Photobiennale 2021: Τι εκθέσεις θα δούμε στη «γιορτή» φωτογραφίας