Μια εμβληματική κριτική ματιά που αποτέλεσε έμπνευση για τον ΕΜΙΡ ΚΟΥΣΤΟΥΡΙΤΣΑ.

Ένα ορόσημο για την αναπαράσταση των μειονοτικών πληθυσμών στη μεγάλη οθόνη.

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που έδωσε φωνή στην κοινότητα των Ρομά.

«Κύριε, αν μου δώσεις άλλη μια ζωή αφού πεθάνω,
άσε με να γίνω Τσιγγάνος
Άφησέ με να διαλέξω μόνος ένα από τα μονοπάτια:
Το μονοπάτι της χαράς που θα με κάνει ευτυχισμένο άνθρωπο,
Ή το μονοπάτι του θανάτου και μια συνάντηση μαζί σου».
-Αλεξάνταρ Πέτροβιτς

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

ΣΥΝΟΨΗ

Ο τσιγγάνος Μπόρα είναι παντρεμένος με μια μεγαλύτερη γυναίκα, αλλά ερωτεύεται τη νεότερη Τίσα, την οποία ο πατέρας της προορίζει για γάμο με έναν νεαρό τσιγγάνο. Το συνοικέσιο αυτό ακολουθεί την παράδοση. Η Τίσα απαρνιέται τον άντρα της με αφορμή την ανικανότητά του να ολοκληρώσει τα συζυγικά του καθήκοντα και ο Μπόρα φεύγει μαζί της. Βρίσκουν έναν μοναχό στα βουνά για να τους παντρέψει. Δίχως να μπορεί να επιστρέψει στην κοινότητα των τσιγγάνων, η Τίσα προσπαθεί να φτάσει στο Βελιγράδι μόνη της, όταν δύο οδηγοί λεωφορείου την βιάζουν και αναγκάζεται να γυρίσει στη φυλή της, σε κατάσταση εξαθλίωσης. Κι όμως, στο τέλος θα συναντήσουμε ευτυχισμένους τσιγγάνους… Η πρώτη μεγάλη βαλκανική ταινία είναι και η πρώτη που έδωσε φωνή στην κοινότητα των Ρομά, αποτελώντας μέχρι σήμερα ένα ορόσημο για την αναπαράσταση των μειονοτικών πληθυσμών στη μεγάλη οθόνη.

«Πρέπει να δώσουμε στην ταινία την πραγματική της διάσταση, να χρησιμοποιήσουμε τη γωνία της τέχνης για να αγγίξουμε την ψυχή και τα μάτια». Αλεξάνταρ Πέτροβιτς

Από τις μεγαλύτερες μορφές της κινηματογραφικής πρωτοπορίας της χώρας του, ο σερβικής καταγωγής Αλεξάνταρ Πέτροβιτς/ Aleksandar Petrović (1929-1994), με δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, συμμετοχές και βραβεία στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους σκηνοθέτες της δεκαετίας του 1960 και μια από τις σημαντικότερες μορφές του Γιουγκοσλαβικού Μαύρου Κύματος.

Ταυτότητα ταινίας
Συνάντησα και ευτυχισμένους τσιγγάνους / Skupljači Perja / I Even Met Happy Gypsies

  • Σκηνοθεσία / Σενάριο: Aleksandar Petrović
  • Διεύθυνση φωτογραφίας: Tomislav Pinter
  • Μουσική: Olivera Vučo
  • Ηθοποιοί: Bekim Fehmiu, Olivera Vučo, Velimir Bata Živojinović, Gordana Jovanović, Mija Aleksić, Rahela Ferari, Severin Bijelić, Etelka Filipovski, Milorad Jovanović, Milivoje Đorđević
  • Χώρα Παραγωγής: Γιουγκοσλαβία
  • Έγχρωμο
  • Έτος Παραγωγής: 1967
  • Διάρκεια: 82΄

Βραβεία & Διακρίσεις

Όσκαρ 1968 – Υποψηφιότητα για την Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας
Βραβείο FIPRESCI – Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής,– Φεστιβάλ Καννών 1967

Aleksandar Petrovic

Γεννημένος στο Παρίσι στις 14 Ιανουαρίου 1929, ο «Σάσα», όπως τον φώναζαν, θεωρούσε πάντα τον εαυτό του κοσμοπολίτη, όχι λόγω της σερβικής καταγωγής του, αλλά λόγω της στενής σχέσης και των ριζών των προγόνων του στη Γαλλία. Οι γονείς του σπούδασαν στη Γαλλία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και επέστρεψαν στο Βελιγράδι με την καινούργια τους οικογένεια το 1930. Το 1947 ο Σάσα ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ακαδημία Κινηματογράφου της Πράγας (FAMU), όμως για πολιτικούς λόγους επέστρεψε στο Βελιγράδι το 1948. Εκεί ξεκίνησε να δουλεύει ως βοηθός σκηνοθέτη και κριτικός τέχνης, και συνέχισε τις σπουδές του στην ιστορία της τέχνης. Η πρώτη του ταινία μικρού μήκους, το Flight Above the Marshes, εκπροσώπησε για πρώτη φορά τη Γιουγκοσλαβία στο Φεστιβάλ Καννών, το 1957. Το 1961, ο μοναχογιός του, ο Ντράγκαν, γεννήθηκε με εγκεφαλίτιδα, μια ασθένεια που τον κατέστησε ανάπηρο για το υπόλοιπο της σύντομης ζωής του. Το 1966 η τρίτη ταινία του Πέτροβιτς, το Three, ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Το 1967 το I Even Met Happy Gypsies απέσπασε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών, ενώ επίσης ήταν υποψήφιο για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Ο Πέτροβιτς ήταν από τους πρώτους διανοουμένους που εναντιώθηκε στο καθεστώς του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, παίρνοντας ξεκάθαρη στάση κατά του εθνικισμού και του πολέμου, και υποστηρίζοντάς την ως το τέλος της ζωής του. Το 1987 ο Πέτροβιτς ολοκλήρωσε την τελευταία του ταινία, το Migrations, με πρωταγωνιστές την Ιζαμπέλ Ιπέρ και τον Ρίτσαρντ Μπέρι. Ο Αλεξάνταρ Πέτροβιτς πέθανε στο Παρίσι στις 20 Αυγούστου του 1994, προτού προλάβει να παραστεί στην πρεμιέρα του κύκνειου άσματός του.