Γιώργος Παπαγεωργίου: Η εκ του ασφαλούς ταινία ή θεατρικό έργο είναι μια άνευρη πράξη που έχει τη γεύση του ανάλατου λαπά

Ο ηθοποιός Γιώργος Παπαγεωργίου μιλάει στο Culturenow για την συμμετοχή του στην μικρού μήκους ταινία του Θανάση Αγγελόπουλου, με τίτλο Boy Story.

Ο Γιώργος Παπαγεωργίου υποδύεται στην ταινία Boy Story το… boy, το αγόρι ελληνιστί, του οποίου την ιστορία ξετυλίγουν ο Θανάσης Αγγελόπουλος σκηνοθετικά αλλά και συγγραφικά (στο σενάριο μαζί με τον Ρωμανό Αργυρόπουλο).

Το Boy Story ξεκίνησε την πορεία του σε ελληνικά και διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ, ενώ συμμετείχε και στο διαγωνιστικό τμήμα Μικρού Μήκους του Διεθνούς Φεστιβάλ Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας, όπου απέσπασε θερμές κριτικές.

Η ιστορία συνεχίζεται επί της οθόνης πολλών ακόμη φεστιβάλ μέσα στο χειμώνα.

Συνέντευξη Αθηνά Πούλιου

CultureNow: Είστε ο κύριος πρωταγωνιστής στην ταινία μικρού μήκους Boy Story του Θανάση Αγγελόπουλου. Πείτε μας λίγα λόγια για την ταινία, τους συντελεστές και την πορεία της μέχρι στιγμής.
Γιώργος Παπαγεωργίου: Το Boy Story είναι μια ταινία που αποτελεί την πρώτη ταινία ενός ιδιαίτερα ταλαντούχου νέου σκηνοθέτη του Θανάση Αγγελόπουλου. Η ιστορία έχει να κάνει με τον αθώο έρωτα ενός “σφιγμένου” αγοριού με ένα επίσης “σφιγμένο” κορίτσι, το οποίο ερμηνεύει η Αναστασία Χατζάρα. Επίσης στο ρόλο ενός γιάπη εμφανίζεται ο Κώστας Μπερικόπουλος καθώς και η Νικολέτα Κοτσαηλίδου ως φιλενάδα του γιάπη. Την παραγωγή και την οργάνωση έχει αναλάβει η Μαγδαληνή Ρεμούνδου, η οποία λειτούργησε και ως κουμπάρα της… “παντρειάς” μου με τον Θανάση!

C. N.: Το Boy Story, η ιστορία ενός αγοριού που κάνει τα πάντα για να κερδίσει το κορίτσι των ονείρων του είναι μία συνηθισμένη ιστορία στον κινηματογράφο, αλλά και γενικότερα στην τέχνη, όπως επίσης και το αντίστροφο. Ποια είναι τα στοιχεία της ταινίας που κάνουν την ιστορία ενδιαφέρουσα και ξεχωριστή; Μέσα από ποιες καταστάσεις ο ήρωας επιτυγχάνει τον στόχο του, να κάνει το κορίτσι να του δώσει σημασία;

Γ. Π.: Κάθε ιστορία που έχεις να αφηγηθείς, έχει ξαναειπωθεί και ξαναειπωθεί. Αυτό που κάνει την κάθε ιστορία ξεχωριστή, είναι πάντα η προσωπική ματιά. Στην περίπτωση του Boy Story έχουμε να κάνουμε με μία τρυφερή κινηματογραφική ματιά, που έρχεται με φόρα και ορμή, όχι μόνο από το νεαρό της ηλικίας των συντελεστών, άλλα και από τις επιλογές της ταινίας που κλείνουν το μάτι έξυπνα στο νέο ανεξάρτητο αμερικάνικο σινεμά τόσο σε επίπεδο αισθητικής, όσο και σε επίπεδο storytelling. Όταν δουλεύαμε τον χαρακτήρα του αγοριού με τον Θανάση, αρχίσαμε να συμφωνούμε πολύ γρήγορα στην γραμμή του ρόλου τόσο σε επίπεδο υποκριτικό, όσο και στο σωματικό του “καλούπι”. Αποφύγαμε εύκολες λύσεις, κλισέ ατάκες, και δήθεν εντυπωσιασμούς, με σκοπό να φτιάξουμε ένα χαρακτήρα πολύ διαφορετικό από εμένα, άλλα ταυτόχρονα αληθινό και ζωντανό. Όσο παράξενο και αν μοιάζει λοιπόν το αγόρι του Boy Story με μία πρώτη ματιά, είναι ένας χαρακτήρας που στις φλέβες του κυλάει αίμα, αισθάνεσαι ότι μπορείς να τον καταλάβεις και την ίδια στιγμή όχι. Δεν μπορείς να καταλάβεις αν είναι καλός, κακός, όμορφος, άσχημος, περίεργος ή νορμάλ. Είναι ένας χαρακτήρας άκρως ανθρώπινος. Και ο τρόπος που καταφέρνει να κάνει το κορίτσι να τον προσέξει, είναι ο ίδιος που κάνει κάθε αγόρι όταν ερωτεύεται. Κηρύσσει πόλεμο στον ίδιο του τον εαυτό, με αποτέλεσμα να φάει τα μούτρα του.

