Χορεύοντας μέχρι τέλους (ο κυνηγός), σε χορογραφία Μαρίας Αγγέλου στο Θέατρο Καλλιρρόης – Αναβολή

Η χορογράφος Μαρία Αγγέλου, μετά από ένα διάστημα καλλιτεχνικής παύσης, επανέρχεται με μία νέα παράσταση χοροθεάτρου. Το Χορεύοντας μέχρι τέλους (ο κυνηγός) αντλεί έμπνευση από το διήγημα του Γκυ Ντε Μωπασάν, «Έρωτας» και διαδραματίζεται μέσα στην εικαστική εγκατάσταση που καταλαμβάνει όλη τη σκηνή και έχει εμπνευστεί ο Αντώνης Βολανάκης.

«Μου φαίνεται, ετούτη την παγωμένη ώρα της αυγής, ότι αυτή η φευγαλέα κραυγή, που παρασύρεται στα φτερά ενός πουλιού, είναι ο αναστεναγμός της ψυχής του κόσμου». – Γκυ Ντε Μωπασάν

Η παράσταση θα ξεκινήσει στις 20 Μαΐου για 7 μόλις παραστάσεις, στο Θέατρο Καλλιρρόης.

Η Μαρία Αγγέλου συνεργάζεται με μία εκλεκτή ομάδα συνεργατών, για να αφηγηθεί μέσω του χορού αυτήν την ξεχωριστή ιστορία, που μιλάει για την ύβρι απέναντι στη ζωή. Επί σκηνής, ένας κυνηγός σκοτώνει ένα πουλί και γίνεται μάρτυρας ενός υπερκόσμιου θρήνου, καθώς το ταίρι του νεκρού πουλιού δεν αντέχει να το αποχωριστεί. Από θύτης γίνεται θύμα συνειδητοποιώντας ότι ο έρωτας ξεπερνά το φόβο του θανάτου. «Ο άνθρωπος δεν ξέρει πια γιατί σκοτώνει, έχει χάσει την επαφή του με το περιβάλλον και τη σεβαστική του σχέση με τη φύση. Έχει χάσει την αξία της η ίδια η ζωή» σημειώνει η χορογράφος. Στο σκηνικό- εικαστική εγκατάσταση που έχει σχεδιάσει ο Αντώνης Βολανάκης και η Μαριάννα Νικολάου, ο κυνηγός, η γυναίκα του, δύο πουλιά του δάσους και ένας λαγός χορεύουν μέσα σε ένα κουκούλι που μοιάζει να ίπταται. Στην παράσταση συναντιόνται στοιχεία ιαπωνικής κουλτούρας, τόσο στη χορογραφία μέσω του butoh, όσο και στον σκηνικό χώρο και στα κοστούμια.

Όπως όλες οι δουλειές της Αγγέλου, η παράσταση έχει έντονη εικαστική γραφή. Η δραματουργία ακολουθεί ελλειπτική γραφή, που κινείται στο χωροχρόνο μιας αλληγορίας, καθώς αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα: μιας ιστορίας που έρχεται από το χώρο της «φύσης» για να ενημερώσει την «ανθρώπινη κατάσταση». Ενώ η ρέουσα συζήτηση μιλά για το μετά-ανθρώπινο στη συνάντηση με την τεχνο-επιστήμη, η Μαρία Αγγέλου επιστρέφει στη φύση για να κοιτάξει με τον χοροθεατρικό τρόπο της την συνύπαρξη με αυτό που λέμε φυσικό κόσμο, σχολιάζοντας την κατακτητική θέση του ανθρώπου.

Κεντρικό στοιχείο της παράστασης είναι η διαγενεαλογική συνάντηση σωμάτων επί σκηνής. Οι χορευτές έχουν ηλικίες από 24 έως 73 ετών και ο καθένας έχει εντρυφήσει σε διαφορετικές τεχνικές του σύγχρονου χορού, καταθέτοντας ξεχωριστά στοιχεία χορευτικής ταυτότητας, που συναντιούνται στη σκηνή μέσω της κιναισθησίας. Η Μαρία Αγγέλου προβάλλει το πώς το σώμα ώριμης ηλικίας μπορεί να συνδιαλέγεται όλο και περισσότερο με το συνειδητό και το ασυνείδητο. Ο ώριμος σε ηλικία χορευτής μπορεί μέχρι το τέλος της ζωής του να εξελίσσεται και να αλλάζει, ανακαλύπτοντας νέες ποιότητες, ανακαλύπτοντας την ποιητική στο χορό.

Συντελεστές:

Χορογραφία: Μαρία Αγγέλου
Σκηνική εγκατάσταση / κοστούμια: Αντώνης Βολανάκης, Μαριάννα Νικολάου
Μουσική: Γιάννης Λούκος
Σχεδιασμός φωτισμών: Αργύρης Θέος
Συνεργάτης σκηνοθέτις / φωνητικός αυτοσχεδιασμός: Καλλιόπη Αγγελοπούλου
Επικοινωνία: Μάρθα Κοσκινά
Αρχιτεκτονική μελέτη: Έλλη Σπένδου
Ειδικές γλυπτικές κατασκευές: Γρηγόρης Γκουτζίνο
Κατασκευή κοστουμιών: Δάφνη Τσακότα
Υφάσματα: Δημήτρης Αναγνωστόπουλος
Ραφή εγκατάστασης: Ελευθερία Αργυρού
Χορεύουν: Νικολέτα Καρμίρη, Αυγουστίνος Πότσιος, Γρηγόρης Γκουτζίνο, Μαρία Καρτάνου, Μαρία Αγγέλου

