Η αναδρομική έκθεση του Νίκου Δεσεκόπουλου στην Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, περιλαμβάνει έργα που δημιουργήθηκαν από το 1974 μέχρι και σήμερα. Γεννημένος στον Πειραιά, διακρινόταν από μικρός για μια έμφυτη προδιάθεση για την τέχνη. Ολοκληρώνει τον κύκλο σπουδών του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το 1980 με βραβείο του εργαστηρίου χαρακτικής και έπαινο του φροντιστηρίου «Τέχνης του Βιβλίου».
Όπως λέει ο ίδιος, είχα την τύχη στα σπουδαστικά μου χρόνια να βρεθώ με την τελευταία γενιά των μαθητών του Κώστα Γραμματόπουλου, όπου ο συναγωνισμός ήταν μεγάλος και εποικοδομητικός. Η γενέθλια πόλη του που ζει και εργάζεται αποτελεί την κύρια πηγή έμπνευσής του. Οι Πειραϊκές γωνιές με την ιδιαίτερη ταυτότητα, αποτυπώνονται στα έργα του δημιουργώντας στον θεατή ατμόσφαιρα νοσταλγίας μιας άλλης καθημερινότητας στις γειτονιές της πόλης. Σημαντικό ρόλο στην καλλιτεχνική του πορεία έπαιξε η εκπαιδευτική του δραστηριότητα ( 1983-2014) ως καθηγητή των καλλιτεχνικών στη Μέση εκπαίδευση. Τα θέματά του είναι εύκολα αναγνωρίσιμα, χωρίς την ανάγκη επεξηγήσεων και αναλύσεων από τον ίδιο.
Με εκφράζει η άποψη του Matisse “ένας πίνακας είναι μια αναπαυτική πολυθρόνα για την ψυχή του θεατή”.
Το εικαστικό του έργο καρπός προβληματισμών, προσωπικών στιγμών και βιωμάτων, περιλαμβάνει τις ενότητες:
– Αιγαιοπελαγίτικη Αρχιτεκτονική- Ταξιδιωτικά
– Ιστορία μιας καρέκλας- Το Ελληνικό καφενείο
-Νεοκλασικά
-Βάρκες
– Δέντρα-φυτά
– Ηλεκτρισμός
– Ανθρώπινη μορφή
– Μικροχαρακτικά – ex libris – εικονογράφηση βιβλίων
Ο Νίκος Δεσεκόπουλος, ένας γνήσιος “εργάτης” της τέχνης του, χάραξε τη δική του καλλιτεχνική πορεία κυρίως μέσα από τη μάχη του καλεμιού με το υλικό του. Στο χαρακτικό του έργο η ακρίβεια του σχεδίου, η αποφασιστική χειρονομία της χάραξης με το παιχνίδι, όχι του τυχαία αυτοσχεδιασμού , είναι το ζητούμενο.
Ειδικότερα αναφέρει ότι η χαρακτική αναλογεί στην jazz των εικαστικών τεχνών.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μετατρέπει με μαστοριά το άγραφο ξύλο που πολλές φορές αντιστέκεται , αντιμιλά και δυσκολεύει το έργο του καλλιτέχνη. Ρόλο κλειδί στα έργα του έχει ο ήλιος που συμβολίζει το φως ή το «μάτι» του παρατηρητή ή και του Θεού, καθώς οι δημιουργίες του αποτελούν συνάμα μία προσωπική πρόταση, αλλά και μορφοποίηση της υπαρξιακής του αγωνίας.
Υποστηρίζει τις παραδοσιακές τεχνικές της χαρακτικής και τυπώνει με το χέρι τις ξυλογραφίες του.
Ξεκινά τη χαρακτική του απ΄ την οπτική πραγματικότητα και προχωρά πέρα απ΄ αυτήν με συμβολισμούς. Απλά αντικείμενα ,όπως αυτά στην ενότητα Ελληνικά καφενεία-καρέκλες, κατέχουν θέση ανθρώπινων μορφών που διηγούνται την ιστορία τους, περιμένουν, δυσανασχετούν, διασκεδάζουν, ανησυχούν, συνδιαλέγονται μεταξύ τους. Μια αθέατη πραγματικότητα.
Η ποικιλία της ματιέρας τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα, επιζητώντας να εγκλωβίζει για πολλή ώρα το μάτι του θεατή στις μικρές λεπτομέρειες του σχεδίου του.