C. N.: Η ταύτιση σας με τον ήρωα πόσο έντονη ήταν; Έχετε περάσει αντίστοιχες καταστάσεις; Είναι ακόμα τόσο ρομαντικά τα πράγματα στις ανθρώπινες σχέσεις και στον τρόπο που αντικρίζουμε το άλλο φύλο;
Γ. Π.: Επιδιώκω πάντα να συναντιέμαι με τον ήρωα που παίζω, ακόμα και αν μας χωρίζει ένα ολόκληρο… σύμπαν! Αλλιώς βαριέμαι, νιώθω ότι δεν έχει νόημα. Αρχίζω να πιστεύω όλο και περισσότερο τον τελευταίο καιρό ότι όλοι είμαστε ικανοί για όλα, μπορεί να είμαστε σοφοί και ταυτόχρονα απολύτως ηλίθιοι, ευγενικοί και αλήτες, μίζεροι και εκρηκτικοί. Ο βαθμός επικράτησης του ενός η του άλλου στοιχείου, είναι αυτό που τελικώς μας ορίζει σαν άτομα. Αυτή λοιπόν η μαθηματική σχέση, πρέπει να ανακαλύπτεται στην διαδικασία μελέτης ενός ρόλου, να δεις δηλαδή από τι υλικά αποτελείται αυτός ο χαρακτήρας και στη συνέχεια να του δώσεις αυτά τα υλικά από τα προσωπικά σου αποθέματα. Και έτσι ο χαρακτήρας παραμένει ζωντανός και αληθινός. Τι νόημα έχει να παίξεις τον καλό ή τον κακό σαν κλισέ εικόνα; Παίξε τον κακό όπως εσύ ορίζεις μέσα σου την έννοια της κακίας και το αποτέλεσμα θα είναι τουλάχιστον ειλικρινές. Όσον αφορά τον ρομαντισμό στις μέρες μας, αυτός θα επανέλθει σίγουρα, αλλά με άλλη μορφή. Η πασέ παρεξηγημένη αντίληψη περί δακρύβρεχτου ρομαντικού ήρωα που καμία σχέση δεν έχει με τον αυθόρμητο και ειλικρινή χαρακτήρα του πραγματικού ρομαντισμού, πρέπει να φύγει ανεπιστρεπτί. Νιώθω ότι υπάρχει η ανάγκη για έναν νεο-ρομαντισμό, καθώς η στεγνή εποχή που ζούμε μας έχει εξουθενώσει και μας έχει αφήσει συναισθηματικά ανάπηρους. Ή τέλος πάντων έτσι νιώθω εγώ.

C. N.: Γιατί πιστεύετε ότι τα τελευταία χρόνια το κινηματογραφόφιλο κοινό έχει στρέψει έντονα το βλέμμα του στις ταινίες μικρού μήκους; Ολοένα και περισσότεροι δημιουργοί κάνουν το πρώτο βήμα τους σ’ αυτό το είδος και ολοένα και περισσότερα φεστιβάλ και προβολές διοργανώνονται.

Γ. Π.: Έχω κάνει αρκετές μικρού μήκους ταινίες και μπορώ να σου πω ότι υπάρχει μια κοινή συνισταμένη: δημιουργικότητα non stop. Κανένας δεν πρόκειται να κάνει μια μικρού μήκους ταινία απλά επειδή δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει, όλοι όσοι πρόκειται να ασχοληθούν το κάνουν επειδή το θέλουν, γιατί αλλιώς δεν υπάρχει λόγος. Σκέψου επίσης ότι με την δεδομένη οικονομική κατάσταση στον χώρο του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, οι νέοι δημιουργοί θα έπρεπε ή να κάθονται ή να πάρουν τα βουνά. Αντ’ αυτού παίρνουν μια camera υπό μάλης και πέφτουν με τα μούτρα στα προσωπικά τους project με πρωτόγνωρο επαγγελματισμό. Μακάρι να συνεχίσουν και να αυξάνονται τα φεστιβάλ που φιλοξενούν μικρού μήκους ταινίες, γιατί πραγματικά μπορείς να δεις μικρά διαμάντια σε αυτά τα φεστιβάλ.

