Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση. Η Ημέρα αυτή είχε καθιερωθεί ήδη από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις, σε ανάμνηση της φρικτής δολοφονίας των τριών αδελφών Μιραμπάλ, πολιτικών αγωνιστριών από την Δομινικανή Δημοκρατία, με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίλο.
Τα τελευταία χρόνια, οι δράσεις του φεμινιστικού κινήματος όπως το κίνημα #MeToo φαίνεται ότι έχουν φέρει αποτελέσματα, ώστε το φαινόμενο της έμφυλης βίας να γίνει περισσότερο ορατό. Ωστόσο, από την εποχή ακόμα της πανδημικής κρίσης έχει παρατηρηθεί αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας παγκοσμίως, όπως επίσης και στην Ελλάδα.
«Ας οικοδομήσουμε έναν κόσμο που αρνείται να ανεχθεί τη βία κατά των γυναικών οπουδήποτε, σε οποιαδήποτε μορφή» – Αντόνιο Γκουτέρες, Γενικός Γραμματέας ΟΗΕ
Η έκθεση I am Jamillia:
Με αφορμή την Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, το Goethe-Institut Thessaloniki σε συνεργασία με τη γκαλερί Pinakotheke και την υποστήριξη του Γενικού Προξενείου της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη θα εγκαινιάσουν στις 25 Νοεμβρίου την έκθεση “I am Jamilia”. Η έκθεση αποτελεί μια φωτογραφική τεκμηρίωση της Γερμανίδας φωτογράφου Irina Unruh που εστιάζει στις γυναίκες από το Κιργιστάν που έχουν υποστεί απαγωγή και αναγκαστικό γάμο, μια ακραία μορφή σωματικής βίας που εφαρμόζεται εδώ και αιώνες. Η Unruh πραγματοποίησε συνεντεύξεις και τις παρουσιάζει μέσα από τα κείμενά της σε διάλογο με τις φωτογραφίες των πορτραίτων τους.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«Του άρεσα, του ανθρώπου που με απήγαγε, αλλά δεν τον συμπαθούσα. Δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου μαζί του. Και ιδού το αποτέλεσμα· μετά την απαγωγή, πήρα μερικά χάπια, έπεσα σε κώμα και έμεινα ανάπηρη (χρόνια σε συναισθηματική δυσφορία). Θέλω να τον ρωτήσω: Πώς πάει η ζωή σου; Η ζωή μου έχει σπάσει. Είμαι μοναχική. Άρρωστη»
Αυτά γράφει μια γυναίκα από το Κιργιστάν που έπεσε θύμα του εθίμου Ala Kachuu, που μεταφράζεται χονδρικά ως «άρπαξε και τρέξε». H Τζαμίλια (εικονικό όνομα) είναι μια μόνο από τις 12.000 περίπου γυναίκες στο Κιργιστάν που απάγονται ετησίως για γάμο. To φωτογραφικό έργο της Irina Unruh δίνει φωνή σε γυναίκες που βίωσαν μόνες τους μια απαγωγή νύφης, αλλά και προσφέρει μια αχτίδα ελπίδας για αλλαγή στο Κιργιστάν.
Στη Θεσσαλονίκη, η καλλιτέχνις φέρνει το έργο της σε διάλογο με τοπικές οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών, τη φεμινιστική κοινότητα και το ενδιαφερόμενο κοινό, στο πλαίσιο των παγκόσμιων δράσεων για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Στο ίδιο πλαίσιο, προγραμματίζονται συνοδευτικές εκδηλώσεις στο Goethe-Institut Thessaloniki με θέμα την έμφυλη βία, όπως και εργαστήρια για νέους καλλιτέχνες και πολιτιστικούς φορείς με τοπικούς καλλιτέχνες
Λίγα λόγια για την Irina Unruh:
Η Irina Unruh είναι φωτογράφος ντοκιμαντέρ με καταγωγή από το Κιργιστάν. Το 1988, όταν ήταν 9 ετών, η οικογένεια της μετανάστευσε στη Γερμανία. Η Irina Unruh εστιάζει σε μακροπρόθεσμα έργα και η δουλειά της έχει λάβει παγκόσμια αναγνώριση. Εκτέθηκε διεθνώς σε μέρη όπως στη Ρώμη, στο Κέντρο Καλών Τεχνών «BOZAR» στις Βρυξέλλες, στην Τιφλίδα, την Τζακάρτα και τη Νέα Υόρκη. Το έργο της έχει δημοσιευτεί στα FR7 Frankfurter Rundschau, Geo, Stern, Le Monde και National Geographic, μεταξύ άλλων. Το 2021, η Irina Unruh έγινε υπότροφος του προγράμματος VII Academy Fellowship 2022. Την ίδια χρονιά, έγινε εξερευνητής του National Geographic και τεκμηριώνει τα δάση καρυδιάς στη νότια περιοχή Jalal-Abad, στα βουνά Fergana του Κιργιστάν.
