To METApolis παρουσιάζει την έκθεση φωτογραφίας του Διονύση Πετρουτσόπουλου, με τίτλο Μετ’ ἐπιστροφῆς.
Σκόρπια υλικά, µε ίχνη και αποτυπώματα από την τελευταία επέµβαση του χρόνου ανασυνθέτουν τον εαυτό τους και ξαναβρίσκουν την αληθινή τους φύση, τη µεταµόρφωση, κάνοντας χώρο στη µνήµη. Και καθώς η ύλη είναι άφθαρτη, ο χρόνος τους γίνεται ά-χρονος. «Δες µε. Είµαι η αντοχή του υλικού, η ηλικία του χρόνου». Οµως όσο και να ταξινοµηθούν πάντα θα διαφεύγουν και θα κρύβονται. «Οψις αδήλων τα φαινόµενα», σου λένε… µπορώ να γίνω αυτό που θέλεις.
Επιστρώµατα που µιµούνται την φθορά του υλικού. Κάτω από την σκιά του τοίχου µια άλλη σκιά κοιτάζει για λογαριασµό µας, έξω από τον τοίχο. Μέσα από τη γύµνια, την παράξενη τραχύτητα, την απολύτως ατελή µορφή, το υλικό ζει τη δικιά του ζωή, εκτοξεύει τη δικιά του µοναξιά πέρα από τον χρόνο αποκαλύπτοντας πολλαπλές εκδοχές και µιλώντας γι’ αυτά «είναι σαν να προσπαθείς να περιγράψεις σ’ ένα αόµµατο παιδί τα χρώµατα της ορχιδέας». Γιατί, ότι κατάγεται από την εικόνα είναι ακατανόητο για τη λογική, και οφείλει να παραµείνει στην εικόνα για να µην εκµηδενιστεί..
Μέμη Σπυράτου
