Παντελής Κυραμαργιός: Για να γραφτεί ένα τραγούδι θυσιάζεται λίγη πραγματικότητα

Ο Παντελής Κυραμαργιός και οι No Pasaran παρουσίασαν το «Προσωρινά Αιώνιοι» live στο κοινό, σε μία ξεχωριστή και συγκινητική βραδιά. Το άλμπουμ περιλαμβάνει 10 τραγούδια και ακροβατεί σε διάφορα είδη, με κοινό παρονομαστή μία ομάδα με ετερόκλητες απόψεις.

Το «Προσωρινά Αιώνιοι» που κυκλοφορεί τώρα στα ψηφιακά καταστήματα μουσικής, είναι επίσης διαθέσιμο σε μορφή CD μέσα από το e-store της Panik και όλα τα έσοδα θα δοθούν για την ενίσχυση του έργου των Γιατρών του Κόσμου.

***

Για να γραφτεί ένα τραγούδι θυσιάζεται λίγη πραγματικότητα. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τα όνειρα. Κλείνεις πόρτες και παράθυρα στον έξω κόσμο και μάχεσαι με το εσώτερο σκοτάδι. Γι’ αυτό θεωρώ ύβρι το να γράφεις ευτυχισμένος. Η ευτυχία είναι σπάνια και οφείλουμε να τη ζούμε όταν μας χαρίζεται. Όχι να την βάζουμε στον πάγο και να προσπαθούμε να την χωρέσουμε σε μελωδικές γραμμές και ρίμες. Το ειλικρινές τραγούδι, το αποκαλυπτικό, αφορμάται από σκοτεινή πνευματική ύλη και φτάνει σε μορφή φωτός στον ακροατή.

Με αυτή την αρχή γεννήθηκε το άλμπουμ «Προσωρινά Αιώνιοι» και αποτελεί μία χρονογραφία. Όπως και τα προηγούμενα. Μια πατημασιά στο άπειρο. Για να μπορώ να παρατηρώ τη διαδρομή. Την αλλαγή που μας προσφέρει το πέρασμά μας στο χρόνο. Κι ίσως, όπως ο καθένας μας όταν δημιουργεί κάτι, να ψάχνω ασύνειδα μια ψευδαίσθηση αθανασίας. Ήμουν κάποτε εδώ. Σε αυτά τα δέκα τραγούδια. Δέκα τραγούδια στα 33, άλλα δέκα στα 35, δέκα στα 37 και λίγο πριν τα 40 αυτά εδώ τα προσωρινά (κι) αιώνια.

Καθένα αποπειράται να μεταδώσει το συναίσθημα μια στιγμής, μια μέρας ή ακόμα και μιας ισόβιας αναζήτησης.

Το «Για σένα που ξεχνάς» γεννήθηκε για να περιγράψει μια σκηνή. Δύο άνθρωποι που κάποτε αγαπήθηκαν συναντιούνται τυχαία. Καθώς χαιρετιούνται τυπικά με αμήχανες χειραψίες και επιτηδευμένα χαμόγελα, εκείνος που δεν ξέχασε νιώθει να φυτρώνουν στο σώμα του δύο ακόμα χέρια, αόρατα και άυλα που προσεγγίζουν και αγκαλιάζουν τον άλλον σαν μην πέρασε μια μέρα.

Η «Αστραπή» γράφτηκε όταν διάβασα το βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου «Κ. Καρυωτάλης – Μ. Πολυδούρη και η αρχή της αμφισβήτησης» . Έλεγε σ΄ ένα γράμμα της η Πολυδούρη «αξίωσέ με, αγάπη μου, να πονέσω τον πόνο σου».

Το «Άκουσα κλειδά» γράφτηκε όταν ο Γιάννης Κότσιρας έχασε τη μάνα του. Μιλάει για την απώλεια. Το έστειλα στον σπουδαίο αυτόν άνθρωπο και καλλιτέχνη. Πάντα το τραγούδι θα είναι τρόπος του ανθρώπου να εξυψώνεται πάνω απ’ τη θλίψη και τον πόνο για να γίνεται φάρμακο το φαρμάκι και λίπασμα η λύπη.

Το «Πάλι κλαις» είναι μια πόρτα για την κόρη μου που θα βρίσκεται πάντα ανοιχτή αν την χρειαστεί. Είναι ο τρόπος μου να της πω ότι θα στηρίζω τις επιλογές της και θα είμαι εκεί όσο με χρειάζεται.

Το «Πέλφε» ξεκίνησε ως ο αυτοσαρκασμός και η στηλίτευση της καρικατούρας του εαυτού μου και ξέφυγε από μένα όσο προχωρούσαν τα κουπλέ. Συνδυάζει πολλά ετερόκλητα μουσικά χαρακτηριστικά κι έτσι ταιριάξαμε ερμηνευτικά με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Χρήστο Μάστορα.

Το «Η αγάπη σκοτεινιάζει» είναι η συνεργασία μου με τον Αφανή Ήρωα και όπως και το «Να ‘ρχεσαι συχνά στον ύπνο μου» υμνούν το ανεκπλήρωτο κι εκείνες τις πληγές που θέλουμε να κρατάμε ανοιχτές γιατί είναι αυτές που μας επαναπροσδιόρισαν και μας έδειξαν το φως που υπάρχει εκεί έξω.

Το «Χειμώνιασε στο Λαύριο» που ερμηνεύει ο Γιάννης Κούτρας είναι φόρος τιμής στους ανθρώπους που βασανίστηκαν στη Μακρόνησο και όχι μόνο στον καιρό του εμφυλίου. Θυμάμαι τον Αύγουστο του 2003 το βλέμμα του Μίκη Θεοδωράκη όταν περνούσε από το λιμάνι του Λαυρίου στον τόπο που έζησε την κόλαση μαζί με τους συντρόφους του για να δώσει μια συναυλία-σύμβολο. «Τους συγχωρώ όλους έναν έναν» έλεγε ο Λειβαδίτης…

Το «Πατιρντί» είναι γραμμένο μετά την υπόθεση βιασμού της Γεωργίας στη Θεσσαλονίκη. Έχουν τεράστια δύναμη οι γόνοι μεγαλοεπιχειρηματιών. Όμως κάποτε θα αποκτήσουν τη δύναμη που τους πρέπει και τα τραγούδια.

Το «Προσωρινά αιώνιοι» κλείνει τον δίσκο και είναι αφιερωμένο στη μνήμη της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ. Ένα πρωί ξεκίνησα να διαβάζω τις ποιητικές της συλλογές. Το βράδυ, αφού διάβασα κάθε στίχο, ήρθε σαν δώρο αυτό το τραγούδι.

Σε αυτό το μουσικό πόνημα ενορχηστρώσαμε τις μελωδίες με τους No Pasaran, τέσσερις σπουδαίους μουσικούς και φίλους, τον Άκη Γαβαλά (τύμπανα), τον Γιάννη Γρυπαίο (μπάσο), τον Γιάννη Ταυλά (κιθάρες) και τον Θανάση Μάντζαρη (πλήκτρα). Στο τελευταίο κομμάτι συμμετέχει ο Δημήτρης Καζάνης στο βιολί.

Tα έσοδα από τις ψηφιακές πωλήσεις του άλμπουμ θα διατεθούν εξ’ ολοκλήρου στους Γιατρούς του Κόσμου.

Photo Credit: Γιάννης Μαργετουσάκης

Διαβάστε επίσης:

Προσωρινά Αιώνιοι: Ο Παντελής Κυραμαργιός και οι No Pasaran παρουσιάζουν το νέο τους άλμπουμ