Ο τίτλος της έκθεσης είναι στίχος του Γιώργου Σεφέρη από το ποίημα «Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι».
Στη νέα της σειρά έργων με τίτλο «H μέρα φόρεσε τη νύχτα», η Νίκη Ελευθεριάδη μας προσκαλεί σε μία καταβύθιση σε νυχτερινά τοπία ζωγραφισμένα κυρίως πάνω σε κεραμικές πλάκες από τα εργαστήρια της Γεωργίας Ζαχαριάδη στο Πετρί Λέσβου και του Αρτέμη Αρττάφ στα Εξάρχεια. Η ζωγραφική στον πηλό που πρόκειται να εφυαλωθεί είναι τελείως διαφορετική από αυτή σε καμβά ή άλλες επιφάνειες. Δεν επιδέχεται λάθη γιατί δεν διορθώνονται. Τα χρώματα της κεραμικής είναι διαφορετικά και δεν δείχνουν εξ αρχής την πραγματική τους εικόνα. Ο ζωγράφος πρέπει να πειραματιστεί αρκετά για να μπορέσει να αποδώσει με σιγουριά τις βαθμιαίες αλλαγές αλλά και τις λεπτές, διαδοχικές αποχρώσεις των χρωμάτων. Ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να δει το έργο του ολοκληρωμένο πριν αυτό ψηθεί για δεύτερη φορά και η φωτιά αναδείξει τα χρώματα του κεραμικού. Έχοντας ζωγραφίσει στο παρελθόν ακόμη και μέσα σε παραδοσιακά αγγειοπλαστεία, η Ελευθεριάδη αξιοποιεί την εμπειρία της πάνω σε αυτή την αβέβαιη και κοπιαστική ζωγραφική.
Τα τοπία της είναι απόμακρα, υπερβατικά, χωρίς συγκεκριμένες αναφορές στον εξωτερικό κόσμο, όπου το φεγγάρι εξουσιάζει το φως της νύχτας και ορίζει τους νόμους της φύσης. Οι νυχτερινοί ουρανοί είναι γεμάτοι πυκνά σύννεφα, συχνά σε στροβιλισμό, με μοναδικό σταθερό σημείο ένα ολόγιομο φεγγάρι ή ένα λαμπρό μισοφέγγαρο στο πρώτο τέταρτο ή στη χάση του σεληνιακού κύκλου. Ένα απόκοσμο φως απλώνεται στα τοπία της μέσα σε μια ονειρική και μεταφυσική ατμόσφαιρα. Ο σιωπηλός τους κόσμος αναδεικνύει την ιερότητα μιας ανέγγιχτης φύσης.
Οι ανθρώπινες μορφές απουσιάζουν ή εμφανίζονται σπάνια ως μακρινές σκιές που κυριαρχούνται από το φυσικό περιβάλλον. Δύο αγροτόσπιτα φωτισμένα από την πανσέληνο υπονοούν την ανθρώπινη παρουσία δίνοντας μια αίσθηση ασφάλειας και σταθερότητας, αλλά ταυτόχρονα μια αίσθηση απομόνωσης. Ψηλόκορμες λεύκες και κυπαρίσσια μοιάζουν να είναι οι σύνδεσμοι της γης με τον ουρανό, της ζωής με τον θάνατο. Κάποια πουλιά στέκουν ως φτερωτοί οιωνοί μιας μέρας που ακόμη δεν έχει έρθει. Οι λόφοι, οι πλαγιές, τα θαλερά λιβάδια, μια σειρά από ελιές στα όρια των χωραφιών, μια συστάδα πεύκων στον ορίζοντα, οριοθετούν τον νυχτερινό φυσικό κόσμο στη ζωγραφική της Νίκης κάτω από το φως του φεγγαριού.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η ζωγράφος αντιλαμβάνεται τον φυσικό κόσμο ως πεδίο εκκίνησης της ζωής, της δημιουργίας και επιδιώκει να επαναπροσδιορίσει την αρχέγονη σχέση του ανθρώπου με τη «μητέρα γη». Τα έργα της ορίζονται από την επιθυμία για μια βαθύτερη προσέγγιση της φύσης και της ουσίας της ζωής. Η ζωγραφική της Ελευθεριάδη καλεί τον θεατή να περιπλανηθεί σε ένα φαινομενικά γαλήνιο αλλά μη οικείο κόσμο από τον οποίο ο σύγχρονος άνθρωπος έχει αποξενωθεί. Στον γήινο κόσμο του φεγγαριού. Ένα κόσμο παγανιστικό, των μύθων, των παραμυθιών, των δοξασιών και των λαϊκών θρύλων. Ένα κόσμο πέρα από τις παραδεδεγμένες αισθήσεις μας, που ακυρώνει τον χρόνο και υποδηλώνει την αιωνιότητα της φύσης μπροστά στην ανθρώπινη φθορά.
