Απόγνωση, του Περικλή Μοσχολιδάκη στο Θέατρο Αλκμήνη

Το έργο «Απόγνωση» είναι για τη Βία, τη Γυναικοκτονία, την Εκδίκηση και την Απόγνωση του Έρωτα, σε σύγχρονα κείμενα του Περικλή Μοσχολιδάκη.

Στην εποχή μας η θεματολογία της παράστασης αποκτά μια δραματική επικαιρότητα, καθώς, όλο και πιο συχνά έρχονται στη δημοσιότητα ειδήσεις που μας συγκλονίζουν με την έκταση και με τη βιαιότητα τους, έχοντας, σχεδόν ως αποκλειστικό τους θύμα τις γυναίκες.                                                                              

Οι 4 γυναίκες που απαρτίζουν την Θεατρική Ομάδα Ρέκτις και ο Συγγραφέας και Σκηνοθέτης της παράστασης, αποφάσισαν η εναρκτήρια παράσταση της ομάδας, να είναι αφιερωμένη σ ’αυτά τα συγκλονιστικά θέματα που εξοργίζουν τις καρδιές και τις συνειδήσεις όλων μας, να μελετήσουν, να στοχαστούν, να πειραματιστούν, να προκαλέσουν, να κινητοποιήσουν, να ευαισθητοποιήσουν, να πάρουν θέση, να ακουστούν δυνατά. 

Πέντε μονόλογοι εμπνευσμένοι από την αποτρόπαια, σκληρή καθημερινότητα της βίας και της γυναικοκτονίας, τους οποίους έγραψα στηριγμένος στο ύφος του Ποιητικού Ρεαλισμού.

Συντελεστές: 

Συγγραφή κειμένων – Σκηνοθεσία: Περικλής Μοσχολιδάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Θεατρική Ομάδα Ρέκτις
Μουσική επιμέλεια: Περικλής Μοσχολιδάκης
Φωτισμοί: Άκης Σαμώλης
Ηχητικά/Dj: Σωτήρης Σωτηρόπουλος
Φωτογράφιση: Σοφία Μανώλη
Κατασκευή κοστουμιών: Liubovi Accibas
Trailer: Παντελής Πέτρου 
Εγκατάσταση Ήχου: Δημήτρης Βακάκης
Make up artist: Άννα-Μαρία Λιάπη
Κατασκευή Ιστοσελίδας – Υπεύθυνη Social Media: Βίκυ Λεβέντη 
Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
Παραγωγή: Θεατρική Oμάδα Ρέκτις ΑΜΚΕ

Παίζουν οι ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης): Φωτεινή Βακάκη, Ιωάννα Νικολάου, Κατερίνα Στρατή, Χριστίνα Αναστασιάδου

Φωνή: Περικλής Μοσχολιδάκης

Θεατρική Ομάδα Ρέκτις

Η Θεατρική Ομάδα Ρέκτις, είναι μία ομάδα νέων καλλιτεχνών, η οποία δημιουργήθηκε μέσα από την ανάγκη ύπαρξης μιας αλλιώτικης φωνής στον θεατρικό χώρο, που προσπαθεί να ερμηνεύσει τα βαθύτερα νοήματα ενός ανήσυχου κόσμου.

Μέσα από το έργο μας  προσπαθούμε να δώσουμε φωνή σε όλα εκείνα που παλεύουν να γεννηθούν.

Ορμώμενοι από την πηγαία αγάπη για το θέατρο και την ανάγκη μας για δημιουργία, μεταμορφωνόμαστε…

Μέσα από ποικίλους πειραματισμούς, στρεφόμενοι στον εσώτερο εαυτό μας, αφουγκραζόμαστε τις αγωνίες της νέας γενιάς για έναν καλύτερο κόσμο, για την ισότητα, τον έρωτα, την ελευθερία.

Σε έναν κόσμο που δεν πρέπει να είναι κάνεις μόνος, βαδίζουμε με μετέωρα βήματα, παρατηρώντας τις πιο μύχιες σκέψεις της ανθρώπινης ύπαρξης να παίρνουν μορφή και να ανάβουν τα φώτα της σκηνής…