Wax Tailor: Η μουσική είναι εδώ για να αλλάζει τα μυαλά των ανθρώπων

Ο Wax Tailor αγαπά πολύ το ελληνικό κοινό και το λέει και το δείχνει σε κάθε του live, γι’ αυτό ετοιμαστείτε για ένα από τα καλύτερα μετά από 2 χρόνια απουσίας…

Culturenow: Στις 8 και 9 Νοεμβρίου 2013 επισκέπτεσαι την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, 2 χρόνια μετά από την τελευταία σου επίσκεψη το 2011. Τι μεσολάβησε σε αυτά τα 2 χρόνια, τι νέο να περιμένει να δει το ελληνικό κοινό;

Wax Tailor: Έρχομαι με το νέο μου live! Αυτή τη φορά στην επίσκεψή μου στην Ελλάδα θα με συνοδεύσει επί σκηνής όλη η ομάδα μου, μία τραγουδίστρια, 3 mc’s, τσέλο, φλάουτο και κιθάρα. Το live είναι “χτισμένο” πάνω στην ιστορία του Dusty Rainbow, που σημαίνει ότι θα έχω κάποιες προβολές γύρω απ’ όλο το σκηνικό που θα στηθεί. Για αυτό το νέο live show έχω δουλέψει με 20 σκηνοθέτες.

C. N.: Το τελευταίο EP, με τίτλο Bah Bah Bah, κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες. Να περιμένουμε μία νέα ολοκληρωμένη δουλειά να κυκλοφορήσει σύντομα;

W.X.: Το Bah Bah Bah και το Lonely ήταν και τα δύο κομμάτια από τις ηχογραφήσεις του Dusty Rainbow. Πραγματικά τα λάτρεψα αυτά τα δύο, αλλά είναι σαν μια ταινία, έχεις ένα τελικό πλάνο και με την ιστορία μαζί, αλλά δεν έχεις το σωστό edit και πρέπει να το ξανακάνεις. Νέο άλμπουμ δεν θα υπάρξει σίγουρα μέχρι το 2015. Θέλω το χρόνο μου και έχω ένα πολύ special live project για να δουλέψω πριν από αυτό.

C. N.: Το Dusty Rainbow From The Dark (2012) ήταν εμπνευσμένο από τον κόσμο των παιδιών… Πόσο άγγιξε τόσο τους ενήλικες ακροατές σου και όσο και τους μικρότερους;

W.X.: Αυτός ο δίσκος είναι αυτό που λέμε για μικρούς και μεγάλους από 7 έως 77  χρονών! Νομίζω ότι όλοι κρατάμε ένα κομμάτι της παιδικής μας αθωότητας και η ιστορία του δίσκου μιλάει για αυτό το κομμάτι όλων μας.

C. N.: Η μπάντα που σε ακολουθεί πλέον στα live βαφτίστηκε επίσης The Dusty Rainbow Experience. Ποιο είναι το νόημα του Dusty Rainbow για εσένα;

W.X.: Το Dusty Rainbow From The Dark για εμένα είναι εκείνη η στιγμή που η μουσική κάνει το μυαλό σου να ανοίξει την πόρτα του εσωτερικού σου κόσμου. Αυτό είναι όλο, η μουσική σαν ένα πανίσχυρο μέσο για να ταξιδέψεις και ταυτόχρονα μια καθημερινή συντροφιά.

C. N.: Ξεκίνησες την καριέρα σου με το rap συγκρότημα La Formule το 1998, και στη συνέχεια αποφασίσες να ακολουθήσεις τη δική σου πορεία. Σε αυτό το είδος μουσικής που στράφηκες είναι αναγκαίο να περάσεις μια περίοδο solo καριέρας;

W.X.: Δεν είναι αναγκαίο, αλλά συνήθως γίνεται… Είναι η εξέλιξη της ιστορίας σου, της προσωπικής σου εξέλιξής. Δεν μεγαλώνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο και τις ίδιες επιθυμίες.

C. N.: Πώς αισθάνεσαι που ένας νέος καλλιτέχνης σαν εσένα ηλικιακά, κοντεύεις μόλις τα σαράντα σε μερικά χρόνια, και έχεις ήδη στο ενεργητικό σου ένα άλμπουμ που θεωρείται πλέον κλασικό παγκοσμιως (Tales Of the Forgotten Melodies);

W.X.: Πρώτα απ’ όλα σ’ ευχαριστώ που μου θύμισες ότι πλησιάζω τα 40. Σοβαρά τώρα, νιώθω ευλογημένος. Είναι σαν ένα δώρο της ζωής. Φυσικά όμως δούλεψα σαν κολασμένος στη μουσική μου και έβαλα τα πάντα από μένα μέσα. Το σπουδαιότερο δεν είναι η εγγύηση της ανταπόκρισης από το κοινό που σου δίνει η επιτυχία του πρώτου άλμπουμ, έτσι κι αλλιώς το πρώτο άλμπουμ πάντα είναι μία δυνατή στιγμή για ένα μουσικό. Το σπουδαιότερο είναι βασικά αυτό που σκέφτεσαι, ότι μπορεί να μην υπήρξε δεύτερος δίσκος, οπότε λες ότι αυτό που θα ήθελες να νιώθεις ακόμα και μετά από 20 χρόνια, είναι αυτό το συναίσθημα το πρώτου δίσκου, ό,τι και να ήταν. Το πιο εκπληκτικό δεν είναι να έχεις ένα δίσκο παγκοσμίως γνωστό, είναι να έχεις κάτι σαν μια μικρή ανεξάρτητη δισκογραφική που κάνει αυτό που θέλει χάρη σε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων που το διαδίδουν από στόμα σε στόμα σε όλο τον κόσμο. Πάντα πίστευα ότι αυτό ήταν το καλύτερο marketing στη Γη, η μόνη απάντηση στην αλαζονεία και τη δύναμη των μεγάλων εταιρειών.

C. N.: Η μουσική πώς εξελίσσεται χρόνο με το χρόνο;

W.X.: Η μουσική μου είναι σαν εμένα, ο χαρακτήρας μας δεν αλλάζει τόσο αλλά και οι δύο μαθαίνουμε με το χρόνο κάνοντας απλώς προσθήκες από καινούρια πράγματα. Δεν ήθελα να κάνω στροφή 180° ποτέ στη μουσική μου, αλλά μου αρέσει να ψάχνω για νέα πράγματα. Δεν μου αρέσει να μετακομίζω σε καινούριο σπίτι, αλλά μου αρέσει να κάνω ανακαίνιση στο παλιό.

C. N.: Θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα στο ελληνικό κοινό πριν τα δύο live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη;

W.X.: Δύο χρόνια μετά το τελευταίο live… Δεν είναι ψεύτικο και υποκριτικό αν πω ότι το ελληνικό κοινό είναι καθαρά ένα από τα αγαπημένα μου, οπότε πραγματικά θέλω πολύ να βρεθώ εκεί. Ξέρω ακριβώς τι συμβαίνει στη χώρα τα τελευταία χρόνια, αλλά η μουσική είναι κι αυτή εδώ για να αλλάζει τα μυαλά των ανθρώπων, για αυτό ας δώσουμε όλοι το 200%!