Η ανθρώπινη μορφή εντάσσεται στη δουλειά του μετά το 2008 στη θεματική Ανθρώπινες μορφές -φαντάσματα.
Στη συνεργασία με τον γλύπτη Θ. Παπαγιάννη «μετέφρασε» τις μορφές από «γλυπτικές» σε «χαρακτικές».
Ακολούθησαν αυτοδύναμες συνθέσεις μιας σειράς χαρακτικών σε άσπρο-μαύρο και ενιαίο μέγεθος 170×50 εκ. που συμπεριέλαβε τη μελέτη έργων και άλλων σημαντικών καλλιτεχνών ( Γ. Μόραλη , Γκ. Κλίμτ, Π. Πικάσο).
Ήταν η αφετηρία μιας πολύ ενδιαφέρουσας εικαστικής αναζήτησης που βρίσκεται σε εξέλιξη, μεταλλάσσεται και συνεχίζεται.
Μέσα από τα έργα της αναδρομικής του έκθεσης παίρνουμε τη γνώση και την εμπειρία του παλιού «μάστορα», του καλλιτέχνη με αρετές, με ποιότητα δουλειάς, που είχε και έχει κάτι να πει.
Η συνέχεια επί του «πιεστηρίου»….
– Κάλλη Πετροχείλου | Εικαστικός, Έφορος της Πινακοθήκης Δήμου Αθηναίων
Νίκος Δεσεκόπουλος
Ο Νίκος Δεσεκόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1956, όπου και κατοικεί. Την περίοδο 1974-80 φοίτησε στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας, στο εργαστήριο χαρακτικής του Κ.Γραμματόπουλου ( υποτροφία εσωτερικού ), ενώ παρακολούθησε παράλληλα το Εργαστήριο Τέχνης του Βιβλίου δίπλα στον Γ. Παπαδάκη (Βραβείο 1980). ] Μελέτησε και εργάστηκε στην τέχνη της Αγιογραφίας δίπλα στον αγιογράφο Εμμ.Μεταξάκη σε εκκλησίες της πόλης . Για μικρό χρονικό διάστημα παρακολούθησε το εργαστήριο ζωγραφικής του Π. Τέτση και το εργαστήριο κεραμικής του Γ. Γεωργίου, ενώ την περίοδο 1980-82 , κατά την διάρκεια της στρατιωτικής θητείας εργάστηκε στην συντήρηση αγιογραφιών με καθοδήγηση του Τ. Μαργαριτώφ.
Την περίοδο 1982-83 συμμετείχε ως «ειδικός τεχνίτης -επιστημονικός συνεργάτης» στην οργάνωση του Β’ Εργαστηρίου Χαρακτικής της Α.Σ.Κ.Τ Αθηνών, με τον Θ.Εξαρχόπουλο.
Την περίοδο Αύγουστος 1983 – Ιούλιος 2014 εργάστηκε στη Β/θμια Εκπαίδευση ως Καθηγητής Καλλιτεχνικών Μαθημάτων. Την περίοδο 2002 -08 εκλέχθηκε στην θέση του προέδρου της ΕΕΧ, όπου επεδίωξε τον επαναπροσδιορισμό και την αναβάθμιση των στόχων της και την προβολή και διάδοση της Νεώτερης Ελληνικής Χαρακτικής, σε συνεργασία με τους πλέον σημαντικούς φορείς πολιτισμού της χώρας. Ανέλαβε προσωπικά την διοργάνωση των ομαδικών εκθέσεων των μελών (περισσότερες από σαράντα), την δημιουργία μόνιμου εκθεσιακού χώρου χαρακτικής στην Αθήνα, την διεξαγωγή ομιλιών και σεμιναρίων, καθώς την έκδοση εντύπων και δύο Συλλεκτικών Λευκωμάτων Χαρακτικής.
Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ ), μέλος στο «Σώμα Κριτών’», μέλος της Kyoto International Woodcut Association (KIWA ).
Από το 1977 έως σήμερα έχει λάβει μέρος σε περισσότερες από 220 ομαδικές και έχει
παρουσιάσει την δουλειά του σε δέκα επτά ατομικές εκθέσεις.
Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημοτικές συλλογές στην Ελλάδα αλλά και αρκετά στο εξωτερικό.
