Πλαστελίνη, του Βασίλι Σίγκαρεφ από την ομάδα Αθώο Σώμα στο Θέατρο Σφενδόνη

Η «Πλαστελίνη», είναι η ιστορία μιας κοινωνίας που θρέφει και θρέφεται με τη βία.

Η ιστορία μιας μακρινής, θαρρείς, δυστοπίας, γραμμένης το 2001, που μοιάζει αφόρητα πλέον με τα δελτία ειδήσεων του σήμερα.

Και όπως τότε, στη Ρωσία του νεαρού Σίγκαρεφ, έτσι και σήμερα, η πλαστελίνη σκληραίνει γοργά στα χέρια των παιδιών. Και πριν προλάβεις καν να ονειρευτείς, το ξύπνημα σε βρίσκει ανάμεσα σε ανθρώπους απελπισμένους και κυνικούς, που σε βλέπουν να ραγίζεις και να σπας μπροστά τους. Και αυτοί αποστρέφουν βιαστικά το βλέμμα τους και συνεχίζουν στο δρόμο τους.

Λίγα λόγια για το έργο

Ο Μαξίμ είναι ένα νεαρό αγόρι που ζει μαζί με την γιαγιά του σε έναν κόσμο γεμάτο απελπισμένους ανθρώπους, ανθρώπους που προσπαθούν να επιβιώσουν και να εξασφαλίσουν την επόμενη μέρα τους –όχι τόσο το φαγητό τους, όσο την βότκα ή την δόση τους. Σε μια εξαθλιωμένη –οικονομικά και ηθικά– κοινωνία, όπου η βία και ο κυνισμός ολοένα και μεγαλώνει, σε μια –οποιαδήποτε– πόλη της Ρωσίας του 2001, που λίγο διαφέρει από τις πόλεις του 2023, ο Μαξίμ θέλει να καταφέρει να βρει έναν διαφορετικό τρόπο επιβίωσης. Όπως πλάθει με την πλαστελίνη του αυτά που ονειρεύεται, έτσι προσπαθεί να χαράξει και έναν δρόμο που αξίζει να διαβείς.

Στην πορεία του συναντά ανθρώπους που προσπαθούν να τον εκμηδενίσουν ή να τον κάνουν όμοιο τους στερώντας του το δικαίωμα της άλλης επιλογής για την ζωή. Επιλέγει τον έρωτα και τον ηρωισμό, τα δύο κατεξοχήν εφηβικά όπλα για να πολεμήσει. Και φτάνει μέχρι το τέλος, μέχρι να αντικρίσει πρόσωπο με πρόσωπο την αλήθεια.

Σκηνοθετικό σημείωμα Κατερίνας Σκουρλή

Δουλεύοντας για παραπάνω από δεκαπέντε χρόνια με έφηβους μαζί με τον συνεργάτη μου Βαγγέλη Κυριακού, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να μη συγκινηθώ από την ιστορία του Μαξίμ και να μη θελήσω –μοιραία– να τη μοιραστώ με όσους επιθυμούν να την ακούσουν –κάτι που μάλλον ήξερε καλά όταν μου πρότεινε να διαβάσω την «Πλαστελίνη».

Αισθάνομαι βαθιά προσωπική μου ανάγκη να αποτίσω φόρο τιμής σε όλους αυτούς τους έφηβους με τους οποίους συναντήθηκα, τους εφήβους που είδα από κοντά να παλεύουν για την επιβίωση τους μέσα σε μια κοινωνία που τους είχε επιβληθεί, μέσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που δεν ήταν δική τους επιλογή, μέσα σε ένα σχολείο που δεν μπορούσε να τους ακούσει. Κάποιοι από αυτούς κατάφεραν να βρούνε τον δρόμο τους, κάποιοι άλλοι ακόμα τον ψάχνουν.

Ο Μαξίμ ερωτεύεται και παλεύει για ένα ηρωικό τέλος, για ένα τέλος που ταιριάζει σε κάθε έφηβο που καλείται να ζήσει σε μια κοινωνία που δεν έχει επιλέξει, σε μια κοινωνία που δεν τον υπολογίζει, σε μια κοινωνία που εύκολα τον φορτώνει με ευθύνες άλλων.

Και κάπου εκεί έρχεται η δική μας κοινωνία, γεμάτη από βία και απελπισία, κυνισμό και εγκατάλειψη. Και καθιστά αναγκαία, για μένα, την παρουσίαση της «Πλαστελίνης». Έστω για αυτούς τους νέους που θέλουν να δουν τον κόσμο αλλιώς.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία-Κίνηση: Κατερίνα Σκουρλή
Μετάφραση: Γιώργος Κουτλής
Δραματουργική Επεξεργασία: Βαγγέλης Κυριακού
Σκηνικά-Κοστούμια: Τίνα Τζόκα
Πρωτότυπο Μουσική-Μουσική Επιμέλεια: Σπύρος Λιβάνης
Σχεδιασμός Φωτισμών: Δημήτρης Κασιμάτης
Επιμέλεια Κίνησης: Μαρίνα Τσαπέκου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Τζένη Φέζο
Κατασκευή Σκηνικού: Art Wood Creations ΜΟΝ. Ι.Κ.Ε.
Φωτογραφίες: Κarol Jarek
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Ευαγγελία Σκρομπόλα

Παίζουν: Δημήτρης Αποστολόπουλος, Σοφία Κουλέρα, Ναταλία Λουιζάκη, Λήδα Μανούσου Αλεξίου, Βίκτωρ Μπενουζίλιο, Χαρά Τζόκα

Διάρκεια: 80 λεπτά

Η παράσταση ενδείκνυται για άτομα άνω των 13 ετών.