Pier Paolo Calzolari: Έκθεση στη Γκαλερί Bernier-Eliades

Η Γκαλερί Bernier / Eliades παρουσιάζει την πέμπτη ατομική έκθεση του Pier Paolo Calzolari. Στην έκθεση αυτή, που συμπίπτει με την έκθεσή του …

καλλιτέχνη στην Galleria Internazionale d’Arte Moderna di Ca’ Pesaro στη φετινή Μπιενάλε της Βενετίας, θα παρουσιαστούν ιστορικά γλυπτά μεγάλων διαστάσεων από το 1970 έως και το 2008. Συμπίπτει παράλληλα με την συμμετοχή του Calzolari στην ιστορική έκθεση «Arte Povera International» που περιοδεύει μέχρι τις αρχές του 2012 στα μουσεία MAMBO (Bologna), MAXXI και Galleria Nazionale D’Arte Moderna (Roma), Castello di Rivoli (Torino), MADRE (Napoli), και στην Viale Alemagna 6 στο πλαίσιο της Triennale di Milano. O καλλιτέχνης θα παρευρίσκεται στα εγκαίνια.

Ο Pier Paolo Calzolari είναι ευρέως γνωστός ως ένας από τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές της Arte Povera, ενώ παράλληλα το έργο του φέρει επιρροές και από την Εννοιολογική Τέχνη, τον Αμερικανικό Μινιμαλισμό και τη διαδραστικότητα του Joseph Beuys. Η πρακτική του περιλαμβάνει ζωγραφική, γλυπτική, αρχιτεκτονική, κείμενα, βίντεο, περφόρμανς, φωτιά, τη συμμετοχή ανθρώπων και ζώων. Η πρώτη του έκθεση στην γκαλερί Bernier ήταν τον Νοέμβριο του 1978 και ακολούθησαν ατομικές εκθέσεις το 1981, 1984 και 1990.

Ο Pier Paolo Calzolari γεννήθηκε το 1943, στη Μπολόνια της Ιταλίας. Πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη Βενετία όπου η Βυζαντινή καλλιτεχνική κληρονομιά της και η μοναδική ποιότητα φωτός έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση και την ευαισθησία του μελλοντικού καλλιτέχνη. Το 1965 επιστρέφει στη Μπολόνια, όπου δημιουργεί το δικό του στούντιο και τα πρώτα ζωγραφικά του έργα και οργανώνει εκθέσεις άλλων καλλιτεχνών, όπως οι Άρης Μαρκόπουλος, Andy Warhol, Jonas Mekas και Mario Schifano.

Το 1966-1967 δημιουργεί την πρώτη του εγκατάσταση «Ιl filtro e benvenuto all’ angelo» – μία από τις πρώτες διαδραστικές εγκαταστάσεις της εποχής που συμπεριλαμβάνει φως, σκοτάδι, χορτάρι και πουλιά. Απαιτεί την ενεργή συμμετοχή των θεατών και τους καλεί να ντυθούν και να ξεντυθούν, να κινηθούν, να συγκεντρωθούν, να κάνουν βόλτες. Ο καλλιτέχνης αποκαλεί το έργο του «χώρο ενεργοποίησης».

Από το 1967-1972 μετακομίζει σε Παρίσι, Νέα Υόρκη, Βερολίνο όπου συσχετίζεται με την Arte Povera και το κείμενό του «La casa ideale» αναγνωρίζεται ως σταθμός στην ιστορία του κινήματος. Ξεκινάει έναν εκτεταμένο κύκλο έργων χρησιμοποιώντας ψύξη και νέον, όπως το «Oroscopo come progetto della mia vita» και η σειρά «Gesti» στα οποία ο σχηματισμός πάγου ενισχύεται με το πέρασμα του χρόνου και ζωντανεύει την αλχημική μεταμόρφωση της ύλης. Μέσα από αυτή την προσέγγιση, τα αντικείμενα και υλικά που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης (φωτιά, πάγος, σίδηρος, τσίγκος, αλάτι, μούχλα, βρύα, καπνός) αποκτούν μία άλλη ζωή, παράλληλα με οπτικά στοιχεία που αντηχούν την ακτινοβολία του Βενετικού μαρμάρου.

Στα έργα του ο Calzolari υψώνει την ιεροτελεστία της καθημερινότητας στο επίπεδο της αισθητικής εμπειρίας, σε μία οριζόντια σχέση με τον κόσμο και την ιστορία του. Η δύναμή του χαρακτηρίζεται από μοναδικά στοιχεία όπως η αναζήτηση του για τον κορεσμό των αισθήσεων, που αγγίζει τα όρια της παράνοιας, ο τρόπος που αποδίδει οπτικά την αφαιρετικότητα της σκέψης και την ουσία των πραγμάτων, και η ιδιαίτερη προσοχή του, που εστιάζει στην ευθραυστότητα των αντικειμένων και υλικών.

Το 1983 στήνει το στούντιό του στην Κρήτη, αλλά το εκτυφλωτικό φως του Νότου εμποδίζει την οποιαδήποτε φορμαλιστική πραγματοποίηση των ιδεών του. Αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα στο Μαρόκο. Τελικά επιστρέφει στην πατρίδα του και από το 1984 έως και σήμερα εργάζεται στο Μοντεφέλτρο της Ιταλίας. Ο Pier Paolo Calzolari έχει δημιουργήσει ένα αισθητικό σύμπαν που είναι δύσκολο να το αιχμαλωτίσει κανείς εφόσον αποτελεί ένα εξελισσόμενο έργο από μόνο του που συνεχίζει να ξεδιπλώνεται με την πάροδο των ετών.

Έχει πραγματοποιήσει μνημειώδεις εκθέσεις παγκοσμίως, μεταξύ των οποίων: Pier Paolo Calzolari, Galerie Nationale du Jeu de Paume, Paris, 1994, Pier Paolo Calzolari, Castello di Rivoli Museo d’Arte Contemporanea, Rivoli, Torino, 1994, François Pinault, Palazzo Grassi, Venezia, 2006, 52. Biennale di Venezia. Padiglione Venezia: Omaggio a Emilio Vedova, Padiglione Venezia Giardini della Biennale, Venezia, 2007,  Quando il sognatore muore che ne è del sogno, Fondation Marguerite et Aimé Maeght, Saint Paul de Vence, 2008, Che fare? Arte Povera – The Historic Year, Kunstmusem Liechtenstein, Vaduz – Linz, 2010-2011.