«Τριαντάφυλλο στο στήθος» λοιπόν. Πολύ πετυχημένος ο τίτλος, που εύστοχα επέλεξαν να δώσουν οι Έλληνες μεταφραστές στο “Rose tatoo” του Τενεσι Ουίλιαμς. Ακριβής μετάφραση «τατουάζ τριαντάφυλλο». Μάλιστα… Ο παππούς μου έλεγε: «Tί μόδες ειν’ αυτές; Πάτε και σημαδεύεστε; Τατουάζ έχουν μόνο οι ναυτικοί και οι φυλακισμένοι». Ίσως κι εκείνοι που νιώθουν σαν αυτούς, σκέφτηκα. Μισεμό, απόγνωση, μοναξιά, οργή, έρωτα. Ένα όνομα, ένα γράμμα, μια καρδιά, ένα τριαντάφυλλο στο στήθος! Σαν σημάδι ή στίγμα, σαν δέσμευση, κάτι που γράφει πάνω μας και δεν ξεγράφει. Μία μυτερή βελόνα, σαν αγκάθι από τριαντάφυλλο, σε τρυπάει και σε πληγώνει για πάντα, αφήνοντας χρωματιστά μελάνια να μπλεχτούν με το αίμα σου και να κυλούν μέσα σου από δω και πέρα, για πάντα. Για να θυμάσαι να πονάς ή για να ‘χεις συντροφιά ή κάτι να ξορκίσεις, κάτι να διώξεις ή να φέρεις κοντά σου. 

Αν ήταν εδώ ο παππούς μου ακόμα, 30 χρόνια μετά, θα του ‘λεγα πως είμαστε όλοι μας σημαδεμένοι, εκείνος πρώτος και καλύτερος! Θα τον τρόμαζα λέγοντάς του πως σημάδεψε κι εκείνος ο ίδιος τα παιδιά του κι ας μην έβαλε ποτέ βελόνα πάνω τους. Πως διάλεξαν κάποιοι άλλοι να ζωγραφίσουν τα δικά τους σχέδια πάνω στην ψυχή μας απ’ τη μέρα που ήρθαμε. Έγραψαν πάνω μας, έναν χάρτη οδηγό για να πορευτούμε, να διδαχτούμε και να διδάξουμε. Άλλον χάρτη για τις γυναίκες κι άλλον για τους άντρες… λίγο πιο ευρύχωρο για τους άντρες… 

Μ’ αυτά τα σημάδια έρχεται αντιμέτωπη η Σεραφίνα ντέλλε Ρόζε, η ηρωίδα του Ουίλιαμς. Πνίγεται, ασφυκτιά, θέλει να σβήσει τα σημάδια για να πάρει ανάσα, να τρυπήσει την τσίγκινη στέγη του σπιτιού της για να γεμίσουν οξυγόνο τα στήθη της, να ζήσει ανάλαφρη, ν’ αλλάξει η ίδια τον χάρτη που ζωγράφισαν πάνω της και μέσα της οι γονείς της, ο άντρας της, η μικρή γειτονιά της, η καθολική θρησκεία της, ο έρωτας της. Θέλει να μάθει την αλήθεια. Ποια είναι. Ποια θέλει από δω και πέρα να είναι. Θέλει ν’ αλλάξει τη ζωή της κι όπως περνάει τη βελόνα πάνω απ’ τα ρούχα που ράβει στο μοδιστράδικό της, θέλει να κεντήσει το μέλλον της μόνη της για πρώτη φορά σε ύφασμα που θα διαλέξει η ίδια για ν’ αφήσει το δικό της στίγμα, να “χτυπήσει” το δικό της τατουάζ. Να μη τη νοιάζει η γνώμη των άλλων. Να μη ζει με ψευδαισθήσεις. Να είναι δυνατή και ελεύθερη και ίση και ολόκληρη και ασφαλής.

Άλλωστε… αυτό δε θέλουμε όλες μας; 

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Διαβάστε επίσης:

Τριαντάφυλλο στο στήθος, του Τέννεσι Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία του Γιωργή Τσουρή στο Πτι Παλαί