Ανθρώπους καταστρέφουν εν μέσω κάποιου γεύματος
στο όνομα του Πατρός του Υιού και του Αγίου Πνεύματος

400 χρόνια μετά την γέννηση του Μολιέρου οι «σκοτεινές» λεγόμενες κωμωδίες του, εξακολουθούν να διασκεδάζουν το κοινό και να εμπνέουν διαφορετικές γενιές σκηνοθετών για καινούργια και ανατρεπτικά ανεβάσματα. O Γιάννης Νταλιάνης, ο οποίος στο παρελθόν έχει δουλέψει ιδιαιτέρως πάνω στο έργο του Μολιέρου και πρόσφατα μας έδωσε μια έξοχη εκδοχή του έργου του Πιερ ντε Μαριβώ «Η Κληρονομιά», σκηνοθετεί ένα δυνατό θίασο 9 ηθοποιών στην έγκυρη μετάφραση του Ανδρέα Στάικου. Το τελικό κείμενο της παράστασης το διαμόρφωσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης μένοντας πιστός στο πνεύμα του έργου και της μετάφρασης. Η απόδοσή του εμπνέεται από την εξωφρενική σύγχρονη πραγματικότητα, εμπλουτισμένη με τραγούδια του Έλβις Πρίσλεϊ που χρησιμοποιούνται ως μέσο αποπλάνησης… Όλα αυτά μαζί μας προδιαθέτουν για έναν απολαυστικό Ταρτούφο. Με αφορμή τα 10 χρόνια από το θάνατο του, η παράσταση αφιερώνεται από τον Γιάννη Νταλιάνη και την ομάδα του στη μνήμη του Λευτέρη Βογιατζή, ο οποίος εντρύφησε στη δραματουργία του Μολιέρου κι είχε παίξει μάλιστα τον Ταρτούφο στη σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ:

Ο Ταρτούφος μαζί με τον Δον Ζουάν είναι για μένα το πιο συναρπαστικό έργο του Μολιέρου. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει παιχθεί πολύ περισσότερο από όλα τα άλλα έργα του στην Κομεντί Φρανσέζ αλλά και στην παγκόσμια θεατρική σκηνή, ενώ υπήρξε μακράν η μεγαλύτερη επιτυχία του όσο ζούσε. Είναι ένα έργο βέβαια ανοιχτό στις ερμηνείες. Το καλοκαίρι στο φεστιβάλ Αθηνών παρακολουθήσαμε την πολύ ενδιαφέρουσα τρίπραχτη εκδοχή του Ίβο Βαν Χόβεν ο οποίος μας έδωσε ένα Ταρτούφο ως αμιγές δράμα. Η δική μας παράσταση πάντως, δεν πρόκειται να αγνοήσει το κωμικό στοιχείο. Θεωρώ άλλωστε ότι το γέλιο είναι ένα βασικό στοιχείο της Μολιερικής γραφής και αποτελεί πανίσχυρο θεατρικό εργαλείο. Κύριο άξονα της παράστασης αποτελεί η σχέση υποκρισίας και πίστης. Μιας υποκρισίας όχι μόνο του Ταρτούφου αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας που τον περιβάλλει. Μιας πίστης με την έννοια της ανάγκης να πιστέψουμε, σε κάτι, σε μια αμόλυντη αξία. Αυτήν ακριβώς την ανάγκη, που συχνά μας κάνει ευάλωτους, είναι που εκμεταλλεύονται κάθε λογής απατεώνες και υποκριτές…

Με αφορμή τα 10 χρόνια από το θάνατο του, η παράσταση αφιερώνεται από τον Γιάννη Νταλιάνη και την ομάδα του στη μνήμη του Λευτέρη Βογιατζή, ο οποίος εντρύφησε στη δραματουργία του Μολιέρου κι έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:

  • Μετάφραση: Ανδρέας Στάικος
  • Κείμενο παράστασης, σκηνοθεσία: Γιάννης Νταλιάνης
  • Σκηνικά, κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα
  • Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
  • Μουσική: Κώστας Λώλος
  • Κίνηση, χορογραφία: Ιωάννα Αποστόλου
  • Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Σταύρου
  • Φωτογραφίες: Σπύρος Περδίου
  • Φωτογραφίες παράστασης & video: Πάτροκλος Σκαφίδας
  • ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ZERO GRAVITY, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΘΕΑΤΡΟ
  • Παραγωγή επιχορηγούμενη από το Υπουργείο Πολιτισμού

ΔΙΑΝΟΜΗ:

  • Ταρτούφος: Μάνος Καρατζογιάννης
  • Οργκόν: Θανάσης Βλαβιανός
  • Ελμίρα: Ελίζα Σκολίδη
  • Ντορίν: Αγγελική Μαρίνου
  • Κλεάνθης: Γιώργος Κορομπίλης
  • Μαριάννα: Μέγκι Σούλι
  • Δάμις: Χρήστος Παπαδόπουλος
  • Κυρία Περνέλ: Χριστίνα Θεοδωροπούλου
  • Ακάκιος: Θωμάς Σιέκας
  • Ακούγεται η φωνή του Νίκου Χατζόπουλου στο ρόλο του δικαστικού κλητήρα

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 110΄

Διαβάστε επίσης:

Θέατρο Σταθμός: Καλλιτεχνικός προγραμματισμός – Χειμώνας 2023-2024