Από το 2004, στα πλαίσια του θεσμού των «Αισχυλείων», οι εικαστικές παρεμβάσεις, αρχικά στο εργοστάσιο «Κρόνος» και στη …
συνέχεια στο Παλαιό Ελαιουργείο, πρόσθεσαν, χωρίς αμφιβολία, ένα ακόμα σημείο στον καλλιτεχνικό χάρτη της χώρας.
Οι εικαστικές παρεμβάσεις σε αυτούς τους χώρους θέσπισαν ταυτόχρονα και ένα πλαίσιο έννοιας για το πως θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν οι ερειπιώνες της βιομηχανικής μας κληρονομιάς.
H επιλογή των εικαστικών δρώμενων στηρίχθηκε στην αρχή: ένας χώρος-ένας καλλιτέχνης.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Πρόκειται για μια προσπάθεια, που θέλει να ξεφύγει από την “ευκολία” των ομαδικών προσεγγίσεων και εκθέσεων, όπου συχνά χάνεται η απαραίτητη προσοχή στην ατομική υπόσταση και προσπάθεια, άρα και στην ιδιοτυπία της έκφρασης.
Εμείς θελήσαμε να δώσουμε χώρο στους συμμετέχοντες καλλιτέχνες για την υλοποίηση ενός έργου διαρκείας, έτσι ώστε το κοινό να γνωρίσει το σώμα και το πνεύμα του εκάστοτε καλλιτέχνη, και να δημιουργήσει σταδιακά μια σχέση βιωμένης και όχι διαμεσολαβημένης Τέχνης.
Τα έργα που σήμερα προβάλλονται στο «Λ. Κανελλόπουλος» είναι τα video-ντοκουμέντα των ιστορικών αυτών εκθέσεων που δημιούργησαν οι: Βάνα Ξένου με το έργο “Ελευσις- Πέρασμα” το 2004,ο Θόδωρος με το έργο “ΑΝΑ-ΤΟΠΙΣΗ ΑΝΑ-ΖΗΤΗΣΗ II” το 2005, η Καλλιόπη Λεμού με το έργο “Πορθμεία” το 2006,ο Μάριος
Σπηλιόπουλος το 2008 με το έργο “Ανθρώπων Ίχνη”, η Λήδα Παπακωνσταντίνου με το έργο “Για πάντα “το 2009,η Διοχάντη το 2010 με το έργο “Ελευσίνα 2010” και ο Στήβεν Αντωνάκος με το έργο “The Search” το 2011.
