Η Νύχτα της κουκουβάγιας του Γιώργου Διαλεγμένου ξεκινάει με ένα επαγγελματικό τηλεφώνημα του Ίωνα, που καταλήγει σε μία ανακοπή. Ο χρόνος σταματάει, γυρίζει πίσω, πηγαίνει μπροστά. Αναμοχλεύει αναμνήσεις, αισθήσεις, σκέψεις, ενοχές, χαρές, λύπες και μας φέρνει εν τέλει στο τώρα, στη στιγμή δηλαδή που είμαστε ζωντανοί και καλούμαστε να υπάρξουμε.
Όλα αυτά δοσμένα με πολύ χιούμορ και με πολλή συμπάθεια για τον ίδιο τον άνθρωπο και τις μικρές και μεγάλες του αδυναμίες. Σκεφτόμαστε την κάθε στιγμή που πιάνουμε ένα έργο, ότι αυτό το έργο πρέπει πρώτα να αποκτήσει νόημα για εμάς, μετά για τους συνεργάτες μας και για τους τελικούς αποδέκτες, τους θεατές που θα έρθουν να παρακολουθήσουν την παράσταση.
Όσο περνά ο καιρός και βρισκόμαστε συνεχώς σε μία δίνη εξελίξεων που γεννούν αμφιθυμία και πολλά ερωτηματικά, γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι αξίζει να κάνεις θέατρο, μόνο αν καταφέρεις να κινήσεις τους ανθρώπους προς μία κατεύθυνση, να τους κάνεις να αισθανθούν κάτι πέρα από τον φόβο που γεννάει η καθημερινότητα, για να μπορέσουμε όντως να βρούμε λίγη χαρά, λίγη ησυχία και λίγη ανακούφιση. Σαν να παίρνεις τους άλλους και να σε παίρνουν κι αυτοί μια αγκαλιά.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Είμαστε πολύ χαρούμενοι που ο κύριος Διαλεγμένος μας έκανε την τιμή να μας δώσει το έργο του, ένα σπουδαίο έργο στη νεοελληνική θεατρική γραφή και ένα σπουδαίο υλικό για μας που το δουλεύουμε. Και φυσικά για αυτή τη φευγαλέα στιγμή που πραγματικά δεν επαναλαμβάνεται σε κάθε παράσταση, τη στιγμή που είμαστε όλοι εκεί στο θέατρο, ηθοποιοί και θεατές και καλούμαστε να επικοινωνήσουμε όλοι με τις λέξεις, τα νοήματα, τα αισθήματα. Στο τέλος να μείνουν όλα πίσω αφήνοντας μόνο σκέψεις μνήμες και μια κοινή εμπειρία.
Αυτές οι σκέψεις είναι και λίγο μελό και ενδέχεται και λίγο ουτοπικές, μη πραγματικές, μη πρακτικές αλλά από την άλλη σε έναν τόσο «πρακτικό» περίγυρο που όλα πρέπει να είναι χειροπιαστά, χρειάζεται μια μικρή ρωγμή για να μπορείς να ανασάνεις, να πάρεις μια ανάσα απέναντι σε αυτό που συμβαίνει και γίνεται πολλές φορές ασφυκτικό. Μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες εργασίας στο θέατρο, αυτό το κομμάτι νομίζω είναι που κρατάει όλους συντελεστές και τους κάνει να επιμένουν παρά τις αντίξοες συνθήκες. Οπότε, ας πάρουμε τη Νύχτα της κουκουβάγιας, κι ας φτιάξουμε μια μικρή συνωμοσία για κάποιες βραδιές εκεί στην Κυψέλη. Και όπως λέει και ο ίδιος ο Γιώργος Διαλεγμένος, «η τελική τελεία δεν δηλώνει το οριστικό κλείσιμο του έργου», αλλά και μία καινούργια αρχή.
