Για πρώτη φορά ολόκληρη στα ελληνικά η νουβέλα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ (Honoré de Balzac) «Διπλή οικογένεια», όπου καυτηριάζονται θρησκεία, αριβισμός, κοινωνική ανισότητα, γάμος, μοιχεία, ακόμα και ο έρωτας.

Η υπόθεση της νουβέλας «Διπλή οικογένεια»

Σ ’ένα σκοτεινό σοκάκι στις παλιές γειτονιές του Παρισιού, σ’ ένα φτωχικό διαμέρισμα, ζει η Καρολίν με την γριά μητέρα της. Η κοπέλα βγάζει τα προς το ζην κεντώντας νυχθημερόν δαντέλες. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, δεν έχει χάσει ακόμα την αισιοδοξία της ούτε την δροσιά της νιότης της. Ένας δικαστικός, ο Ροζέ ντε Γκρανβίλ , περνάει κάτω απ’το παράθυρό της και οι ματιές τους διασταυρώνονται. Εκείνος θαμπώνεται απ’ την ομορφιά της κι εκείνη εντυπωσιάζεται απ’ το πόσο θλιμμένος και πρόωρα γερασμένος δείχνει. Έκτοτε ο Ροζέ περνάει σχεδόν καθημερινά απ’ το δρόμο της Καρολίν, την γνωρίζει καλύτερα και εκφράζει τον έρωτα και τον θαυμασμό του υπό το βλέμμα και με τις μηχανορραφίες της γριάς μάνας της. Έχει σκοπό να την σώσει απ’ την ανέχεια και της χαρίζει μια άνετη ζωή ενώ εκείνη του χαρίζει δύο παιδιά και την άδολη καρδιά της. Δεν ξέρει όμως πως ο ευεργέτης της είναι ήδη παντρεμένος κι έχει δεύτερη οικογένεια, εγκατεστημένη στο αρχοντικό του, στα περίχωρα του Παρισιού.

Χρόνια πριν, στον καθεδρικό ναό Σακρ-Κερ, ο Ροζέ, νεαρός τότε δικηγόρος, γιος του κόμη Ντε Γκρανβίλ, είχε γνωρίσει την νεαρή Ανζελίκ, πλούσια κληρονόμο και πιστή καθολική την οποία ο πατέρας του προόριζε για νύφη του, και την οποία γνώριζε από όταν ήταν παιδιά και επιθυμούσε να παντρευτεί. Το συνοικέσιο προχώρησε. Κι ενώ στην αρχή ο γάμος ήταν ανέφελος, οι αυστηρές αρχές της Ανζελίκ και η τυφλή υπακοή της στον καθολικό πνευματικό της με τον καιρό είχαν στεγνώσει την ψυχή της από κάθε τρυφερό συναίσθημα κι είχαν αφήσει πίσω τους μόνο την αίσθηση του χριστιανικού καθήκοντος. Σιγά σιγά ο Ροζέ έπαψε να ελπίζει πως θα ζήσει τη συζυγική ευτυχία και την οικογενειακή θαλπωρή που λαχταρούσε αφού αντιλήφθηκε πως ανάμεσα σ’ αυτόν και την γυναίκα του είχε ορθωθεί το τείχος της θρησκοληψίας. Απ’ την άλλη μεριά, η Ανζελίκ θεωρούσε πως έκανε το χριστιανικό της καθήκον και πως τηρούσε τις συζυγικές υποχρεώσεις της, γι’ αυτό και παρέβλεψε την αλλαγή της συμπεριφοράς του άντρα της. Το μόνο που ευχόταν γι’ αυτόν, ήταν να σωθεί η ψυχή του και να βρει τον δρόμο του Θεού.

Ο πατέρας Φοντανόν, συντηρητικός και φιλόδοξος κληρικός, ανακαλύπτει την διπλή ζωή που διάγει ο Ροζέ ντε Γκρανβίλ και σπεύδει να ενημερώσει την νόμιμη σύζυγό του Ανζελίκ στην οποία από χρόνια ασκεί έλεγχο υπό μορφήν πνευματικής καθοδήγησης. Η εκ βαθέων συζήτηση του ζεύγους αποκαλύπτει τον βαθμό αποξένωσής του και την αιτία της. Η θρησκοληψία της Ανζελίκ και οι βαθύτατα συντηρητικές καταβολές της δεν της επιτρέπουν να υποκύψει στην πλάνη της κοσμικής ζωής με αποτέλεσμα να στερεί και απ’ τον άντρα της την ερωτική αρμονία.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Μετά από πολλά χρόνια, ο αξιότιμος κόμης ντε Γκρανβίλ, πρόωρα γερασμένος, περνά ξανά απ’ τα παράθυρα της Καρολίν, της γυναίκας που ξέρει να αγαπά δίχως να θέτει όρους. Μόνο που πλέον έχει άλλον στην καρδιά της. Τέλος ο Γκρανβίλ συνειδητοποιεί πως έχει χάσει όλα τα καλά, εκείνα τα αγαθά που είχε στη ζωή του εις διπλούν…

Ονορέ ντε Μπαλζάκ – Βιογραφικό συγγραφέα

Στις 20 Μαΐου 1799 γεννιέται ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ, κορυφαία μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Ωστόσο άρχισε τη σταδιοδρομία του από πολύ χαμηλά. Καταπιάστηκε με τη λογοτεχνία αφού απέτυχε σ’ όλα τα επαγγέλματα που δοκίμασε διαδοχικά, σαν τυπογράφος, σαν εκδότης, σα μεταλλουργός κ.ά. Τα πρώτα νεανικά του χρόνια τα έζησε μέσα σε στερήσεις και άγονες προσπάθειες να δημιουργήσει μια οικονομική βάση ζωής. Η πείρα που απέκτησε από τις βιοποριστικές του περιπέτειες ήταν πολύτιμη για το μετέπειτα έργο του που το προίκισε με έναν αφάνταστο πλούτο ζωής.

Τα πρώτα του λογοτεχνήματα ήταν ταπεινά. Μετά τα 30 του άρχισε να καταγίνεται σοβαρά με το μυθιστόρημα.

Ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ, ο συγγραφέας της «Ανθρώπινης Κωμωδίας», πέθανε σε ηλικία μόλις 51 ετών, στις 18 Αυγούστου 1850.

Η μεταφραστική ομάδα

Γνωριστήκαμε την εποχή της πανδημίας στο διαδικτυακό εργαστήρι λογοτεχνικής μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου, όλες γυναίκες που ζούμε σε διαφορετικές πόλεις στην Ελλάδα και στη Γαλλία. Με κινητήρια δύναμη την αγάπη μας για τη γαλλική λογοτεχνία φτιάξαμε την παρούσα μεταφραστική ομάδα για να κάνουμε το πάθος μας έργο και να το μοιραστούμε με τον κόσμο. Είμαστε όλες γυναίκες και μεταφράσαμε ένα κείμενο που καυτηριάζει σεξιστικά διαχρονικά στερεότυπα, κάτι το οποίο μας αφορά άμεσα, η δε προσπάθειά του Μπαλζάκ συναντά τις δικές μας ανησυχίες και είναι και σήμερα επίκαιρη.

Επιμέλεια: Δήμητρα Τσιούνη