C. N.: Σήμερα πιστεύετε ότι ο ελληνικός κινηματογράφος έχει βρει την πορεία του; Ανταποκρίνεται και αντεπεξέρχεται στις νέες συνθήκες που ζούμε;

Γ. Π.: Ισχύει ο μεγάλος κανόνας ότι όταν μια χώρα βρίσκεται σε συνθήκες κρίσης, η τέχνη ευδοκιμεί. Η έλλειψη οικονομικής στήριξης στον χώρο του κινηματογράφου και του θεάτρου, έφερε ως αποτέλεσμα την αναζήτηση νέων τρόπων δουλειάς, με νέες φόρμες, και ας μην ξεχνάμε και την μεγάλη βελτίωση των ψηφιακών μέσων. Φέτος για πρώτη φορά το Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στη Δράμα άνοιξε τις διαγωνιστικές του πόρτες και στις ψηφιακές ταινίες. Επίσης όλοι αναγκάστηκαν πλέον να δουλεύουν όπως πρέπει. Συναντώ καθημερινά ανθρώπους που δουλεύουν όλο και πιο οργανωμένα, γίνονται όλο και πιο αυστηροί με τον εαυτό και το έργο τους, καθώς βλέπουν ότι η εποχή στο κομμάτι της δουλειάς (και όχι μόνο στον κινηματογράφο) δεν σηκώνει προχειρότητες.

C. N.: Στην πορεία της δουλειάς σας έχετε λάβει μέρος τόσο σε θεατρικές παραγωγές όσο και σε κινηματογραφικές. Και στις δύο περιπτώσεις συνεργαστήκατε με τους πιο αξιόλογους του χώρου. Ανάμεσα στο θέατρο και τον κινηματογράφο που αισθάνεστε καλύτερα; Ποιο από τα δύο σας δίνει την αίσθηση ότι διαγράφεται καλύτερο το μέλλον για την τέχνη;

Γ. Π.: Νιώθω πολύ τυχερός για τις μέχρι στιγμής συνεργασίες μου. Γιατί προτιμούσα και προτιμώ την καλή συνεργασία από απλά ένα καλό ρόλο. Στις μέρες μας πάντως θεωρείται τύχη ακόμα και το γεγονός να μπορείς να δουλεύεις, πόσο μάλλον να είναι και μια συνεργασία δημιουργική. Δεν θέλω να διαχωρίζω τα μέσα της δουλειάς (κινηματογράφο ή θέατρο), άλλα τους τρόπους δουλειάς. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, θέατρο ή κινηματογράφο, πάντως ό,τι και αν κάνεις, καν’ το απόλυτα, βίαια. Πρέπει να είσαι απόλυτος με τις επιλογές σου, να τις υπερασπίζεσαι με νύχια και με δόντια. Όσο γελοία ή παράξενη και αν φαίνεται από έξω η κατάσταση του ρόλου σου, εσύ πρέπει να την βιώνεις σαν την πιο σημαντική στιγμή του πλανήτη. Και να μην κινείσαι εκ του ασφαλούς στις επιλογές σου. Η εκ του ασφαλούς ταινία ή θεατρικό έργο είναι μια άνευρη πράξη που έχει τη γεύση του ανάλατου λαπά.

C. N.: Για να επιστρέψουμε στο Boy Story. Μετά το ξεκίνημα και τη συμμετοχή στις Νύχτες Πρεμιέρας τι έπεται; Θα υπάρξουν συμμετοχές σε άλλα φεστιβάλ ή κάποιες προβολές;

Γ. Π.: Το Boy Story μετά τις Νύχτες Πρεμιέρας θα συνεχίσει την πορεία του σε ελληνικά και διεθνή φεστιβάλς ταινιών μικρού μήκους. Από όσο γνωρίζω πρόκειται να υποβληθεί στα φεστιβάλς της Δράμας και της Νάουσας, έχει υποβληθεί ήδη στο International Film Festival Cluj Ρουμανίας όπου επελέγη για την διοργάνωση του επόμενου χρόνου, στο Glasgow Film Festival, στο International Film Festival of Rotterdam, στο San Francisco Greek Film Festival και στο Festival Premiers Plans D’Angers.

C. N.: Και προσωπικά για εσάς, έχετε κάτι που προγραμματίζετε στο άμεσο μέλλον, στο θέατρο ή στον κινηματογράφο;

Γ. Π.: Κάνω πρόβες για δύο παραστάσεις αυτόν τον καιρό. Η μία είναι Το Νησί των Θησαυρών του Stevenson που θα ανέβει από αρχές Δεκέμβρη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, και η άλλη είναι το Γλέντι στον Καιρό της Πανούκλας του Πούσκιν που θα ανέβει από μέσα Γενάρη στο Βυρσοδεψείο, σε σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη.