Ο Χώρος Τέχνης Ασωμάτων και η θεατρική ομάδα Ιχνηλάτες παρουσιάζουν το έργο του Ευάγγελου Καμπέρου, Στο σταθμό του τρένου …

Στο μονόπρακτο αυτό, Στο σταθμό του τρένου ή αλλιώς Δύο Ξένοι σκιαγραφεί μέσα από έναν ανέμελο διαλόγο ανθρώπων που περιμένουν το τρένο τους να έρθει τις ανθρώπινες αδυναμίες. Ταυτοχρόνα μέσα από μια ανέμελη συζήτηση διαφαίνεται η μοναξιά και η αναζήτηση ανθρώπινης ζεστασιάς που τόσο τους λείπει. Η ατμόσφαιρα είναι ανάλαφρη αλλά αναδύει πολλά άλλα στοιχεία που είναι διαχρονικά και ξεδιπλώνουν τη στόφα του ανθρώπινου ψυχισμού.

Η ιστορία εξελίσσεται στα χρόνια του μεσοπολέμου αλλά μπορεί να εξελίσσεται και στο σήμερα. Δύο άντρες ο ένας μεσήλικας και ο άλλος νεαρός και μια γυναίκα όμορφη στη πλατφόρμα του τρένου.Περιμένουν την αμαξοστοιχία για την Θεσσαλονίκη. Πρόκειται να ταξιδέψουν μόνοι βουτηγμένοι στη μοναξιά τους και τις σκέψεις τους. Πιάνουν την κουβέντα όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι όταν περιμένουν, σκοτώνοντας την ώρα τους. Άραγε περιμένουν μόνο το τρένο; Τι επιδιώκουν; Τι τους απασχολεί; Έχουν έγνοιες, προβλήματα και προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτά. Είναι προβληματισμένοι με την καθημερινή τους ζωή και μέσα από την απλή κουβέντα, ξεβράζονται τα παράπονα τους, οι δυσκολίες τους και οι επιθυμίες τους σχετικά με τις σχέσεις τους με τους συντρόφους τους. Ο τρίτος της παρέας, ο νεαρός είναι στη πλατφόρμα δεν περιμένει το τρένο αλλά  ίσως ρίχνει τα δίχτυα του για να πιάσει καμιά όμορφη και μόνη κυρία. Αυτό το κάνει συχνά για να γεμίσει την άδεια ζωή του; Ή για να βρει ενδιαφέρον σε μια άλλη ύπαρξη; Περίεργες υπάρξεις, βασανισμένες υπάρξεις, άνθρωποι με άλλα όνειρα και άλλες ελπίδες.

Μήπως η σκηνή αυτή αγγίζει το θέατρο του παραλόγου ή η ζωή των ανθρώπων αυτών είναι ένα θέατρο του παραλόγου; Τα πράγματα όμως δεν είναι όπως θα θέλαμε να τα βλέπουμε. Οι χαρακτήρες του έργου είναι ζωντανοί και επίκαιροι αλλά και συνάμα φευγάτοι. Ποιά είναι η σχέση τους με το τρένο; Είναι το τρένο της ζωής που περιμένουν; Ή περιμένουν κάτι άλλο;

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Ο Ευαγγέλος Καμπερος δικηγόρος, θεατρικός συγγραφέας και ποιητής γεννήθηκε στη Φρεατύδα, απο παλιά πειραιωτικη οικογένεια, ανηψιός του πρώτου αεροπόρου Δημήτρη Καμπέρου. Γράφει το πρώτο του θεατρικό στα 15 τα \”Αδικημένα Νειάτα\” και παίρνει το Πρώτο Βραβείο από το Δήμο Πειραιά. Τελειώνει τη Νομική και τις Πολιτικές Επιστήμες αριστούχος. Κατόπιν τον έλκει το θέατρο όπου τελειώνει τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και συμμετέχει στο θίασο της Κοτοπούλης για δέκα χρόνια. Δικηγορεί στον Πειραιά και γράφει 18 θεατρικά έργα και 10 ποιητικές συλλογές πολλά από τα οποία μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες και παίχτηκαν στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Γνωστά είναι το \”Γκρεμίζουν το σπίτι μας\” όπου βραβεύτηκε με το Πρώτο Κρατικό Βραβείο και παίχτηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το \”Καημοί του Λιμανιού\”, ο \”Κατά Φαντασίαν Δον Ζουάν\” που παίχτηκαν από διαφορετικούς θιάσους με επιτυχία.

Συντελεστές:
Συγγραφέας: Εύαγγελος Καμπέρος
Σκηνοθεσία: Σίμων Πάτροκλος
Παίζουν: Γιώργος Μάζης, Ισιδώρα Δελή, Αχιλέας Σκεύης 
Σκηνικά: Αλεξανδρόπουλος Γιάννης – Ισιδώρα Δελή – Σίμων Πάτροκλος
Εκτελεστική Παραγωγή: Michael  Lawson