Στράτος Τζίτζης: Είναι ευθύνη του κράτους και των πολιτών να προστατεύσουν τη δημοκρατία τους

Ο Στράτος Τζίτζης, σκηνοθέτης της ταινίας 45m2 παρουσιάζει στο θέατρο Olvio την πρώτη του θεατρική δουλειά με τίτλο «Η καύση» και μιλάει στο www.culturenow.gr για την προσπάθεια αυτή.

Συνέντευξη: Μαρία Κωφίδου

Culturenow.gr: Είχαμε μιλήσει πριν 2 χρόνια για την τελευταία σας ταινία 45m2. Υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα σε αυτήν και στην Καύση, το πρώτο σας θεατρικό;
Στράτος Τζίτζης: Τα 45m2 ήταν η δεύτερη ταινία της γυναικείας τριλογίας που θέλω να κάνω (η πρώτη ήταν το Σώσε με), με θέμα Γυναίκα και Πόλη, όπου παρουσιάζονται καταστάσεις εντελώς πραγματικές, στα όρια του ντοκιμαντέρ. Το στοιχείο της εντελώς-πραγματικότητας το έχω κρατήσει και στην Καύση, αλλά το εμβάθυνα φιλοσοφικά (πράγμα για το οποίο ευνοεί το θέατρο) και το αλάφρυνα κωμικά, με πινελιές μαύρου χιούμορ.

Cul.N.: Γιατί επιλέξατε το στοιχείο της μαύρης κωμωδίας;
Σ.Τ.: Αν και αυτό το στοιχείο δεν είναι το χαρακτηριστικό της παράστασης, το χρησιμοποίησα ελαφρά, ως καρύκευμα, για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι το έργο καταπιάνεται με κάτι θανατερό – την ύπαρξη ενός νεκρού που δεν ξέρουν οι δικοί του πώς να τον θάψουν – και δεν ήθελα να το δραματοποιήσω, γιατί δεν ήταν αυτός ο στόχος μου. Το δεύτερο έχει να κάνει με το στόχο μου που απευθύνεται περισσότερο στη σκέψη παρά στη συγκίνηση. Το χιούμορ επιτρέπει να αποστασιοποιηθούμε από τα γεγονότα και να δούμε πιο καθαρά τι «σκατά κάνουμε».

Cul.N.: Κάποιοι λένε ότι με την Καύση επανέρχεται το πολιτικό θέατρο, που κυριάρχησε στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Σε ποιο βαθμό η Καύση είναι ένα πολιτικό έργο;
Σ.Τ.: Είναι στο βαθμό που η πολιτική επηρεάζει την πραγματικότητα. Αυτός κατά τη γνώμη μου είναι μεγάλος, αλλά δεν είναι ο μόνος. Το  πολιτικό θέατρο, (που είναι συνήθως στρατευμένο – ενώ η Καύση δεν είναι), προβάλλει την πολιτική ως κυρίαρχο παράγοντα, ενώ εγώ πάω παραπέρα και θίγω ζητήματα πίστης, ως πλέον καθοριστικά.

Cul.N.: Θίγετε και θέματα που έχουν να κάνουν με θρησκευτική ή όχι ταφή. Δεν φοβάστε μήπως προκαλέσετε τους φανατικούς χριστιανούς, όπως έγινε Corpus Christi;
Σ.Τ.: Όπως είπα, η Καύση δεν είναι στρατευμένο έργο. Απλά, παρουσιάζει μια κατάσταση, μια κατάσταση αποσύνθεσης συγκεκριμένα, δείχνοντας το πτώμα που κρύβουμε «κάτω από το χαλί». Αποκαλύπτει, παρά επιτίθεται. Δεν προσβάλλει κανέναν, αλλά, από την άλλη, δεν χαρίζεται στο ψέμα.  Μπορεί, βέβαια, κάποιοι να μην αντέχουν την αλήθεια και να τη θεωρούν προσβολή των χριστιανικών ηθών. Τέτοιοι πάντα υπάρχουν. Το θέμα είναι ότι δύο πούλμαν τέτοιοι, παρέα με πέντε «τρικυκλατζήδες» νεοφασίστες, κατάφεραν να κάνουν πολιτιστική πολιτική σε ένα δημοκρατικό κράτος δέκα εκατομμυρίων πολιτών. Είναι ευθύνη του κράτους και των πολιτών να προστατεύσουν τη δημοκρατία τους. Δεν είναι ευθύνη των καλλιτεχνών. Θα ήταν τρομαχτικό μετά τα επεισόδια στο Χυτήριο (που δυστυχώς οδήγησαν στη ματαίωση της παράστασης), να αρχίσουμε να αυτολογοκρινόμαστε από το φόβο μια χούφτας βαρβάρων.