Liturgia, του Πύρρου Μαρματάκη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Η μουσική παράσταση Liturgia του Πύρρου Μαρματάκη είναι μια υποθετική λειτουργία αόριστου θρησκευτικού προσανατολισμού.

Ξεκινάει από το δέος του Stabat Mater του Giovanni Batista Pergolesi, προχωράει στη λύτρωση των ύμνων του Llibre Vermell De Monserrat. Οι συνθέσεις παρουσιάζονται σε διασκευές, οι οποίες, εκσυγχρονίζουν το υλικό με επιρροές από την τζαζ και την μινιμαλιστική λιτότητα, ύμνους από το μεσαιωνικό προσκύνημα προς την Καταλανική μαύρη Μαντόνα, κατάλοιπο του ενδογενούς παγανισμού σε συνδυασμό με την Καθολική Πίστη.

Πιανιστικές συνθέσεις διακόπτουν στο ενδιάμεσο, σε κλίμα σκοτεινότερο και αβέβαιο με μουσικά θέματα που ανακυκλώνονται παλινδρομικά και το Τραγούδι των Μαγισσών, μελοποιημένο απόσπασμα από το Μακμπέθ του William Shakespeare καθώς και πιανιστικός αυτοσχεδιασμός από τον Πύρρο Μαρματάκη, Ιαπωνικής μουσικής επιρροής που οδηγεί στο φόβο, αναπόσπαστο στοιχείο κάθε αρχέγονης τελετής.

Η Liturgia χτίστηκε πάνω στην ιδέα του φόβου ως ένα αντικείμενο ιδιαιτέρως προσωπικό για το κάθε performer ξεχωριστά.

Βασίστηκε και δημιουργήθηκε μέσα από αυτοσχεδιαστικές ασκήσεις, ρυθμικές – μουσικές και μη, μέσα από ασκήσεις με συνθήκες καθαρά επηρεασμένες από τις προσωπικές μας εμπειρίες πάνω στον φόβο, αλλά και από το Θέατρο της Σκληρότητας του Αντονέν Αρτώ, όπως και το Φτωχό θέατρο του Γιέρζυ Γκροτόφσκι, οπού αποτέλεσαν βασικές πηγές θεωρίας και μεθοδολογίας.

Η Ιόνυ Μοσχοβάκου & η Σοφία Μαμμάση βιώνουν τον φόβο, προκαλούν φόβο, αποδέχονται και αποζητούν τον φόβο επί σκηνής. Τα σώματα γίνονται καθρέφτες, γινόμαστε ο φόβος του άλλου. Το πιάνο συνοδεύει, διατάζει και απομακρύνεται δημιουργώντας το δικό του τοπίο και υιοθετώντας εξωμουσικό ρόλο μέσα στα συναισθήματα των perfomers.

Μια τελετή που αποζητά τον φόβο, τον συνθέτει, τον αποσυνθέτει.
Στιγμές χάους, στιγμές απόλυτης αδράνειας.
Ένας μεθυστικός χορός, μια ατέρμονη τρύπα. Ένα πρόσωπο που λιώνει στην αιωνιότητα.