Διάρκεια: 60 λεπτά

Η ΟΜΑΔΑ

Η «14η ΜΕΡΑ» συγκαταλέγεται στις ομάδες που σηματοδότησαν τα πρώτα χοροθεατρικά σκιρτήματα της Αθήνας την δεκαετία του 90. Το καλλιτεχνικό έργο του χοροθεάτρου 14η ΜΕΡΑ έχει άξονες καλλιτεχνικής έρευνας προς την ερμηνεία της κίνησης και τον κινηματογραφικό χρόνο. Η διερεύνηση της χορευτικής παράστασης ενσταλάσει στοιχεία αφηγηματικότητας με κινησιολογική ερμηνεία. Η Μαρία Αγγέλου έχει μία πορεία συνεργασιών με εικαστικούς (Δημήτρης Παπαιωάννου, Νίκος Αλεξίου, Αντώνης Βολανάκης) και κινηματογραφιστές (Φίλιππο Κουτσαφτή, Αργύρη Θέο, Αλέκο Γιάνναρο) για να δημιουργήσουν εικαστικά περιβάλλοντα τα οποία συνδιαμορφώνουν το εννοιολογικό και δραματουργικό πλαίσιο. Η Αγγέλου διαμορφώνει τους χορευτές σε αφηγηματικούς ερμηνευτές μέσα από την ανάπτυξη κιναισθησίας με σωματοποιημένες πρακτικές.

ΜΑΡΙΑ ΑΓΓΕΛΟΥ

Η Μαρία Αγγέλου γεννήθηκε στην Κρήτη. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Κρήτης. Την περίοδο 1981-1984 θα εγκατασταθεί στο Παρίσι όπου εκπαιδεύεται στο χορό. Το 1985 επιστρέφει στην Ελλάδα, όπου συνεχίζει να εκπαιδεύεται στις τεχνικές σύγχρονου χορού, κυρίως σε αυτές που αργότερα χρησιμοποιεί ως χορογράφος, που είναι οι release τεχνικές, το Βutoh, το Body Mind Centering. Το 1990 ιδρύει την ομάδα χορού 14η ΜΕΡΑ, η οποία επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, και της οποίας έχει χορογραφήσει και διευθύνει καλλιτεχνικά όλες τις μέχρι τώρα και 12 παραγωγές. Το 1991-2008 συνεργάζεται με τον Άκη Δαβή σε Εργαστήρι Υποκριτικής Τέχνης. Με την αποκλειστική της διδασκαλία χορού-κίνησης και αυτοσχεδιασμού, έχουν αποφοιτήσει ηθοποιοί με ιδιαίτερη παιδεία στο σώμα. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες: Άκη Δαβή, Ρούλα Πατεράκη, Σταύρο Τσακίρη, Ηλία Κουντή, Τηλέμαχο Μουτσαδάκι κ.α.

Διοργανώνει με πάγια τακτική ετήσια εργαστήρια και εξειδικευμένα σεμινάρια, προσθέτοντας νέες κατευθύνσεις στη διδασκαλία του χορού. Διδάσκοντας συστηματικά χορό τα τελευταία 20 χρόνια, η Μαρία Αγγέλου έχει διαμορφώσει μέσα από τη δική της μεθοδολογική προσέγγιση ένα τρόπο διδασκαλίας που απευθύνεται σε όσους επιθυμούν να εμβαθύνουν στην ουσία και την αρχή της κίνησης.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ

Ο Αντώνης Βολανάκης (γεν.1976) σπούδασε/ ερεύνησε στα: Wimbledon College of Art, Saint Martins College of Art, Aalto University, Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.

Η πρακτική του αποτελεί αμάλγαμα συνέργειας μεταξύ ανθρωπίνων σχέσεων και αισθητικής, ποίησης και πολιτικής, εικαστικών και παραστατικών τεχνών. Από το 2003 εστιάζει στις γυναικείες αφηγήσεις και το 2006 ίδρυσε την πλατφόρμα συνάντησης και συνεργασίας blind date. Δημιουργεί εγκαταστάσεις, περφόρμανς, εκθέσεις, και δράσεις στη δημόσια σφαίρα μαζί με κοινότητες σε: Ηνωμένες Πολιτείες (Anya and Andrew Shiva Gallery, Dixon’s Place, Kimmel Galleries), Αγγλία (Royal Opera House-Covent Garden, National Theatre), Ελλάδα (DOCUMENTA 14, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, Εθνικό Θέατρο, Εθνική Λυρική Σκηνή, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Μουσείο Μπενάκη, Ίδρυμα Κακογιάννη, Μπιενάλε Αθήνας), Ελβετία (Αρχαιολογικό Μουσείο της Βασιλείας), Γεωργία (Ιστορικό Μουσείο της Τυφλίδας), Γαλλία, Καναδά, Τσεχία, Φιλανδία.

H δημιουργία ασφαλών χώρων ανταλλαγής και δημιουργικότητας είναι κομμάτι της καλλιτεχνικής του πρακτικής και από το 2005 διδάσκει ή/ερευνά αδιαλείπτως στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σε Ελλάδα, Γαλλία, ΗΠΑ. Σήμερα είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Έχει λάβει υποστήριξη από τα ιδρύματα: Fulbright, Linbury, Ωνάση, London Institute, Arts and Humanities Research Board (UK), Λεβέντη, Προποντίς, Σπυρόπουλος, και Β&Ε Γουλανδρή.