Ήταν το 2005 όταν η Stephenie Meyer έκανε την συγγραφική της εμφάνιση με το πρώτο βιβλίο της σειράς που έμελλε να γίνει έπος για τους fans της φανταστικής λογοτεχνίας, “Λυκόφως”.

Από τη Γιώτα Παπαδημακοπούλου

Τρία χρόνια λοιπόν μετά, κυκλοφόρησε ένα ακόμα βιβλίο της, “Το Σώμα“, και όσο και αν έσπευσαν πολλοί να υποθέσουν ότι θα είναι μια ακόμα ιστορία που θα κυμαίνεται στα ίδια, ασφαλή νερά του εφηβικού ρομάντζου, έπεσαν θύματα πλάνης καθώς το εν λόγω βιβλίο δεν είναι απλά διαφορετικό σε κάθε του σημείο από την προαναφερόμενη τετραλογία αλλά, απευθύνεται με γενικό και ουσιαστικό τρόπο, όχι μόνο σε ένα αναγνωστικό κοινό μεγαλύτερης ηλικίας αλλά, σε ένα κοινό πιο ώριμο, πιο ψαγμένο και πιο συνειδητοποιημένο όσον αφορά την τραγικότητα της εποχής μας που είναι τόσο κοντά και όμως, τόσο λίγοι αφήνουν τον εαυτό τους να τη δει.

Η ιστορία ξεκινάει με ένα σενάριο το οποίο θα μπορούσε, τουλάχιστον για τις πρώτες 70 σελίδες του βιβλίου, να χαρακτηριστεί μπερδεμένο και ασαφές, γεγονός που δεν έχει να κάνει με την προσοχή που θα δώσει ο αναγνώστης αλλά, στο ότι το όλο εγχείρημα της συγγραφέως χρειάζεται τελικά τον χρόνο του προκειμένου να μας βάλει στο κλίμα αλλά, και να μας αφήσει να κατανοήσουμε πλήρως την υπάρχουσα κατάσταση όπου και περιγράφει. Πλάσματα που αποκαλούνται “Ψυχές”, έχουν κάνει κατάληψη, όχι μόνο στον πλανήτη μας αλλά, σε κάθε είδους κατοικήσιμο πλανήτη του γαλαξιακού συστήματος, τόσο μέσα όσο και έξω από τα δικά μας, γνωστά σύνορα. Χρησιμοποιώντας τα σώματα των εκάστοτε κατοίκων προσπαθούν με τα φιλειρηνικά αισθήματα τα οποία και διακατέχονται, να προστατέψουν τον πλανήτη όπου κάθε φορά τους φιλοξενεί, διατηρώντας την ισορροπία της φύσης αλλά και προσπαθώντας να σώσουν από την καταστροφή όσους βρίσκονται πολύ κοντά στο χείλος της.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Μία από τις Ψυχές αυτές είναι και η Γουάντερερ, μια περιπλανεύτρια, ξεχωριστό δείγμα του είδους της η οποία έχει ζήσει και έχει δει περισσότερους πλανήτες και πράγματα από κάθε άλλη. Ο νέος της σταθμός είναι η Γη, η οποία κυριαρχείται από τα πλάσματα του είδους της ωστόσο, υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από την επέμβαση που τους καθιστά υποχείρια των Ψυχών, δημιουργώντας μια ομάδα επαναστατών. Όταν ξυπνάει στο σώμα της Μέλανι, δεν αργεί να συνειδητοποιήσει ότι τα πράγματα διαφέρουν πολύ απ’ όσα είχε γνωρίσει στο παρελθόν. Η Μέλανι δεν είναι έτοιμη να παραδοθεί, πόσο μάλλον άνευ αγώνος, και η φωνή της αρχίζει να μιλάει μέσα στο μυαλό της Γουάντερερ. Δεν είναι πρόθυμη να αφήσει το σώμα της να χαθεί τόσο εύκολα, αρνείται να το εγκαταλείψει και μαζί με αυτό, όλα και όσους αγάπησε. Η Μέλανι και η Γουάντετερ, οδηγούνται σε έναν αγώνα για το ποια θα κυριαρχήσει, του οποίου όμως οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές και το να αναδειχτεί κάποιος νικητής, ακόμα πιο δύσκολο όταν και οι δύο μάχονται με ισχυρή θέληση.

