Βέρα του Δημήτρη Κεχαίδη στον πολυχώρο Τέχνης Αλεξάνδρεια

Μετά τις Δάφνες και Πικροδάφνες και το Τάβλι, την πιο επιτυχημένη παράσταση του καλοκαιριού του 2011-2012, ο Νίκος Ορφανός σκηνοθετεί ξανά Δημήτρη Κεχαίδη, αυτή τη φορά τη Βέρα.

 
Η Βέρα ξαναγεννιέται στο σπίτι που έζησε ο Καραγάτσης, ένας απ’ τους πιο γνωστούς πεζογράφους μας, στον πολυχώρο Τέχνης Αλεξάνδρεια, του Βασίλη Βλάχου.

Ένας ηλικιωμένος άντρας, ένα βροχερό χειμωνιάτικο βράδυ, σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο στα περίχωρα της Λάρισας, τέλη δεκαετίας του ’60. Με μια Χιτσκοκική ατμόσφαιρα ξεκινάει αυτό το σπανίως παιγμένο μονόπρακτο του Δημήτρη Κεχαΐδη. Δυο άντρες «εισβάλλουν» στο χώρο του ηλικιωμένου ήρωα και με μια δομή σχεδόν Πιντερική, ξετυλίγεται ένα από τα ωραιότερα δημιουργήματα, ίσως του σπουδαιότερου διαλογίστα του νεοελληνικού θεάτρου.

Γαλουχημένος στις παραστάσεις του Κουν στο Υπόγειο Θέατρο Τέχνης, ο Κεχαΐδης, ανασυνθέτει επαρχιακές μνήμες, και βάζει τους ήρωές του να αναμετριούνται με το σκοτεινό τους παρελθόν, σε ένα σπαρταριστό έργο, που θεωρείται μαζί με το «Τάβλι», ένα από τα πιο επιδραστικά θεατρικά μονόπρακτα των τελευταίων σαράντα χρόνων.

 
Γιατί η «Βέρα» σήμερα; Διότι στη σημερινή εποχή της Κρίσης που διανύουμε, και της καθολικής κατάρρευσης, αυτό που ραγδαία ξεφτίζει είναι ο τρόπος με τον οποίο εμείς οι Νεοέλληνες βλέπαμε μέχρι τώρα τα πράγματα. Σε μια αναμέτρηση με τις παλαιότερες γενιές, όπως παρουσιάζονται στη «Βέρα», επαναπροσδιορίζουμε το παρελθόν για να αξιολογήσουμε το μέλλον.  

Ο Προκόπης, ο Κώστας & ο Μήτσος της «Βέρας» είναι οι παππούδες μας, οι γονιοί των γονιών μας, η γενιά πριν και κατά την Κατοχή, που έθεσε τις βάσεις για τη μεταπολεμική Ελλάδα.
 

Ο Προκόπης Βασιλειάδης, παλαιοβιβλιοπώλης στη Λάρισα, δέχεται την επίσκεψη των φίλων και παλιών συμπολεμιστών του, Μήτσου Ραφτόπουλου & Κώστα Κουτσιμπέλου.  Και οι τρεις αποφασισμένοι να το ρίξουν έξω μια Κυριακή βράδυ, στη χειμωνιάτικη Θεσσαλική επαρχία. Όμως η μανιώδης τάση του Προκόπη για σενάρια και αστυνομικού τύπου συμπεράσματα, καθώς και η εμμονή του με μια γυναίκα, θα τους οδηγήσουν σε ένα ξεμπρόστιασμα του παρελθόντος τους, σε μια σειρά απρόσμενων συγκρούσεων. Ένα έργο αντρικών σχέσεων, που έχει στο κέντρο του όμως πάντα τις γυναίκες, οι οποίες είναι το βασικό θέμα σε όλα σχεδόν τα έργα του Κεχαΐδη.

Συντελεστές της παράστασης:
Σκηνοθεσία – μουσική επιμέλεια: Νίκος Ορφανός
Σκηνικά – κοστούμια: Ανθή Σοφοκλέους
Προκόπης: Βασίλης Βλάχος
Μήτσος: Γιώργος Μωρόγιαννης
Κώστας: Πέτρος Αλατζάς
Φωτισμοί: Δημήτρης Τσιούμας
Φωτογραφία: Γιάννης Χλεμπάκος
Τεχνικός ήχου- φωτισμών: Έλενα Σιώκου
Ηχητική επεξεργασία: Γιώργος Μικρογιαννάκης
Επικοινωνία: Αντιγόνη Παφίλη, Νίκος Τσάπογλου