Μέσα από τη ζωγραφική, την κεραμική και την κινηματογραφική του γλώσσα ο Άγγελος Σπάρταλης κάνει μια αναδρομή στην καλλιτεχνική του πορεία διερευνώντας την έννοια της αγκαλιάς, το άγγιγμα των σωμάτων. Μια θεματική που γεννήθηκε μέσα στις συνθήκες της πανδημίας και εξελίχθηκε ως μια εικαστική απάντηση στην ποινικοποίηση της σωματικής επαφής.
Με το σύνθημα «Αφού δε μπορούμε να αγκαλιαστούμε… ας το ζωγραφίσουμε» ο ίδιος ο Σπάρταλης δηλώνει ξεκάθαρα γι’ αυτή την τρυφερή προσέγγιση των σωμάτων: «Καθόλου αθώο και καθόλου γλυκό πείραμα. Το λέω αυτό γιατί σήμερα οι αγκαλιές μου μπορεί να μοιάζουν γλυκές. Δεν είναι γλυκές. Είναι όμως τρυφερές. Κι αυτή ακριβώς η τρυφερότητα των αγκαλιών μου έχει προκύψει από πράξεις βίας, όπως είναι η απαγόρευση της κυκλοφορίας, η τρομολαγνεία και η αγραμματοσύνη στα σόσιαλ, η αδιαφορία και τόσα και τόσα άλλα».
Η έκθεση συγκεντρώνει τρεις διαφορετικές σειρές έργων του καλλιτέχνη, οι οποίες, αν και αυτόνομες, αλληλοδιαπλέκονται θεματικά και αισθητικά:
- «Carré-Carré» (ζωγραφική, κινηματογράφος / 2019-2025)
- «Raku-Raku» (κεραμική, κινηματογράφος / 2022-2025)
- «Έρως κατοπτρικός» (ζωγραφική, γλυπτική / 2024-2025)
Παράλληλα, θα παρουσιαστούν δύο Ερωτικά λάβαρα μεγάλων διαστάσεων (ελαιογραφίες σε ατελάρωτο λινό), καθώς και ανεξάρτητα ζωγραφικά έργα που αποτυπώνουν το άγγιγμα των σωμάτων.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το πρώτο μέρος της σειράς «Carré-Carré», που παρουσιάστηκε το 2021 στην Sianti Gallery υπήρξε ο τροφοδότης για το πολυετές έργο του Σπάρταλη. Ο Χάρης Καμπουρίδης χαρακτήρισε το εικαστικό-κινηματογραφικό αυτό έργο ως μία εξαιρετική και ελκυστική καλλιτεχνική σύλληψη και ως νόημα-περιεχόμενο: «Εγκάρδια τον συγχαίρω και τον καμαρώνω. Τον ευχαριστώ, επίσης, που έχει όρεξη και έμπνευση σε μια εποχή που όλα σταμάτησαν να δημιουργεί έργα πρωτοπόρα, υβρίδια μεταξύ του κινηματογράφου με το νευρικό μοντάζ και της ζωγραφικής με την δυνατή πινελιά […]».
Με την σειρά «Raku-Raku» οι αρχαίες τέχνες της κεραμικής, της χαρακτικής και της ζωγραφικής, συνδυάζονται αρμονικά με την νεογέννητη τέχνη του κινηματογράφου, ενώ ο «Έρως κατοπτρικός», μια εφεύρεση του συλλέκτη Γιώργου Σαμπατάκου, αποτελείται από αμφιπρόσωπα ζωγραφικά έργα.
