«Είναι μία μαγική βραδυά. Τέλος πάντων, θα προσπαθήσω να μην ξεχάσω κανέναν. Καταρχάς θέλω να πω γειά σου παππούκα…
… ξέρεις εσύ ότι το να μάθεις κάποιον πώς να πίνει νερό με πλατανόφυλλο και ότι το μόνο φάρμακο για το τσίμπημα της σφήγκας είναι η λάσπη, είναι τα δύο πιο σημαντικά πράγματα σε αυτή τη ζωή, θέλω να ευχαριστήσω τους γονείς μου, αυτοί ξέρουν τί θα πει να είσαι ανεξάρτητη παραγωγός στην Ελλάδα καλύτερα απο εσάς κι από μένα, τον θείο μου τον Μήτσο ή αλλιώς Τζογά που ήταν φτυστός ο Bob le Flambeur και που με βοήθαγε να καταλάβω ποια κολώνια της γιαγιάς είναι καλύτερο μαγικό – που είναι αυτή που όταν την κουνάς κάνει πιο πολλές μπουρμπουλήθρες, είναι γνωστά αυτά, τον Αλεξίου γιατί από αυτόν ξεκίνησαν όλα κι ας φαινόντουσαν στην αρχή σαν ένα μεγάλο, συνεχόμενο τρακάρισμα. Θέλω να ευχαριστήσω επίσης τον Ανδρέα που μου έμαθε τη δουλειά στα λαγούμια της Στέφης, που ντρεπόμουνα πάρα πολύ αλλά δεν το έδειχνα και που με άφηνε να οδηγάω τεράστια φορτηγά στο γύρισμα. Θέλω να ευχαριστήσω όλους αυτούς που ήταν επιεικείς μαζί μου μέχρι τώρα, μπορεί και να καταλαβαίνουν ότι εγώ είμαι αρκετά αυστηρή με μένα και κάτι φορές δεν παίρνει άλλο, κυρίως αυτούς που γνώρισα στην ταινία του Φίλιππου, που ήταν όλοι αυτό που λέμε ένας κι ένας, δεν μπορείς να καταλάβεις τί σου λέω αν δεν το ζήσεις, μεγάλη τύχη και κρατάει ακόμα, με έναν τρόπο, όταν ο Πόλ μου λέει ότι ομορφαίνω κάθε φορά και όταν ο Σπύρος λέει ότι οι ωραίες γυναίκες δεν έχουν ανάγκη – ναι ξέρω είμαι πολύ ανασφαλής και ψοφάω για κοπλιμέντα, φαντάζομαι εσύ πάλι καθόλου – , καθώς επίσης τον Βαγγέλη που κοιταζόμαστε σαν να είμαστε συνένοχοι κάποιου αρχαίου εγκλήματος, που έγινε πριν 100 χρόνια σου λέω και κανείς δεν τό ‘μαθε μόνο εμείς. Ευχαριστώ την Χριστίνα που είπε οτι χάρηκε που με γνώρισε, τον Καφέ που είπε στον Βαρδή ότι είμαι καλό παιδί και έκλαιγα μισή ώρα, και κατάλαβα ότι εδώ που ήρθα στο Βέλγιο σαν να άνοιξε μία κάνουλα συναισθηματική, μπορεί να κάνουν και οι ορμόνες πάρτυ, είμαι βλέπεις σε επικίνδυνη ηλικία, δεν είναι αστεία πράγματα αυτά. Την Εφη που δύο φορές τουλάχιστον μου έμαθε το three act structure, αυτό που λές τί κάνει ο χαρακτήρας στο σενάριο κάθε λεπτό σχεδόν, η Έφη τα ξέρει καλά αυτά και ξέρει ότι ξεχνάω και δεν σημειώνω και μετά θέλω πάλι τις ίδιες πληροφορίες, αλλά ξέρει ότι την αγαπώ μέχρι το μεδούλι. Τον Τσε που μου έχει μιλήσει περί τις 3000 ώρες για τη δικτατορία και τον αδερφό του τον Κωνσταντίνο που στο σπίτι του φυτρώνουν όλο βιβλία, χαρτιά και φύλλα και που ήθελε να μου δώσει πίσω τα κουλουράκια όταν πήγα για πρώτη φορά εκεί για να τον ρωτήσω πώς ήταν να ζείς σε εκείνη την πολυκατοικεία στο Κολωνάκι, όταν ήταν μόνο γκαρσονιέρες, όχι για πλούσιους και είχαν και δίπλα τη δεξαμενή και βάζαν τα πόδια τους μέσα σαν σε πισίνα, ήταν χούντα βέβαια και ο θυρωρός πάντα ήταν μία επικίνδυνη υπόθεσις. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω την Ειρήνη, τις Εύες, την Σοφία και τον Τάσο που μένανε μέχρι τις 11 το βράδυ για να στίψουμε το μυαλό μας κι άλλο να μην πούμε ότι κάτι δεν κάναμε μέχρι να βγεί η ταινία και όλο αγκαλιές είμασταν και με αυτούς και παρ΄όλη την αγωνία μου έδιναν τσάι και μπύρα. Επίσης όλους αυτούς που παίζουν στις χιλιάδες ταινίες που βλέπω συνέχεια και πάλι τις ίδιες, έτσι μου αρέσει, και αυτούς που πήραν συνέντευξη από σκηνοθέτες και από κάτι άλλους τεράστιους τύπους σαν τη Λίζα Μινέλλι, μπορεί να φάω τη ζωή μου όλη θέλοντας να μοιάσω σε κάποιον αλλά τουλάχιστον θα έχω ζήσει με μία ψευδαίσθηση μεγαλείου που όσο κι αν τη σνομπάρεις θα είναι πάντα καλύτερη από την πραγματικότητα και γι αυτό κάνουμε σινεμά. Και ξέρω ότι όλα αυτά δεν πείθουν ότι σε κάνουν καλύτερο παραγωγό αλλά ξέρεις μέ έχουν κάνει να ξέρω εγώ τί είμαι καλύτερα που είναι το σημαντικό. Τέλος, από καρδιάς ευχαριστώ Φίλιππε για την έμπνευση και την εμπιστοσύνη.”
Φανταστικός Ευχαριστήριος Λόγος. Ήταν όντως μία μαγική βραδυά.
Info:Η Αλεξάνδρα Μπουσίου είναι παραγωγός κινηματογράφου (Άδικος Κόσμος, Ιστορία 52 κ.α.). Έχει σπουδάσει οικονομικά και όπερα και ζει μεταξύ Αθήνας και Βρυξελλών όπου σπουδάζει στο τμήμα Transmedia Master in Arts, Media and Design του πανεπιστημίου Sint Lukas. Το 2009 ίδρυσε την Wrong Men, εταιρεία παραγωγής ταινιών η οποία είναι ορκισμένη να κάνει ταινίες που της αρέσουν.