Παρά όμως την μάχη για την εξουσία πάνω στο σώμα της Μέλανι, οι δύο αυτές γυναικείες φωνές σταδιακά οδηγούνται σε μια άκρως παράδοξη συμμαχία συνειδητοποιώντας ότι με τα υπάρχοντα δεδομένα, δε μπορεί να υπάρξει εγώ αλλά, μονάχα εμείς. Είναι δύο διαφορετικές οντότητες μέσα στο ίδιο σώμα ωστόσο, μοιράζονται τις αναμνήσεις της Μέλανι και τα συναισθήματά της, τα οποία η Γουάντερερ δεν υιοθετεί απλά αλλά, τα βιώνει σε έναν τόσο μεγάλο, τραγικό και ευαίσθητο βαθμό, που είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει που τελειώνει η αλήθεια και η ένταση της Μέλανι και που ξεκινάει η δική της. Αναζητώντας αυτούς που η Μέλανι άφησε πίσω της, η Γουάντερερ θα βρεθεί αντιμέτωπη με συναισθήματα που δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί μα πάνω απ’ όλα, θα καταλήξει σε μια βαθύτερη ενδοσκόπηση των πραγμάτων κάνοντάς την για πρώτη φορά να αναρωτηθεί αν ο τρόπος ζωής των ομοίων της είναι αυτός που θα έπρεπε και αν πραγματικά έχουν το δικαίωμα όλων όσων κάνουν.

Αναμφισβήτητα η ιδέα του βιβλίου είναι ιδιοφυής, με την Meyer να μας βυθίζει όλο και περισσότερο σε ένα κόσμο όπου η επιστημονική φαντασία συναντάει το συναίσθημα. Η Meyer δεν είχε απλά μια καλή ιδέα αλλά και έναν ευφάνταστο τρόπο να την ξετυλίξει και με ακόμα μεγαλύτερη μαεστρία να την αναπτύξει έτσι ώστε να έχουμε στο τέλος ένα εξαιρετικό βιβλίο που κλέβει τις εντυπώσεις απ’ όποια πτυχή της ιστορίας που αφηγείται και να θελήσουμε να το δούμε. Είναι γεμάτο φαντασία, πάθος, συναισθήματα που σε κυριεύουν και που θες δεν θες, σε κάνουν ένα με τους ήρωες, σε αφήνουν να διεισδύσεις όσο περισσότερο γίνεται μέσα τους, κατανοώντας κάθε αμφιβολία, κάθε ρανίδα θυμού ή επιθυμίας, κάθε αγωνία ή φόβο, κάθε δράμι αγάπης και συγχώρεσης που υπάρχει στην ψυχή και στο μυαλό τους. Δεν είναι μόνο η Μέλανι και η Γουάντερερ που θα σας συγκινήσουν και θα σας κάνουν να ταυτιστείτε μαζί τους αλλά και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες που περικλείουν τις δύο γυναίκες, τροφοδοτώντας τις σκέψεις και τα αισθήματά τους. Στο κάτω-κάτω, μιλάμε πάνω απ’ όλα μια ιστορία για την αγάπη και την ανθρωπιά.

Παρά τις όποιες επιφυλάξεις είχα αρχικά, “Το Σώμα” είναι ένα βιβλίο που με κέρδισε και μου προκάλεσε έντονα συναισθήματα αλλά παράλληλα, με οδήγησε και σε μια σειρά εσωτερικών ερωτήσεων σχετικά με το μέλλον. Η λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας μπορεί να είναι υπερήφανη για το βιβλίο αυτό γιατί μέσα από την ανάγνωσή του κατανοούμε ότι ακόμα και εντελώς αντίθετες οντότητες μπορούν να συνυπάρξουν και να μοιραστούν ισχυρά συναισθήματα και ότι η ουσία δεν βρίσκεται στο πρέπει αλλά, στο τι θέλουμε και το τι προσπαθούμε πραγματικά να πετύχουμε. Παράλληλα προβληματιζόμαστε για την αδύναμη φύση μας, που μας οδηγεί μέρα τη μέρα στην καταστροφή μας και μας κάνει να αναλογιζόμαστε πως ίσως η σωτηρία μας να είναι αυτή, να γίνουμε έρμαια και υποχείρια προκειμένου να εκτιμήσουμε όλα όσα έχουμε ή θα μπορούσαμε να έχουμε και σπαταλάμε. Μπορεί να σκέφτεστε πως ο φιλοσοφικός χαρακτήρας δεν ταιριάζει με την επιστημονική φαντασία όμως για ξανασκεφτείτε το και ίσως διαπιστώσετε ότι όχι απλά ταιριάζουν αλλά, ότι εύκολα το ένα μπορεί να πηγάζει μέσα από το άλλο.

Ταυτότητα βιβλίου:

Συγγραφέας: Stephenie Meyer

Μεταφραστής: Τριαδά Πηνελόπη

Εκδόσεις: Πλατύπους

Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία

Έτος Έκδοσης: 2008

Αρ. σελίδων: 696

ISBN: 978-960-6665-29-5