Δυο χρόνια μετά την «Ανοσία της άγνοιας» ο φιλόλογος- δημοσιογράφος (Δίφωνο, Μετρονόμος, «Βιβλιοθήκη» Ελευθεροτυπίας κ.ά.) και συνεκδότης

της Επιθεώρησης Ποιητικής Τέχνης Ποιείν, Σπύρος Αραβανής, κυκλοφορεί το δεύτερο του ποιητικό βιβλίο, «Η Ιστορία ενός Ανθρώπου». Πρόκειται για μια σπονδυλωτή σύνθεση διαιρεμένη σε πέντε θεματικές με τις οποίες συνδιαλέγεται ποιητικά: το Θεό, τη Ζωή, τον Έρωτα, το Θάνατο, τη Μνήμη.

Κεντρικός άξονας ο Άνθρωπος που βαδίζει σκυφτός στα μονοπάτια της σκέψης αυτών των αιωνίων ζητημάτων με την αγωνιώδη προσπάθεια «να μη ξεχάσει». Ο ακραιφνής κοινωνικό-πολιτικός λόγος των περισσοτέρων ποιημάτων διαχέεται μέσα στα ποιήματα χωρίς τον επικαιρικό του χαρακτήρα, αλλά με μια διαχρονική ανησυχία και ένα απολογιστικό πνεύμα καταλήγοντας σε οδυνηρές αλλά όχι μοιρολατρικές διαπιστώσεις:

…Και εκείνες οι καταστροφές και οι αποδημίες
οι εμφύλιοι σπαραγμοί και οι θυσίες
διαβάζονται πια σαν ξόρκια
όχι ως ιστορία
και προβάλλονται τρισδιάστατα σε σκοτεινές αίθουσες
το χρήμα να ξεπλένει το αίμα
το αίμα να ξεπλένει το χρήμα.

(«Η αρχιτεκτονική της λήθης»).

ή:

…Δεν νιώθουν,
μόνο εκπορνεύουν
το χρόνο τους.
Δεν αισθάνονται,
μόνο υγροροούν.

Έτσι,
στα αυριανά εκθέματα
των μουσείων
θα λείπει η καρδιά.
Θα αναγράφεται μόνο
ως υποσημείωση
στην πίσω πλευρά
του εισιτηρίου.

(«Bodies…Η Έκθεση»)