“We are never real historians, but always near poets, and our emotion is perhaps nothing but an expression of a poetry that was lost.”
/ “Δεν είμαστε ποτέ πραγματικοί ιστορικοί, αλλά πάντα σχεδόν ποιητές, και το συναίσθημά μας δεν είναι τίποτα περισσότερο από έκφραση μιας ποίησης που έχει χαθεί.”
Βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Gaston Bachelard από το 1958, η παράσταση Poetics of Space (“Η Ποιητική του Χώρου”) πραγματεύεται την εμπειρία των οικείων χώρων. Το σπίτι, καταφύγια, φωλιές, κρυψώνες, και άλλοι χώροι όπου μπορούμε να “υποχωρήσουμε” προς τον εαυτό μας, φέρνουν στο νου ποιητικές εικόνες, άμεσες αντιλήψεις του περιβάλλοντος που προηγούνται της συνειδητής σκέψης και της προσδίδουν ιδιότητες πέρα από λειτουργία και μορφή, επιτρέποντας στον παρατηρητή την ονειροπόληση. Το έργο χοροθεάτρου της Die Wolke, των δημιουργών της Τρικυμίας, του Δtopia, και του Trajectory of an Idea, εξερευνά την έννοια της οικειότητας και τη σχέση της με τη λειτουργία της κατοίκησης, ανιχνεύοντάς την σε αναμνήσεις του παιδικού μας σπιτιού. Έτσι, μεταφέρει μια από τις πιο σημαντικές φιλοσοφικές τάσεις του 20ου αιώνα και θεμελιώση επιρροή στη σύγχρονη αρχιτεκτονική.
“The nest is a swelling fruit, pressing against its limits. From the depths of what daydreams do such images arise?”
/ “Η φωλιά είναι διογκούμενος καρπός, που πιέζει προς τα όριά του. Από τα βάθη τι ονειροπολήσεων αναδύονται τέτοιες εικόνες;”
Η ερμηνεία του κειμένου της Die Wolke αποτελείται από μια επιλογή εικόνων από το βιβλίο. Από σπειροειδείς φόρμες με προέλευση την εξέλιξη της ζωής, μέχρι την ψυχολογία της σοφίτας και του κελαριού, η χορογράφος Δροσιά Τριαντάκη δημιουργεί χώρους βιωματικής εμπειρίας σε διαφορετικά σημεία στο χρόνο: παρελθόν, παρόν, και μέλλον, δεμένα μαζί από την ονειροπόληση. Αποσπάσματα του κειμένου ακούγονται κατά τη διάρκεια της παράστασης, με Ελληνική μετάφραση στην προβολή.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
“A house built by and for the body, taking form from the inside, like a shell.”
/ “Ένα σπίτι χτισμένο από και για το σώμα, που παίρνει μορφή από το εσωτερικό, σαν κοχύλι.”
Η ομάδα χρησιμοποιεί προβολές για να επιτύχει μια μοναδική οπτική ταυτότητα, συνδυάζοντας φωτογραφίες του φωτογράφου Ηλία Γεωργιάδη με μια τεχνική που κάνει χρήση κάμερας βάθους για να καταγράψει τα σώματα των χορευτών και να τα οπτικοποιήσει σαν νέφη σημείων. Η τεχνική, που αναπτύχθηκε από τους Dani Joss και Αλίκη Ιωσαφάτ, δημιουργεί ένα χαρακτηριστικό οπτικό στυλ που τονίζει τη σχέση των επιφανειών με τους υπονοούμενους όγκους.
“The poetic image is a sudden salience on the surface of the psyche.”
/ “Η ποιητική εικόνα είναι μια ξαφνική ανάδειξη στην επιφάνεια του ψυχισμού.”
Η μουσική των Δημήτρη Δαλέζη και Dani Joss, αντάξια μιας αυτόνομης κυκλοφορίας, ταλαντεύεται μεταξύ ηχοτοπίων εμβύθισης και ονειρικών μοτίβων, αντικατοπτρίζοντας τις αλλαγές στα επίπεδα προσοχής όταν είμαστε μόνοι μας. Όπως συνηθίζεται στις παραστάσεις της Die Wolke, θα αποδοθεί σε τετραφωνικό surround ήχο.
“the function of inhabiting [is] an imaginary response to the function of constructing”
/ “Η λειτουργία της κατοίκησης είναι μια φανταστική απάντηση στη λειτουργία της δόμησης”
Η σκηνή του Vitruvian Thing μεταμορφώνεται στα άσπρα, συμπληρώνοντας τα σκηνικά στοιχεία του αρχιτέκτονα και fabricator Ιωάννη Περισοράτη. Τα σκηνικά χρησιμοποιούνται με πολλαπλούς τρόπους, άρρηκτα δεμένα με τη χορογραφία, ενώ επαυξάνονται και μεταμορφώνονται με την τεχνική projection mapping.
Η παράσταση ”Ποιητική του Χώρου” πραγματοποιείται με την οικονομική ενίσχυση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Συντελεστές:
Δροσιά Τριαντάκη: ερμηνεία, χορογραφία
Αντιγόνη Αυδή: ερμηνεία
Σοφία Καλαμάκη: ερμηνεία
Ελπίδα Ντινοπούλου: ερμηνεία
Dani Joss: μουσική, visual art
Αλίκη Ιωσαφάτ: visual art, mapping
Δημήτρης Δαλέζης: μουσική
Ηλίας Γεωργιάδης: φωτογραφία
Ιωάννης Περισοράτης: σκηνικά
