Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει τον «Ορφέα στον Άδη» του Τεννεσσή Ουίλλιαμς στη Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» …
από τις 17 Οκτωβρίου 2012.
Στον παρακμασμένο αμερικάνικο Νότο, οι ήρωες του αρχαιοελληνικού μύθου βυθίζονται στην απόγνωση, τη μοναξιά και τις σαγηνευτικές μελωδίες της σκοτεινής άρπας του Ορφέα.
Η Barbara Weber, νέα αλλά ήδη καταξιωμένη σκηνοθέτης στον ευρωπαϊκό χώρο και Διευθύντρια του Θεάτρου Neumarkt της Ζυρίχης σκηνοθετεί ένα από τα πιο σκοτεινά και ποιητικά έργα του Τεννεσσή Ουίλλιαμς, που εμπνέεται από τον αρχαιοελληνικό μύθο του Ορφέα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σε μια μικρή πόλη βαθιά στο Νότο της Αμερικής, τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει. Μέχρι που εμφανίζεται ένα γοητευτικός περιπλανώμενος μουσικός και γνωρίζει την Λέηντυ, μία παθιασμένη γυναίκα σημαδεμένη από το τραγικό παρελθόν της και εγκλωβισμένη σε έναν αποτυχημένο γάμο. Η μοναξιά και η επιθυμία, η υπόγεια σεξουαλικότητα και η καταπίεση, η λαχτάρα για ελευθερία θα κάνουν την βία που καραδοκεί κάτω από την επιφάνεια της μικρής αυτής κοινωνίας να ξεσπάσει.
Η Barbara Weber, σκηνοθέτις της παράστασης, σημειώνει:
Στον «Ορφέα στον Άδη» ο Τεννεσή Ουίλλιαμς δημιουργεί, όπως πάντα, μια ζωντανή εικόνα της πατρίδας του, του Νότου των Ηνωμένων Πολιτειών. Μπορεί κανείς να την ταυτίσει με την κόλαση. Ο ρατσισμός και το λυντσάρισμα είναι στην ημερήσια διάταξη.
Οι περισσότεροι κάτοικοι αυτής της κόλασης είναι Νότιοι που χαρακτηρίζονται ως «λευκά κατακάθια» (White Trash) από το Βορρά των Ηνωμένων Πολιτειών. Πρόκειται για θρησκόληπτους, αμόρφωτους, ξενοφοβικούς, βρώμικους, οικονομικά εξαθλιωμένους ανθρώπους, για τους οποίους το μόνο πράγμα για το οποίο περηφανεύονται είναι για το γεγονός ότι είναι λευκοί.
Ο Τεννεσή Ουίλλιαμς ανατέμνει σε πολλά από τα έργα του τις κοινωνικές, πολιτικές και πνευματικές δομές της κοινωνίας, από τις οποίες ξεπηδούν στη συνέχεια τα ατομικά πεπρωμένα.
Άνθρωποι, όπως ο μουσικός Βαλ που δεν έχει πατρίδα, η Λέηντυ, η κόρη ενός Ιταλού που έψηνε παράνομα ποτά, η Κάρολ, η ξεπεσμένη κόρη μιας αριστοκρατικής οικογένειας, η ακόμη η Βη, που βλέπει οράματα, η καλλιτέχνις και σύζυγος του σερίφη, όλοι αυτοί δε βρίσκουν στην κόλαση μια θέση για να ζήσουν και να επιζήσουν.
Ακόμη και το τραγούδι του Ορφέα, γνωστό για το ότι μαλακώνει ακόμα και τις πέτρες, αντηχεί σε κουφά αυτιά. Επομένως, μας διδάσκει η μοντέρνα τραγωδία του Τεννεσή Ουίλλιαμς, ο σύγχρονος κόσμος είναι πολύ χειρότερος από το μυθολογικό κόσμο.
Λέγεται πως ο Τεννεσή Ουίλλιαμς δεν ήταν πολιτικός συγγραφέας.
Το έργο αυτό αποδεικνύει πως αυτό δεν ισχύει.
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία: Barbara Weber
Σκηνικά: Michel Schaltenbrandt
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος
Δραματουργική συνεργασία: Armin Kerber
Βοηθός σκηνοθέτη: Ξένια Θεμελή
Διανομή
Ντογκ, Ντέηβιντ Κατρήρ: Νίκος Αλεξίου
Βη Τάλμποτ: Μισέλ Βάλλεϋ
Σερίφης Τάλμποτ: Γιώργος Κοτανίδης
Βαλ: Ανδρέας Κωνσταντίνου
Ντόλυ: Θέμις Μπαζάκα
Μπιούλα: Άλκηστις Πουλοπούλου
Κάρολ Κατρήρ: Γιούλικα Σκαφιδά
Πήγουη: Άγγελος Τριανταφύλλου
Λέηντυ: Λυδία Φωτοπούλου Τζέημπ: Μηνάς Χατζησάββας
Φωτογραφίες: Μαριλένα Σταφυλίδου
