Η έκθεση που παρουσιάζει ο Έκτορας Μαυρίδης εγκαινιάζεται στις 30 Μαρτίου.
Είναι πρωί, ο καλλιτέχνης μπαίνει και κλείνει την πόρτα στο εργαστήριό του. Ετοιμάζει πηλούς, στερεώνει επιφάνειες, βάζει να ακούσει το The Chain των Fleetwood Mac και ανάβει το φλόγιστρό του.
Κάπου ανάμεσα στο τραγούδι αυτό -και σε κάθε επόμενο- ο Έκτορας Μαυρίδης καταπιάνεται με αυτό ακριβώς που απασχολεί την καλλιτεχνική του εργασία εδώ και δεκαετίες: διερευνά και μετατοπίζει τα όρια της κεραμικής, εξωθεί τις δυνατότητες των υλικών και των επεμβάσεών του σε αυτά, διαπερνά και σχηματίζει επιφάνειες, αποδέχεται σεμνά αλλά και ατρόμητα τη δυναμική επέμβαση του τυχαίου κατά τη δημιουργική διαδικασία.
Στη νέα του ατομική έκθεση στη Λόλα Νικολάου Art Gallery, ο Μαυρίδης μάς προσκαλεί σε νέα δημιουργικά μονοπάτια, με ένα σύνολο έργων που έρχεται να συμπληρώσει και να αναδείξει μια πολυετή αλλά και πολυδιάστατη δημιουργική έρευνα που αποδημεί την κεραμική όπως την ξέρουμε.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Μαυρίδης σταθερά αναιρεί καλλιτεχνικές βεβαιότητες και στερεότυπα, εξωθεί τις αντοχές των υλικών, αφήνοντας πίσω του τον κόσμο του ψημένου πηλού και εντέλει κατορθώνει να κινείται με ευχέρεια ανάμεσα σε ποικίλα καλλιτεχνικά και θεωρητικά πεδία, ανάμεσα σε κόσμους που μπορεί να μοιάζουν και ασύμβατοι. Στην ερώτηση, αν είναι εννοιολογικός καλλιτέχνης, περφόρμερ ή κεραμίστας, η απάντηση είναι, απλή, ξεκάθαρη και σαφής: είναι όλα αυτά.
Κι έτσι, στην έκθεση αυτή, δεν παρουσιάζονται απλώς έργα του• παρουσιάζονται οι άοκνες και ανήσυχες οπτικές του, οι πειραματισμοί του με τα υλικά, τις φόρμες και τις έννοιες. Βλέπουμε γλυπτά, αλλά και «εκμαγεία» τους, αμέτρητες εκδοχές της υπόστασής τους, να εκκινούν νέους εννοιακούς διαλόγους• φωτογραφίες εργασίας, υαλωμένους σβώλους• επιτοίχιες ζωγραφικές συνθέσεις σε κεραμικό χαρτί, που μεταμορφώνονται με επεμβάσεις και πρακτικές της κεραμικής παρά της ζωγραφικής και καίγονται, σκουριάζουν, αλλάζουν όψη και υφή λιγότερο ή περισσότερο ελεγχόμενα, πάντως σίγουρα ελεύθερα.
Όλες αυτές οι πολυδιάστατες γλυπτικές και δημιουργικές οπτικές τού Μαυρίδη επιτυγχάνουν εντέλει να είναι στην ουσία τους καταστάσεις πάντα ανοιχτές σε νέες ερμηνείες. Κατορθώνουν να αναιρούν, να «σπάνε την αλυσίδα» όσων νομίζουμε ότι (ανα)γνωρίζουμε -κάπου μεταξύ τραγουδιών, βεβαιοτήτων, επινοήσεων και εμπειριών.
–Αρετή Λεοπούλου-ιστορικός της τέχνης