-Ντίνος Θ. Κόγιας
-Καλλιτεχνική Διεύθυνση – Επιμέλεια έκθεσης: Γιώργος Τζάνερης
-Την έκθεση προλογίζουν με τα κείμενά τους: Νίκος Π. Παΐσιος & Ντίνος Θ. Κόγιας
Νίκη Ελευθεριάδη – Βιογραφικό Σημείωμα
Η Νίκη Ελευθεριάδη γεννήθηκε στήν Πέτρα της Λέσβου το 1954.
Σπούδασε Γραφικές Τέχνες και Διακόσμηση εσωτερικού χώρου στην Αθήνα στο Κέντρο Τεχνολογικών Εφαρμογών (1972-74) και Πλαστικές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο Paris VIII (1975-77).
Η αγάπη του πατέρα της για τη λαϊκή τέχνη σε όλες τις μορφές της και η οικογενειακή ζωή στην Πέτρα καθόρισαν το είδος και τα θέματα της ζωγραφικής της.
To 2003 εικονογράφησε το βιβλίο της Φωτεινής Φραγκούλη, Το ταίρι της αταίριαστης (εκδ. Ελληνικά Γράμματα).
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στην Πέτρα.
Επιλεγμένες Ατομικές εκθέσεις:
1977, 1979, 1983, 1988, 1991, 2003, Δημοτικό Θέατρο, Μυτιλήνη.
1978, 1981, 1983, 1986, Αίθουσα Τέχνης «Κρεωνίδης», Αθήνα.
1979 Έκθεση έργων στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και στην Ελληνική Πρεσβεία, Μελβούρνη, Αυστραλία.
1982 Γκαλερί «Hammer», Άμστερνταμ.
1985 Γαλλικό Ινστιτούτο, Βόλος.
1986 Γαλλικό Ινστιτούτο, Κέρκυρα.
1992 Γαλλικό Ινστιτούτο, Πειραιάς.
1994, 1997, 2003 Αίθουσα «Σκουφά», Αθήνα.
2000 Aρχαιολογικό Mουσείο, Μυτιλήνη.
2001 Γκαλερί «Έκφραση», Αθήνα.
2001 Εκθεσιακός χώρος «Puerto Madero», επιμέλεια έκθεσης Σπύρος Βέργος (Γραφείο Τύπου της Ελληνικής Πρεσβείας της Αργεντινής), Mπουένος Άιρες.
2004 Tριάντα δύο γυναίκες, Γκαλερί «Έκφραση», Αθήνα.
2007 Γκαλερί «Κ», Λονδίνο.
2007 Γκαλερί «Κ», Λευκωσία.
2010 Γκαλερί «Theorema», Bρυξέλλες.
2012 Prisma Art Gallery, Πειραιάς.
2017 Πινακοθήκη Δήμου Μυτιλήνης, «Χαλίμ Μπέη».
2019 Zωγραφίζοντας πάνω στον πηλό, Ίδρυμα Παναγιώτη και Έφης Μιχελή, Αθήνα
2024 Η μέρα φόρεσε τη νύχτα, Γκαλερί «Genesis», Αθήνα.
Έχει συμμετάσχει επίσης σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό
Ἐργα σε συλλογές
Αρχαιολογικό Μουσείο Μυτιλήνης
Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Αθήνα
Μουσείο Max Fourny, Παρίσι
Πινακοθήκη Δήμου Μυτιλήνης
Aγροτική Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα
Αlpha Bank, Αθήνα
Τελλόγλειο Ίδρυμα, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Συλλογή Αντώνη και Άζιας Χατζηϊωάννου
