Η έκθεση “Ανεστραμμένο Πλαίσιο: Τοπία Πέρα από τη Μορφή” εστιάζει στην αλληλεπίδραση μεταξύ αρχιτεκτονικής και φύσης, αξιοποιώντας εικαστικά στοιχεία και δομικές αρχές από τη βυζαντινή εικονογραφία και την παραδοσιακή Iαπωνική τέχνη για να εξετάσει την εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στην ανθρώπινη παρέμβαση και τον φυσικό κόσμο.
Τα έργα του Δημήτρη Φουτρή αντλούν έμπνευση από τα στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος όπως τα βουνά, τα σύννεφα και γενικότερα τα τοπία, τα οποία κατέχουν ιδιαίτερη θέση τόσο στη βυζαντινή όσο και στην Iαπωνική τέχνη. Στις συνθέσεις του δεσπόζουν εμβληματικά αρχιτεκτονικά στοιχεία – τοίχοι, πλαίσια και διαστρωματώσεις χώρων – επιτρέποντας στους θεατές να βιώσουν τη φύση τόσο ως παρουσία όσο και ως αφαίρεση. Μέσα από αυτά τα μοτίβα, ο καλλιτέχνης διαμορφώνει έναν διάλογο που θίγει τη συνεχή ένταση και αρμονία μεταξύ των δομημένων μορφών του ανθρώπινου/κατασκευασμένου περιβάλλοντος και του οργανικού κόσμου.
Στο επίκεντρο των έργων του Φουτρή βρίσκεται η έννοια της «ανεστραμμένης προοπτικής», βασικό χαρακτηριστικό της βυζαντινής τέχνης, στην οποία τα αρχιτεκτονικά και τα φυσικά στοιχεία μοιάζουν να στρέφονται έξω από το έργο, προς τον θεατή, αντί να συγκλίνουν προς τον ορίζοντα, σε αντίθεση με την συμβατική γραμμική προοπτική. Παράλληλα η «ανάποδη» προοπτική παραπέμπει και στο εσωτερικό του έργου, κατευθύνοντας το βλέμμα του θεατή σε σημεία της σύνθεσης όπου χρειάζεται να δοθεί έμφαση, σε στοιχεία ή χαρακτήρες που αναπαριστώνται, καλλιεργώντας έτσι μια δυναμική αίσθηση χωρικής αλληλεπίδρασης.
Αντίστοιχα, στην περίπτωση της παραδοσιακής Ιαπωνικής ζωγραφικής, το βάθος υπονοείται μέσα από επίπεδες επιφάνειες χρώματος και έντονα περιγράμματα, δυνατά σχήματα και σχέδια, εκτεταμένο φόντο με συχνά ασύμμετρες τοποθετήσεις μεταξύ της φιγούρας και του χώρου, παρά μέσω σκιάσεων ή σημείων φυγής. Συνδυάζοντας και επανερμηνεύοντας αυτές τις τεχνικές, ο Φουτρής δημιουργεί έργα που “δοκιμάζουν” τη δεδομένη χωρική αντίληψη του θεατή, προωθώντας τα όρια του τρόπου με τον οποίο βιώνουμε τις δισδιάστατες αξίες της ζωγραφισμένης επιφάνειας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η έκθεση συνδυάζει αυτές τις δύο ιστορικά πλούσιες παραδόσεις, οι οποίες, παρά την πολιτιστική και χρονική τους απόσταση, μοιράζονται παρόμοιες προσεγγίσεις στην αναπαράσταση του χώρου, απορρίπτοντας τη δυτική έμφαση στην προοπτική και τον ρεαλισμό, και επιλέγοντας μια πιο συμβολική και επίπεδη απεικόνιση. Ο Φουτρής αντλεί από αυτές τις παραδόσεις για να διερευνήσει με τον δικό του τρόπο την εύθραυστη φύση των οικοσυστημάτων, υποδηλώνοντας ότι η απεικόνιση της φύσης αντανακλά και την αντίληψή μας γι’ αυτήν στην καθημερινότητα. Επιπλέον σε αυτή τη σειρά έργων του, χρησιμοποιεί παραδοσιακά υλικά – όπως μελάνι, ακουαρέλα, μολύβι και καρμπόν σε χειροποίητο χαρτί, τιμώντας τόσο τις παραδοσιακές τεχνικές όσο και την ανάγκη για βιώσιμα, φιλικά προς το περιβάλλον υλικά.
Δημήτρης Φουτρής:
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στην Ίο.
Σπούδασε Ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών την περίοδο 1991-1996 στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με καθηγητή τον Μάκη Θεοφυλακτόπουλο. Το 1997 συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην Ζωγραφική (Master In Fine Arts) στο Πανεπιστήμιο Του Ανατολικού Λονδίνου (UEL) όπου ολοκλήρωσε και την Διδακτορική του διατριβή με θέμα “Σχέδιο Και Ψηφιακή Εποχή – Ψηφιακό Σχέδιο Και Η Φυσικότητα Της Αναπαραγωγής” από το 1998-2003, με καθηγητή τον Grenville Davey και με την υποστήριξη του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ).
Ο Δημήτρης Φουτρής ξεκίνησε ως ζωγράφος αναπτύσσοντας έντονο ενδιαφέρον για την ιδιοποίηση και την εφαρμογή νέων και παραδοσιακών μέσων, καθώς και για τις σύγχρονες μεθόδους επεξεργασίας ψηφιακών εικόνων και δεδομένων. Ενσωματώνοντας την οπτική γλώσσα διαφορετικών πεδίων, όπως η μουσική, η αρχιτεκτονική, και η βυζαντινή τέχνη. Χρησιμοποιεί ζωγραφική, φωτογραφία, βίντεο, ήχο, κείμενο και εγκαταστάσεις για να δημιουργήσει επί τούτου πεδία σύνθετων ιστοριών με πολλά επίπεδα.
Η τελευταία του σειρά σχεδίων που παρουσιάζει στην ατομική του έκθεση με έργα σε χειροποίητο χαρτί, πραγματοποιήθηκε με την ανάπτυξη ενός ερευνητικού έργου ανάμεσα στην Βυζαντινή τέχνη και την παραδοσιακή Ιαπωνική ζωγραφική για την παραγωγή νέων έργων, με Κρατική επιχορήγηση που έλαβε από το ΥΠ.ΠΟ.Α το 2021.
Έργα του συμπεριλαμβάνονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα και έχει συμμετάσχει σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Άτιτλο, 2021, Μελάνι, Μολύβι, Καρμπόν και ακρυλικά χρώματα σε χαρτί, 21×30 cm
