Ήμουν μια από τους τυχερούς ανθρώπους που κάποτε είχε λάβει την καρτ-ποστάλ που έστελνε ο Αλέξανδρος Γεωργίου σε φίλους και γνωστούς, με το εικαστικό του στίγμα από τα ταξίδια του ανά τον κόσμο.
Αυτό το ταξιδιωτικό έργο τέχνης περιλάμβανε το λεκτικό και ζωγραφικό μετείκασμα μιας γνήσιας flanerie εμπειρίας που βοηθούσε εμάς τους παραλήπτες-θεατές να ψυχανεμιστούμε και να αφουγκραστούμε τις λεπταίσθητες δονήσεις που προκαλούσε στον καλλιτέχνη η περιήγηση του εκτός συνόρων και εντός εαυτού.
Σήμερα, κάποια χρόνια μετά από αυτή τη φυσική και καλλιτεχνική διαδρομή, ο Αλέξανδρος Γεωργίου μας καλεί ξανά να ζήσουμε μαζί την εμπειρία της δημιουργίας του έργου, σε ένα διαφορετικό ταξίδι αυτή τη φορά, περίκλειστο και ενδοσκοπικό, όταν μετατρέπει τη γκαλερί σε στούντιο και ζωγραφίζει μπροστά στα μάτια των θεατών, ανταλλάσσοντας ενέργεια, συντροφικότητα, ενσυναίσθηση, σε μία χωρική συνθήκη όπου η τέχνη γίνεται το μαγνητικό πεδίο που νοηματοδοτεί το χέρι του καλλιτέχνη να παράξει εικόνες που διαμορφώνονται από το ερέθισμα της επαφής με το κοινό.
Εύλογα η προσοχή μετατοπίζεται στο βλέμμα, ένα βλέμμα αμφίδρομο και διαπεραστικό σαν ηλεκτρικό ρεύμα, το βλέμμα του θεατή όταν παρατηρεί την ακριβοθώρητη και σεπτή στιγμή της καλλιτεχνικής δημιουργίας, αλλά και αν η τέχνη είχε βλέμμα προς τα έξω- κι άμα κλείσουμε τα δικά μας μάτια μπορούμε να το νιώσουμε ακόμα πιο έντονα- την εμπειρία της αίσθησης από το βλέμμα της ίδιας της τέχνης, όταν στέκεται απέναντι μας και μας διαπερνά σαν χρωστική λόγχη, ανοίγοντας νέους χώρους μέσα στο θυμικό μας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Εκείνη τη στιγμή της αμφίδρομης όσμωσης, μέσα από έργα του Γεωργίου μορφώνεται ένα πολύχρωμο παλλόμενο σύμπαν από όπου ξεχύνονται αλλόκοτα πλάσματα με μεγάλα απορροφητικά μάτια για να κατοικήσουν το χώρο των ονείρων μας.
Ο Γεωργίου ως ο μαέστρος αυτής της οπτικά μουσικής πανδαισίας, που διευθύνει αυτή την παρέλαση χαρακτήρων από τον καμβά προς τον προσωπικό χώρο του θεατή, διευκολύνει την αποδοχή τους με το να σκηνοθετεί αριστοτεχνικά ένα συνολικό έργο μαγικού ρεαλισμού, μια Όπερα της Κατάφασης, με τον εύγλωττο τίτλο «Από την Οπτική του Ναι».
Είναι η ωδή για τη στιγμή που υποδεχόμαστε και αποδεχόμαστε το άγνωστο, όταν γινόμαστε δεκτικοί στο Άλλο, σε κάτι που δεν φέρει τα δικά μας χαρακτηριστικά αλλά τα δικά του, και μας κάνει πλουσιότερους.
Πώς το καταφέρνει αυτό; Με ένα ρέον σχέδιο σπάνιας μαεστρίας, που δεν αναπαριστά την ανθρώπινη μορφή αλλά τη στροβιλίζει, την παραμορφώνει, την αποδομεί, την επανα-τίκτει. Το μετά-Ανθρώπινο είναι εδώ για να μας θυμίσει ότι δεν είμαστε το κέντρο του σύμπαντος, κι ότι αυτό το σύμπαν μπορεί να αποτελείται και από άλλα πλάσματα, πράγματα, αισθήσεις, γεννήματα, που δεν μας μοιάζουν, μα κάνουν τη ζωή μας πιο πλούσια, πιο πολυσχιδή, πιο δημιουργικά θορυβώδη.
Το καλλιτεχνικό ιδίωμα του Αλέξανδρου Γεωργίου είναι βαθιά προσωπικό και δεν έχει αναφορές σε ότι γνωρίζουμε από την ιστορία της τέχνης.
Φέρει όμως ως αφετηρία την κρυστάλλινη ματιά ενός παιδιού που κατακλύζεται από τις υποσχέσεις ενός νέου κόσμου που εξελίσσει την αφήγηση μπροστά του, λίγο πριν την αναπόφευκτη στιγμή που θα θολώσει η ματιά του από τον συντριπτικό καταλαγιασμό της πρώτης απομυθοποίησης.
Το σύνολο του έργου του Γεωργίου είναι μοναδικό στον τρόπο που αποπνέει τη σιωπηρή μελαγχολία που εμπεριέχει η συνειδητοποίηση της εποχής μας, και ταυτόχρονα την ελπίδα του Αλλιώς. Μέσα από τα χειρονομιακά του σχέδια και τις γυαλιστερές και εκλεπτυσμένες ζωγραφικές συνθέσεις του, μιλά για διάχυτες κοινωνικές και πολιτισμικές αποκλίσεις μιας επιβεβλημένης κανονικότητας χωρίς να τις κραυγάζει. Παρουσιάζει έναν τολμηρό, γεωμετρικό συνδυασμό προσώπων – συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών απόκοσμα τρυφερών ματιών – πλαισιωμένο από πλούσια χρωματικά τμήματα σμαραγδένια, κίτρινα, μπλε του μεσονυχτίου, μωβ, ως αντιστασιακή παλέτα στο περιρρέον σκοτάδι. Επιδεικνύοντας την πλήρη κυριαρχία του στο χρώμα, τη σύνθεση και την εικόνα, το έργο αποτελεί παράδειγμα του ζωγραφικού δυναμισμού του καλλιτέχνη και της έντονης ψυχικής έντασης που δίνουν μορφή στο μοναδικό του όραμα για την ανθρωπότητα.
Τέτοια πηγαία ζωγραφική είχαμε πολύ καιρό να δούμε και γι’ αυτό πάντα θα τη γιορτάζουμε.
Μια ζωγραφική-όχημα στο ταξίδι πίσω στη γέννηση της Φαντασίας και στη δημιουργική δίνη των παφλασμών της.
Με λογής παράξενα και καταπληκτικά όντα για συνεπιβάτες μας.
Photo Credits: Φαίη Τζανετουλάκου
Διαβάστε επίσης:
Αλέξανδρος Γεωργίου – Από την οπτική του Ναι: Έκθεση στην Γκαλερί Ρεβέκκα Καμχή
