Δράκουλας, του Μπραμ Στόουκερ σε σκηνοθεσία Θάνου Αγγέλη στο Θέατρο Αλκμήνη

O Κόμης Δράκουλας, ένας αρχαίος βρικόλακας, προσπαθεί να μετακομίσει από την Τρανσυλβανία στην Αγγλία για να διαδώσει την κατάρα των Νοσφεράτου.

Ο Δράκουλας, συμβολίζοντας το απόλυτο κακό, τον διάβολο, το σκοτάδι, προσπαθεί να βγει από τις σκιές απομυζώντας ζωή από τους ήρωες. Οι ήρωες του έργου-μποέμ της εποχής, παλεύουν ο καθένας με τον προσωπικό του δαίμονα· τον καλούν και αντιμετωπίζουν κυρίως τον εαυτό τους. Ο βρικόλακας μεταμορφώνεται σε αυτό που επιθυμούν. Αφού τους σαγηνεύει, στο τέλος τους καταστρέφει και τους αφανίζει, αφήνοντας τους ήρωες κενούς και μεταμορφωμένους.

Σημείωμα Σκηνοθέτη:

Ο παράδεισος και η κόλαση είναι μέσα μας!

Το βαθιά θρησκευτικό έργο του Στόουκερ αναδεικνύει με χειρουργική σεμνότητα, μαύρο χιούμορ και λογοτεχνική τόλμη το διαφορετικό και πώς αυτό φλερτάρει με τις σκιές. Η θεατρική απόδοση επιχειρεί να αναδείξει, ή –καλύτερα– τολμά να παραστήσει όλα όσα ο συγγραφέας υπονόησε και δεν άγγιξε. Επιδιώκει να πλάσει σύμβολα μέσα από τις εικόνες και να υπογραμμίσει τα πάθη των ηρώων, που τους φέρνουν κοντά στον θάνατό τους· τον προσωπικό τους θάνατο, το προσωπικό τους αδιέξοδο, το προσωπικό τους έρεβος. Η αιώνια πάλη φωτός και σκότους, η μίξη του φυσικού και του υπερφυσικού/μεταφυσικού, καθώς και η αλληλεπίδρασή τους στον εξωτερικό και εσωτερικό κόσμο, συνθέτουν το γοτθικό θρίλερ που παραμένει και θα παραμένει αενάως επίκαιρο και ουσιώδες. Η αφήγηση ξεδιπλώνεται παραστατικά σαν ανάσα. Οι εικόνες αναπηδούν σαν ένα ρυθμικό στοπ-καρέ. Είναι μια αλυσίδα γεγονότων και ανθρώπων που συμπλέκει και συνδέει αναπόδραστα τον χορό του θανάτου.

-Θάνος Αγγέλης

Σημείωμα Επιστημονικού Συμβούλου:

Στην αρχαιότητα το θέμα του κακού προβάλλεται ως το αντίθετο του καλού, του αγαθού. Η κακία είναι ο αντίθετος δρόμος της αρετής και ο άνθρωπος διαλέγει μεταξύ των δύο. Σε κάποιες όμως ανατολικές παραδόσεις, το κακό ενυπάρχει στο καλό και αντιστρόφως, πράγμα που καταλήγει σε έναν δυϊσμό. Στην ιουδαϊκή και χριστιανική παράδοση το κακό δεν θεωρείται ως αρχή/εξουσία. Λαμβάνει υπόσταση από τον Εωσφόρο (αυτός που φέρει την αυγή), τον εκπεσόντα άγγελο που επιχείρησε να σφετερισθεί την εξουσία του Θεού. Έτσι στον χριστιανισμό αποτυπώνεται ως διάβολος, ως σατανάς. Οι Πατέρες της Εκκλησίας θεωρούν ότι το κακό δεν έχει οντολογική υπόσταση και θεωρείται ως το «μη ον», ως η στέρηση του αγαθού, που προκύπτει από την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου που το επιλέγει μετά το προπατορικό αμάρτημα και συνδέεται με την έννοια της αμαρτίας. Στο έργο επιχειρείται μία αποδόμηση, μία ανατροπή της παραδεδομένης χριστιανικής αντίληψης, κυρίως της δυτικής Εκκλησίας. Το παραδοσιακά θεωρούμενο κακό, ο Σατανάς και όσοι υπηρετούν το κακό, προσεγγίζεται ανατρεπτικά. Ο Δράκουλας αποτελεί ένα νέο σύμβολο, που επιτρέπει μια ανάγνωση μετασχηματισμού του φαινομενικά κακού σε ένα αρχέγονο καλό εν τω βάθει.

-Εμμανουήλ Πλούσος, Διδάκτωρ Κλασικής Φιλολογίας

Ταυτότητα παράστασης
Δράκουλας, του Μπραμ Στόουκερ

• Μετάφραση / Κείμενο: Θάνος Αγγέλης / Έλενα Αγγελοπούλου
• Σκηνοθεσία: Θάνος Αγγέλης
• Σκηνογραφία: Νίκος Κασαπάκης
• Κίνηση: Ρούλα Κουτρουμπέλη
• Πρωτότυπη Μουσική: Σταύρος Καρτάκης
• Φωτισμός: Αλέξανδρος Καραΐσκος / Μανώλης Μπράτσης
• Κατασκευή κουστουμιών: Amidoune Diongue
• Συνεργάτης Κινησιολόγου: Παναγιώτης Αργυρόπουλος
• Επικοινωνία: Λυδία Ζαχαράκη
• Επιστημονικός Σύμβουλος: Δρ. Εμμανουήλ Πλούσος
• Φωτογραφίες: Στάθης Σταθαράς / Παντελής Κονσολάκης
• Trailer: Thanos Angelis / Παντελής Κονσολάκης
• Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά): Μαρκέλλα Αργυροπούλου, Γιάννης Δημητράκης, Βασίλης Κονταξής, Βαγγέλης Κρανιώτης, Βαρβάρα Λάρμου, Θοδωρής Μπουρδέκας, Νίκος Πολοζιάνης, Μαλβίνα Φραγγελάκη
• Παραγωγή: Duke Productions / Χρίστος Δούκας

Διάρκεια παράστασης: 95 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)