Βόλτα στην πόλη: Οι 3 εικαστικές εκθέσεις που προτείνουμε για τη Δευτέρα 6 Μαρτίου

Τρεις εκθέσεις μας περιμένουν στη σημερινή μας βόλτα στην πόλη.

Βόλτα στην πόλη με 3 εκθέσεις

Μπλε – Blue: Ομαδική έκθεση στον Ελληνογαλλικό Σύνδεσμο

Η πέμπτη έκθεση του RAINBOW project με θέμα το Μπλε – Blue χρώμα παρουσιάζεται στον ιστορικό χώρο του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου από τη Δευτέρα, 6 Μαρτίου έως το Σάββατο, 18 Μαρτίου.

27 σύγχρονοι αξιόλογοι εικαστικοί εμπνέονται και δημιουργούν έργα με αφετηρία το μπλε χρώμα.

Το Μπλε θεωρείται το χρώμα της αρμονίας, της γαλήνης, της εμπιστοσύνης, της ελευθερίας, της ειλικρίνειας αλλά και της απόστασης. Συχνά συνδέεται και με τη μελαγχολία, εξ ου και η προέλευση του ονόματος της μουσικής μπλουζ (blues). Σχετίζεται επίσης με την θάλασσα και τον ουρανό ιδιότητα που προσφέρει χαλαρότητα και ηρεμία. Η λεκτική επικοινωνία συνδέεται επίσης με το μπλε χρώμα ενώ παράλληλα εκφράζει το αίσθημα της αφοσίωσης, του πνεύματος και της θρησκευτικής πεποίθησης. Ήδη από την αρχαιότητα το μπλε εκφράζει την έννοια της πίστης και της ελπίδας ενώ συνδέεται και με το κομμάτι του γλυκού για αυτό και πολλά προϊόντα που σχετίζονται με γλυκές γεύσεις φέρουν μπλε χρώμα.

Στον Χριστιανισμό και ιδιαίτερα στον Ρωμαιοκαθολικισμό, συνδέεται με την Παναγία. Στις θρησκείες της Ινδίας υπάρχουν πολλά στοιχεία όσον αφορά τους θεούς που χρησιμοποιείται το μπλε χρώμα.

Στην πολιτική έχει ταυτιστεί με τον κεντροδεξιό και συντηρητικό χώρο στην Ευρώπη, καθώς το προτιμούν μια σειρά από αντίστοιχα κόμματα.

Το concept, η οργάνωση και η επικοινωνία της έκθεσης ανήκει στον εκπαιδευτικό και διοργανωτή εικαστικών εκθέσεων Δημήτρη Λαζάρου.

Παλίντα Γεωργουλάκου – Ζωφοριάζουσες: Έκθεση στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Ένας αρχαίος γυναικείος χορός από τις κροκοσυλλέκτριες της Θήρας, την Αφροδίτη της Μήλου, τη Νίκη της Σαμοθράκης και τις Καρυάτιδες.

Πρόκειται για την έκθεση έργων ζωγραφικής της Παλίντας Γεωργουλάκου, που συστήνει στο κοινό τις «Ζωφοριάζουσες», συνθέσεις βασισμένες πάνω στο ελληνικό γυναικείο κάλλος αρχαίων αγαλμάτων και τοιχογραφιών και παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από τις 2 Μαρτίου έως τις 2 Απριλίου, με τα επίσημα εγκαίνια να πραγματοποιούνται στις 14 Μαρτίου, στις 19.00.

Οι πίνακες, μια βαθιά υπόκλιση της δημιουργού στον αρχαίο ομότεχνο, μοιάζουν να δραπέτευσαν από τις τοιχογραφίες στο θηραϊκό Ακρωτήρι, το Μουσείο του Λούβρου και το Ερέχθειο και να εγκαταστάθηκαν στο ΙΜΚ της οδού Πειραιώς.

Ο ομότιμος καθηγητής προϊστορικής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντής ανασκαφών στο Ακρωτήρι Θήρας, Χρίστος Γ. Ντούμας, κείμενο του οποίου φιλοξενείται στον κατάλογο της έκθεσης σημειώνει χαρακτηριστικά: “Με εντυπωσιάζει η επίδραση που ασκεί η τέχνη της Θήρας τόσο σε καλλιτέχνες όσο και σε απλούς ταλαντούχους ανθρώπους”!

Η ζωγράφος με χέρι σταθερό και σίγουρο στην ακριβή, πιστή σχεδίαση και τα πρωτογενή χρώματα, πρωτοτυπεί δημιουργώντας μιαν ειδική ανάγλυφη βάση, έναν πολλαπλής διαστρωμάτωσης και επεξεργασίας καμβά, που αφηγείται την ιστορία διαμέσου των αιώνων, αναδεικνύοντας με τόλμη τη ρωγμή του χρόνου.

Γιάννης Κονταράτος – «Επιτάφιος Θρήνος-Εννέα Παραλλαγές»: Έκθεση στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος

H έκθεση «Επιτάφιος Θρήνος- Εννέα παραλλαγές» του Γιάννη Κονταράτου είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Φίλιππου Τσιμπόγλου (1956-2023), Γενικού Διευθυντή της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος (2014-2023), ως ελάχιστη έκφραση ευγνωμοσύνης στην αγάπη του για τη Βιβλιοθήκη και τους ανθρώπους της και στην πολύτιμη προσφορά του. Κανείς δεν φανταζόταν, όταν αποφασίστηκε η έκθεση, ότι αυτός ο θρήνος θα ήταν και για εκείνον.

Η σειρά «Επιτάφιος Θρήνος – Εννέα παραλλαγές» του Γιάννη Κονταράτου αποτελείται από ισάριθμες συνθέσεις που παρουσιάζονται σε ζεύγη πινάκων μεγάλου μεγέθους και σχεδίων μεσαίου μεγέθους. Τα έργα δημιουργήθηκαν την τριετία 2019-2021 και εμπνέονται από το φρέσκο που ζωγράφισε ο Τζόττο (περ. 1267-1337) στο Παρεκκλήσιο της Αρένας στην Πάδοβα, αλλά και στο σχέδιο που έφτιαξε ο Eνγκρ (1780-1867) λίγες μέρες πριν από τον θάνατό του το 1867, αντιγράφοντας μια αναπαραγωγή του προηγούμενου, που απόκειται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας.

Ο Γιάννης Κονταράτος επέλεξε, από τη σχετική θρησκευτική εικονογραφία, δύο ή τρεις μόνο από τις γυναικείες μορφές που καλύπτουν ή σκύβουν πάνω από το αποκαθηλωμένο σώμα του Χριστού και τις ενέταξε σε ενιαίο χρωματικό φόντο, σε διαφορετικές κάθε φορά θέσεις, με αποσπασματικά αποτυπωμένα μέλη του Νεκρού ανάμεσά τους. Μεταθέτοντας τη σκηνή από το συνηθισμένο πλαίσιο αναφοράς της, προσπάθησε να διατηρήσει τον θρησκευτικό χαρακτήρα της, επαναπροσεγγίζοντας με σημερινή και προσωπική ματιά το θέμα της απώλειας και του πένθους. Όσο εκκοσμισκευμένη πάντως και αν είναι η εκδοχή του Επιτάφιου Θρήνου που παρουσιάζει ο Γιάννης Κονταράτος διαπνέεται με έντονο τρόπο από το αίσθημα της ιερότητας.