Πρόκειται για 30 γλυπτά σε σχήμα διακλαδιζόμενης στήλης από σίδερο, καθρέφτες, τζάμι, ακρυλικό και λάδι σε αμφιπρόσωπο χαρτί. Ο συγγραφέας Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, αναφερόμενος στους κατοπτρικούς έρωτες του Άγγελου Σπάρταλη, σημειώνει χαρακτηριστικά: «Η πιο μοντέρνα φράση για την πιο μεταμοντέρνα, τη σημερινή, φάση του έρωτος είναι τούτη: “Das Selbstbewusstsein erreicht seine Befriedigung nur in einem anderen Selbstbewusstsein’’ [Hegel, Phänomenologie des Geistes, εκδ. Suhrkamp, σ. 144] & «Η αυτοσυνειδησία επιτυγχάνει την ικανοποίησή της μόνο μέσα σε μιαν άλλη αυτοσυνειδησία» [Έγελος, Φαινομενολογία του νου, μτφρ. Γιώργος Φαράκλας, εκδ. Εστία, σ. 185]. Όθεν, ο έρως είναι η κατοπτρική δεξίωση της αγαπημένης από τον αγαπημένο και αντιστρόφως, η απόλυτη αλληλοπεριχώρηση, το χώσιμο/χάσιμο/χύσιμο δύο εγώ στο ευγενές καμίνι του πάθους έως την απόλυτη συγχώνευσή τους. Όλα τα άλλα είναι μικροαστικός φιλισταϊσμός και ιλαρό ντεμοντέ».
Τελικά, οι αγκαλιές του Σπάρταλη είναι ένας κύκλος που κλείνει και ανοίγει ξανά—μια πράξη που επαναλαμβάνεται, όπως η ίδια η ανάγκη του ανθρώπου για επαφή. Όμως, κάθε αγκαλιά κρύβει και μια μορφή εξουσίας: ποιος παίρνει την πρωτοβουλία; Ποιος ηγείται της ένωσης των σωμάτων; Στην αρχαιότητα, ο ἄναξ ήταν ο αρχηγός, αυτός που όριζε την μοίρα των ανθρώπων του. Στις δικές μας αγκαλιές, ο ἄναξ είναι η ίδια η ανάγκη για τρυφερότητα, η ακατανίκητη δύναμη που μας σπρώχνει να σπάσουμε τα όρια, να αψηφήσουμε την απόσταση, να ξαναγίνουμε σώματα που αγγίζονται. Και ξανά. Και ξανά.
Άγγελος Σπάρταλης:
Ο Άγγελος Σπάρταλης (1973) είναι ζωγράφος, συγγραφέας και κινηματογραφιστής. Μεγάλωσε στην Κρήτη και στo Düsseldorf της Γερμανίας. Είναι απόφοιτος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (Μηχανολογία- Αεροναυπηγική). Έχει αποσπάσει μεταξύ άλλων το Βραβείο Καινοτομίας και Ψηφιακών Εφέ της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (2014) και τον Χρυσό Ψηφιακό Αλέξανδρο μαζί με το Βραβείο Κοινού του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (2008). Το 2014 η Titanium Yiayiannos Gallery του αφιέρωσε το περίπτερό της στη φουάρ ART-ATHINA όπου παρουσιάστηκε η έκθεσή του «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» σε επιμέλεια Μάνου Στεφανίδη. Το 2015 το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης συνδιοργάνωσε μαζί με τον Δήμο Αγίου Νικολάου Κρήτης την έκθεσή του «Η απολογία του Σωκράτη στο Kaufbeuren» σε επιμέλεια Μαρίας Μαραγκού. Το 2022 και το 2024 η SIANTI gallery – Εικαστικός Κύκλος, του αφιέρωσε το περίπτερό της στη φουάρ ART-THESSALLONIKI όπου εξέθεσε τη δουλειά του σε επιμέλεια Μάνου Στεφανίδη και Χάρη Καμπουρίδη. Είχε προηγηθεί ατομική του έκθεσή στη SIANTI gallery τον Οκτώβρη του 2021 στην Αθήνα. Ζει στα Εξάρχεια και στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Και να μείνεις εδώ #3 (λεπτομέρεια έργου), 50×70εκ., ακρυλικό σε καμβά
