Στο τέλος του 16ου αιώνα (1590-1599), ο Σαίξπηρ γράφει τα ιστορικά του έργα γύρω απ’ τον πόλεμο των ρόδων, μία από τις πιο σκοτεινές στιγμές της Αγγλίας. Πρόκειται για εμφύλιες διαμάχες για τον αγγλικό θρόνο, που οδήγησαν σε δολοφονίες, αιματηρές μάχες, εκτελέσεις και προδοσίες. Η ταραγμένη αυτή περίοδος κράτησε πάνω από μισό αιώνα και λέγεται ότι σκοτώθηκε το ένα τρίτο του ανδρικού πληθυσμού της Αγγλίας. Περί το 1957 ο Σαίξπηρ γράφει το πρώτο μέρος του Ερρίκου IV και λίγα χρόνια μετά ακολουθεί το δεύτερο.
Εκεί παρακολουθούμε τη διαδρομή του βασιλιά Ερρίκου ΙV, τις αναπόφευκτες εμφύλιες συρράξεις που ακολουθούν τον άνομο εκθρονισμό του προηγούμενου Βασιλιά (Ριχάρδος ΙΙ) και τη σχέση του με τον υιό του και διάδοχο του Θρόνου πρίγκιπα Χάρι, που θα γνωρίσουμε αργότερα μέσα από τον Σαίξπηρ ως Ερρίκο V.
Ο πρίγκιπας Χάρι στα μάτια μου ήταν το κέντρο σε αυτά τα έργα του Σαίξπηρ. Γιατί ήταν μέσα από τον Χάρι (ή Χαλ) που γεννήθηκαν τα δίπολα και οι συγκρούσεις. Μέσα από τον Χάλ γνωρίζουμε έναν από τους πιο γνωστούς ήρωες της παγκόσμιας δραματουργίας, τον θρυλικό Φάλσταφ. Και είναι ο πρίγκιπας Χάρι που γεννάει τα ερωτηματικά. Ποιό είναι αυτό το παιδί με την επαναστατική φύση, ο ταραχοποιός, ο αγαπητός σε όλους, εκείνος που είναι δίπλα στους ανθρώπους χωρίς να υπολογίζει τις κάστες της εποχής; Είναι ειλικρινής; Είναι αυθεντικός ή η στάση του είναι σπουδή; Προετοιμασία; Στρατηγική; Όταν γυρνάει την πλάτη του στον κόσμο του για να ικανοποιήσει τις προσδοκίες της κοινωνίας και της οικογένειας του, έχει επιλογή ή όλα είναι ένα παιχνίδι στο βωμό της εξουσίας και όλοι είναι αναλώσιμοι μπροστά στη φιλοδοξία; Αργότερα θα μας ξανασυστηθεί ως Βασιλιάς Ερρίκος V, θα φτάσει εκεί που κανένας άλλος βασιλιάς δεν έφτασε, να οριστεί διάδοχος της Γαλλίας. Διχάστηκε ποτέ ανάμεσα στο θέλω και στο πρέπει, ή η πορεία του ήταν προδιαγεγραμμένη και το θέλω και το πρέπει ήταν εξ’ αρχής ευθυγραμμισμένα; Αυτή η αμφιλεγόμενη φύση του Χαλ ήταν που κέντρισε το ενδιαφέρον μου. Ήρθα σε επαφή με αυτή την σειρά έργων μέσα στην καραντίνα. Στο πρόσωπο του πρίγκιπα Χάρι, είδα τα πρόσωπα φίλων, γνωστών, είδα μια γενιά ολόκληρη που παλεύει με μια απόφαση που βρίσκεται μπροστά σε ένα σταυροδρόμι και πρέπει να επιλέξει: τις ιδέες και την αυθάδικη αισιοδοξία και πίστη ότι μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο ή τη συμμόρφωσή μας στις κοινωνικές νόρμες; Πώς το κυνήγι της εξουσίας και οι φιλοδοξίες μας μπορούν να μας αλλάξουν και σε τι μονοπάτια θα μας οδηγήσουν; Θα μπορούμε άραγε να κοιμηθούμε ήσυχοι με τις επιλογές που έχουμε κάνει; Και κάπου εκεί κατάλαβα ότι αυτή η ιστορία με αφορά, ότι αυτή την ιστορία θέλω να την αφηγηθώ. Πώς όμως; Μέσα στην δύσκολη αυτή περίοδο που ζήσαμε και στον αναγκαστικό μας εγκλεισμό είδα μια αχτίδα φωτός και σωτηρίας. Είδα ανθρώπους να ζητάνε την επαφή, ζευγάρια που έβγαιναν κρυφά ραντεβού, φίλους που συναντιόντουσαν παράνομα. Για να συναντήσουμε τον αγαπημένο μας βρίσκαμε τις πιο παράδοξες διαδρομές για να αποφύγουμε τον έλεγχο.
Και είδα ξανά έναν ρομαντισμό και είδα μιαν απάντηση…μαζί. Οι χοροί μας ξεκίνησαν από τους παραδοσιακούς, χορεύαμε όλοι μαζί πιασμένοι, αγκαλιασμένοι, ένα σώμα. Μετά ήρθε το βαλς και το μπλουζ και χορεύαμε σε ντουέτα και μετά ήρθαν τα κλαμπ και μπορούσαμε να χορεύουμε χωρίς επαφή και τώρα μπορούμε να χορεύουμε με ακουστικά χωρίς καν να ακούμε την ίδια μουσική και κατάλαβα πόσο μόνοι είμαστε. Και αναρωτήθηκα αν κάνουμε το ίδιο και στο θέατρο και ένιωσα την ανάγκη να παω σε κάτι πιο παλιό, πιο αθώο, πιο πρωτόγονο, όπως ακούστηκαν τα ομηρικά έπη σε μία πλατεία, όλοι μαζί, και ο καθένας μπορούσε να προσθέσει κάτι στην ιστορία. Γιατί γινόταν κομμάτι της, αφηγητής μαζί με θεατής. Και έτσι στην παράστασή μας γεννήθηκαν οι βάρδοι. Και έτσι επιλέχτηκε ο χώρος.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Δεν ήθελα να είμστε χώρια ηθοποιοί και θεατές, αλλά όλοι μαζί, μέρος της ίδιας ιστορίας. Μαζί σ’ ένα χώρο, μια παμπ, ένα μέρος συνάντησης που ερχόμαστε πιο κοντά, που μπορούν να γεννηθούν φιλίες, ευτράπελα, έρωτες, ανέκδοτα.
Και συναντηθήκαμε και ταξιδέψαμε στο λόγο του Σαίξπηρ, παίξαμε με τις λέξεις, περιηγηθήκαμε στην ατμόσφαιρα, μπουρδoυκλωθήκαμε στα αμέτρητα ονόματα, δoκιμάσαμε τις φωνές μας και το σώμα μας και φτιάξαμε μία παράσταση, για να αφηγηθούμε μια ιστορία μαζί.
Photo Credit: Χρήστος Συμεωνίδης
Διαβάστε επίσης:
Ερρίκος στον κύβο, από την ομάδα Επτάρχεια στο Excalibur
