Λουκία Μιχαλοπούλου: Το κείμενο του Μάμετ είναι μια παρτιτούρα που πρέπει να ακολουθήσεις πιστά. Είναι μουσική

Μια δυνατή παράσταση ενός εξαιρετικού κειμένου παρουσιάζεται αυτή την περίοδο στο θέατρο «Εμπορικόν». Τη γεμάτη εγρήγορση σκηνοθεσία υπογράφει η Ελένη Σκότη και τους αινιγματικούς ρόλους ερμηνεύουν ο Δημήτρης Καταλειφός και η Λουκία Μιχαλοπούλου ισορροπώντας με επιτυχία στο τεντωμένο σκοινί της εσωτερικής δύναμης και της εξωτερίκευσης της έντασης. Ο λόγος, φυσικά, για την «Ολεάννα», ένα έργο χαρακτηριστικό του ευφυούς γλωσσικού κόσμου του Ντέιβιντ Μάμετ. Η Λουκία Μιχαλοπούλου, (άκρως πειστική ως Κάρολ αφού επιτυγχάνει να διχάσει τη σκέψη του κοινού), απάντησε στις ερωτήσεις του Culturenow.gr για το έργο, την παράσταση αλλά και τη συνεργασία της με την Ελένη Σκότη και τον Δημήτρη Καταλειφό.

Συνέντευξη: Μαριάννα Παπάκη

Culturenow.gr: Αυτή την περίοδο συμμετέχετε στο έργο του βραβευμένου με Πούλιτζερ Αμερικανού Ντέιβιντ Μάμετ «Ολεάννα» που παρουσιάζεται στο θέατρο Εμπορικόν σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη. Πείτε μας λίγα λόγια για τη συνεργασία σας με τον Δημήτρη Καταλειφό και την Ελένη Σκότη.
Λουκία Μιχαλοπούλου: Αυτή η συνεργασία για μένα ήταν όνειρο ζωής. Ο Δημήτρης Καταλειφός είναι ένας σπουδαίος ηθοποιός και ένας σπάνιος άνθρωπος. Μεγάλη η τιμή να είμαι δίπλα του, τον θαυμάζω για την αφοσίωση που έχει στην τέχνη του. Κάθε ρόλος για τον Δημήτρη είναι μια εκκίνηση από το μηδέν, δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο. Είναι ο τρόπος που βλέπω κι εγώ το θέατρο και έτσι η επιθυμία να είμαι δίπλα του ολοένα και μεγαλώνει.

Η Ελένη Σκότη είναι απ’ τους πιο ανοιχτούς σκηνοθέτες που έχω συνεργαστεί, δασκάλα και εκείνη, δεν σου επιβάλλεται, σε οδηγεί να ανακαλύψεις μόνος σου το όραμά της και σε κάνει συνένοχο και συνδημιουργό.

Cul.N.: Ο ρόλος της Κάρολ που ερμηνεύετε είναι ένας ιδιαίτερα δύσκολος ρόλος. Οριακός. Σε πολλά σημεία αντιφατικός και με υποκριτικό δέλεαρ ίσως για έναν ηθοποιό το θέμα της «Μαμετικής» ιδιότυπης γλώσσας και της επικοινωνίας. Εσείς πώς αντιμετωπίσατε τις δυσκολίες του ρόλου σας;
Λ.Μ.: Ο ρόλος της Κάρολ είναι τρομερά σύνθετος. Απ’ τους πιο δύσκολους ρόλους που έχω δουλέψει. Η Κάρολ δεν υπάρχει χωρίς τον Τζων (τον καθηγητή της), θέλω να πω πως, οι αντιδράσεις της, η στάση της έχουν να κάνουν με την επιρροή που έχει ο καθηγητής, πάνω της, εξαρτάται απόλυτα από αυτόν. Ψάχνει την κατανόηση από κείνον και όταν δεν τη βρίσκει γίνεται αυτό που δεν θα θελε να είναι. Η γλώσσα του Μάμετ είναι ιδιαίτερη και πρέπει να την σεβαστείς, το κείμενο είναι μια παρτιτούρα που πρέπει να ακολουθήσεις πιστά. Είναι μουσική.

