Ο Ηλίας Κασσελάς επιχειρεί με μοναδικό τρόπο να παρουσιάσει μέσα από τα έργα του τις βαθύτερες αναζητήσεις της ανθρώπινης ύπαρξης. Κάθε πίνακας παρουσιάζει μια διαφορετική αυτοτελή ιστορία σε έναν κόσμο ουτοπικό, με σκοπό τη γέννηση ενός εσωτερικού διαλόγου μεταξύ συνειδήτου και ασυνείδητου, οι ρίζες του οποίου κρύβονται στους ενδόμυχους φόβους της ανθρώπινης υπόστασης που χάνονται μέσα στους αιώνες. Με επιρροές από τον Austin Osman Spare, τον Hieronymus Bosch και τον Vincent van Gogh, η εικαστική ιδιόλεκτος του Ηλία Κασσελά δύσκολα κατατάσσεται σε ένα συγκεκριμένο είδος, ύφος, ή τύπο τέχνης.
Ο επιμελητής της έκθεσης Πάρης Καπράλος αναφέρει: «Το ιδιωματικό σύμπαν των έργων του Ηλία Κασσελά παρουσιάζεται για πρώτη φορά αφ’ εαυτού και ολοκληρωμένα στο φιλότεχνο κοινό με όχημα την ατομική έκθεση του στη αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος. Δεκάδες μορφές συνυπάρχουν με σύμβολα και εγγράφονται στις χώρες του φανταστικού, του υπερβατικού, και εφιαλτικού αδιαχώριστα. Μαγικά στοιχεία, θεουργία, αλχημεία, αρχέγονοι συμβολισμοί με διατύπωση συναφή με τον τρόπο που συναντώνται σε αρχαίες θρησκείες, δηλώνουν την ύπαρξή τους μέσα από σύγχρονη σύνθεση και χρησιμεύουν στα χέρια του εικαστικού δημιουργού ως γλώσσα επαναδιατύπωσης των βαθύτερων υπαρξιακών ζητημάτων.
Τα γνωστά σύμβολα που χρησιμοποιούνται είναι αρχέγονα, ενόσω τα λιγότερο γνωστά είναι απότοκοι εφαρμογής μιας ημιαυτόματης γραφής, αποτέλεσμα μιας εκεχειρίας μεταξύ του ασυνείδητου και των συμβάσεων του σχεδίου και της σύνθεσης.» Συνεχίζει λέγοντας ότι: «Η εικαστική παραγωγή του Ηλία Κασσελά δύσκολα κατατάσσεται σε ένα συγκεκριμένο είδος, ύφος, ή τύπο τέχνης. Με χαρακτηριστικά που ομοιάζουν στον μαγικό ρεαλισμό, αλλά με μορφολογία διόλου ρεαλιστική, με υπερρεαλιστική διάθεση και ενίοτε αποτύπωση αλλά με μέσα που συνήθως ο υπερρεαλισμός δεν αγαπά, με στοιχεία γραμμικά και παράλληλα Pop Art, νοήματα βαριά και παράλληλα πανανθρώπινα, και με ένα σαφές φλερτ προς το κίνημα της επανάχρησης στην εικαστική δημιουργία, παρότι τα έργα είναι ζωγραφικά και όχι κατασκευαστικά κατά τα κελεύσματα του συγκεκριμένου κινήματος, τα δημιουργήματα του συναρπάζουν, προβληματίζουν και διακρίνονται για την πρωτοτυπία και τη συνέπεια του ύφους τους.»
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ολοκληρώνει αναφέροντας ότι: «Το δόγμα “δεν υπάρχει παρθενογένεση στη τέχνη” χλομιάζει όταν κάποιος μελετήσει προσεκτικά τα έργα του Ηλία Κασσελά, διότι, δίχως να αναιρείται, χάνει την αξία του ως παρατήρηση. Δεν είναι η πρωτοτυπία Το ζητούμενο καθώς το σημαίνον έχει διατυπωθεί πολλές φορές: η υποψία ενός νέου σημαινομένου είναι που συναρπάζει, αποδίδοντας μια πρωτογενή τροφή για σκέψη που δε μπορεί να αγνοηθεί.».
Σύντομο βιογραφικό
Ο Ηλίας Κασσελάς γεννήθηκε το 1988, και ζει και εργάζεται μεταξύ Κορίνθου και Αθήνας. Είναι απόφοιτος του Σχολής Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με έδρα τη Φλώρινα. Στην διάρκεια της φοίτησης του παρακολούθησε το Εργαστήριο Πολυμέσων για ένα χρόνο, με δάσκαλο το Βασίλη Μπούζα, και στη συνέχεια το Δεύτερο Εργαστήριο Ζωγραφικής με δάσκαλο τον Γιάννη Καστρίτση, από το οποίο και αποφοίτησε το 2011. Έχει δείξει τη δουλειά του σε μία ατομική έκθεση καθώς και σε ομαδικές εκθέσεις και εικαστικά projects. Έχοντας ασχοληθεί με το animation, πήρε μέρος στο φεστιβάλ-διαγωνισμό της Σύρου, AnimaSyros, το 2012. Από το 2019 συμπράττει με την συλλογικότητα εικαστικών καλλιτεχνών ARC -Art Revisited Collective. Το 2021 εικονογράφησε την «Αληθινή Ιστορία» του Λουκιανού, σε απόδοση Μαρίας Παπανικολάου (εκδ. Polaris, Αθήνα). Έργα του ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές.