Πριν το τέλος – Κρίστοφερ Χίτσενς

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο το νέο βιβλίο του Κρίστοφερ Χίτσενς με τίτλο «Πριν το τέλος»…

… σε μετάφραση Κατερίνας Σχινά.

Δεν παλεύω, δεν πολεμάω τον καρκίνο – εκείνος με πολεμάει.

 «Μην το ξεχνάς, είσαι κι εσύ θνητός!» Η υπενθύμιση μου χτύπησε την πόρτα όταν βρισκόμουν στην καλύτερη στιγμή μου και τα πράγματα είχαν αρχίσει να σταθεροποιούνται. Δυο περιουσιακά στοιχεία είχα, την πένα μου και τη φωνή μου – κι ήταν ανάγκη να εμφανιστεί στον οισοφάγο.

Αυτός ο ξένος δεν έχει περιθώρια να διεκδικήσει το οτιδήποτε• αν με σκοτώσει, πεθαίνει κι εκείνος• αλλά μου φαίνεται πολύ μονοδιάστατος, πολύ στοχοπροσηλωμένος. Μα δεν χωράνε ειρωνείες εδώ. Πρέπει να έχω τον νου μου μήπως γλιστρήσω στον αυτοοικτιρμό ή στον εγωκεντρισμό.

Ανέκαθεν καυχιόμουν για τον ορθολογισμό και τον στωικό υλισμό μου. Δεν έχω σώμα, είμαι σώμα. Κι όμως συνειδητά και συστηματικά ενεργούσα λες και δεν ίσχυε κάτι τέτοιο, ή λες και στην περίπτωσή μου θα γινόταν μια εξαίρεση.

Γενναίος; Χα! Κράτα τον χαρακτηρισμό για καμιά μάχη από την οποία δεν μπορείς να το σκάσεις.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ  ΒΙΒΛΙΟ

Στη διάρκεια της περιοδείας του στην Αμερική για την προώθηση της αυτοβιογραφίας του Hitch-22 o Κρίστοφερ Χίτσενς κατέρρευσε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στη Νέα Υόρκη λόγω φρικτών πόνων στο στήθος και στον θώρακα. Χτυπημένος από την επάρατο νόσο, τον επόμενο χρόνο υποβλήθηκε σε επώδυνες θεραπείες οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει τη φωνή του. Το ανά χείρας βιβλίο είναι το πιο στοχαστικό γραπτό του κορυφαίου αυτού διανοούμενου. Μια ανελέητα ειλικρινής καταγραφή της ασθένειάς του, μια αποτύπωση του τι σημαίνει η ετικέτα «καρκινοπαθής» και ο επίλογος της περιπετειώδους ζωής ενός εκ πεποιθήσεως αμφισβητία. Μια αριστουργηματική αναμέτρηση με τη θνητότητα, που δίνει στην πιο διαδεδομένη σύγχρονη ασθένεια ανθρώπινο πρόσωπο.

O Κρίστοφερ Χίτσενς, ένας από τους επιφανέστερους δημοσιογράφους και διανοούμενους της εποχής μας, διακρίθηκε για το τολμηρό και αντισυμβατικό περιεχόμενο του πολιτικού του λόγου. Ήταν τακτικός συνεργάτης του περιοδικού Vanity Fair, όπου δημοσιεύτηκε σειρά άρθρων του με θέμα την ασθένειά του για τα οποία τιμήθηκε με το αμερικάνικο National Magazine Award for Columns and Commentary. Διατέλεσε επισκέπτης καθηγητής στο New School της Νέας Υόρκης. Τo 2012 τιμήθηκε με το Orwell Prize για το σύνολο του έργου του. Πέθανε στο Χιούστον του Τέξας στις 15 Δεκεμβρίου 2011, σε ηλικία εξήντα δύο ετών. Πολυγραφότατος, μεταξύ άλλων, στα ελληνικά έχουν εκδοθεί τα βιβλία του:
Τα δικαιώματα του ανθρώπου (2009),
Ο Θεός δεν είναι μεγάλος (2008),
Γράμματα σε έναν νέο αντιρρησία (2003),
Η δίκη του Χένρι Κίσινγκερ (2002),
Μητέρα Τερέζα (2000),
Τα ελγίνεια μάρμαρα (1998).

Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ κυκλοφορεί επίσης η αυτοβιογραφία του με τίτλο Hitch-22.