Cul.N.: Παρά τις δυσκολίες του ρόλου και του έργου συνολικά, ποια είναι τα στοιχεία τόσο της Κάρολ όσο και του ρόλου του καθηγητή που θεωρείτε γοητευτικά και για ποιους λόγους;
Λ.Μ.: Τις δυσκολίες τις αντιμετωπίζουμε μόνο όταν αγαπάμε το ρόλο και την ομάδα. Για μένα αυτή η συνάντηση των τριών μας με αντιπροσωπεύει απόλυτα και δεν θα άφηνα καμία δυσκολία να με μπλοκάρει, προσπαθούσα τις δυσκολίες να τις χρησιμοποιήσω δημιουργικά.
Cul.N.: Η πρεμιέρα του έργου το 1992, προκάλεσε το κοινό το οποίο διχάστηκε και παραφέρθηκε. Από τις μέχρι τώρα παραστάσεις του έργου, πώς βλέπετε τις αντιδράσεις του κοινού για την παράσταση; (τόσο όσων δεν γνώριζαν ήδη το έργο όσο και όσων το γνώριζαν ήδη;)
Λ.Μ.: Το κοινό και εδώ διχάζεται, δεν έχει παραφερθεί κανείς ακόμα. Αλλά ακούγονται σχόλια εν ώρα παράστασης, ειδικά όταν παραθέτω τις κατηγορίες. Έχει τρομερό ενδιαφέρον αυτό, η συμμετοχή του κόσμου.

Cul.N.: Στη μέχρι τώρα πορεία σας, συμπεριλαμβάνονται σημαντικές συνεργασίες και ρόλοι. Πώς νιώθετε γι’ αυτό; Υπάρχει κάποια συνεργασία που θα  επιθυμούσατε πολύ;
Λ.Μ.: Αισθάνομαι τυχερή. Με εμπιστεύτηκαν άνθρωποι που θαύμαζα, από πολύ μικρή, και λαχταρούσα να δουλέψω μαζί τους, προσπαθούσα και προσπαθώ να μην τους απογοητεύσω και να μην προδώσω τα όνειρά μου. Συναντήσεις δημιουργικές ονειρεύομαι που να με προχωρούν σε όλα τα επίπεδα.

Cul.N.: Σαν ένας νέος άνθρωπος πώς βλέπετε τα καλλιτεχνικά πράγματα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα; Σκεφτήκατε κάποια στιγμή να μείνετε για κάποιο διάστημα στο εξωτερικό; Αν τα κριτήριά σας ήταν μόνο καλλιτεχνικά, ποια χώρα θα επιλέγατε και για ποιους λόγους;
Λ.Μ.: Όχι δεν σκέφτηκα να φύγω. Την Ελλάδα την αγαπώ! Η γλώσσα είναι το εργαλείο μου, θέλω να κάνω θέατρο στην Ελλάδα, εδώ είναι ο τόπος μου και μπορώ να επικοινωνώ πραγματικά με τους ρόλους και με το κοινό μόνο μιλώντας τη γλώσσα μου. Νομίζω πως το επίπεδο είναι υψηλό, οι επιλογές είναι πολλές, ένα πράγμα μας λείπει όχι μόνο στην τέχνη, το όραμα που δεν έχει να κάνει με το εδώ και τώρα έχει να κάνει με το πριν – το τώρα – και το μετά.

Cul.N.: Στην Ελλάδα το κοινό που παρακολουθεί θεατρικές παραστάσεις είναι κατά τη γνώμη σας αρκετά «καλλιεργημένο» ή μεγάλο μέρος του ακολουθεί απλώς τάσεις;
Λ.Μ.: Το κοινό τώρα είναι απαιτητικό και καλά κάνει. Στερείται κάτι για να πάει θέατρο και οφείλουμε να του προσφέρουμε ό, τι καλύτερο μπορούμε. Δεν έχει σημασία αν είναι «καλλιεργημένο» σημασία έχει να είναι «ανοιχτό».

Cul.N.: Τα επόμενα θεατρικά σχέδια σας; Μετά την «Ολεάννα» θα σας δούμε σε κάποια άλλη δουλειά για την οποία μπορείτε να μας μιλήσετε;
Λ.Μ.: Αυτή τη στιγμή με απασχολεί πολύ η Ολεάννα. Είναι μια παράσταση απαιτητική και θέλει καθαρό μυαλό και απόλυτο δόσιμο. Συζητήσεις για το χειμώνα χωρίς να είναι κάτι σίγουρο.