Η New Star παρουσιάζει τρία σπάνια αριστουργήματα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου), από τις 6 έως τις 12 Μαρτίου 2014.
Πρόκειται για τις τρεις ταινίες του Μαρκ Ντονσκόι, Η Καρδιά της Μάνας, Η Πίστης της Μάνας και Νάντια Κρουπσκαγια.
Η Καρδιά της Μάνας
(SERDCE MATERI)
Έτος: 1965
Ασπρόμαυρη
Διάρκεια: 90’
Σενάριο: Ι. Ντόνσκαγια, Ζ. Βοσκρεσένσκαγια
Φωτογραφία: Μ. Ιάκωβιτς
Μουσική: Ρ. Κόζακ
Ερμηνεία: Έλενα Φαντέγιεβα, Ρόντιον Ναχαπέτωφ, Ντάνι Σαγκάλ, Νίνα Μεντσίκοβα
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Πρώτο μέρος μια διλογίας πάνω στην οικογένεια Ουλιάνωφ, που ολοκληρώνεται με την Πίστη της μάνας. Η ζωή της Μαρίας Αλεξάντροβνα Ουλιάνοβα, πιο γνωστής ως μάνας του Λένιν, στα χέρια του μάγου Ντονσκόι, γίνεται απλά η ιστορία μιας απλής γυναίκας, που δεν κλονίζεται από τα χτυπήματα της ζωής κι αφιερώνεται στα έξι παιδιά της. Πρόκειται για μια συγκλονιστική ταινία, που καταφέρνει να είναι τρυφερή και λυρική, μεγαλόπνοη και τραγική, γεμάτη πάθος, αλλά και χιούμορ, κινηματογραφημένη με μια εκπληκτική μαεστρία από τον Ντονσκόι, που φτάνει στο αποκορύφωμα της τέχνης του.
Η Πίστη της μάνας
(VERNOST MATERI)
Έτος: 1967
Ασπρόμαυρη
Διάρκεια: 85’
Σενάριο: Ι. Ντόνσκαγια, Ζ. Βοσκρεσένσκαγια
Φωτογραφία: Μ. Ιάκωβιτς
Μουσική: Ρ. Κόζακ
Ερμηνεία: Έλενα Φαντέγιεβα, Ρόντιον Ναχαπέτωφ, Νίνα Μεντσίκοβα
Δεύτερο μέρος του δίπτυχου πάνω στην οικογένεια Ουλιάνωφ που ξεκίνησε με την Καρδιά της Μάνας. Ο Βλαντιμίρ Ίλιτς έχει αρχίσει την επαναστατική του δράση του και βρίσκεται φυλακισμένος. Έξω από την είσοδο της φυλακής η Μαρία Αλεξάντροβνα γνωρίζεται με μια κοπέλα, που εμφανίζεται ως αρραβωνιαστικιά του γιου της, και παρακαλεί να δεχτούν το δέμα της.
Είναι η Νάντια Κρούπσκαγια που σύντομα θα τον ακολουθήσει στην εξορία. Η Μαρία Αλεξάντροβνα γνωρίζεται με την μητέρα της που φαίνεται να συμμερίζεται κι αυτή τους αγώνες της κόρης της.
Ο Λένιν εξορίζεται, ενώ οι δυνάμεις της τσαρικής ασφάλειας δεν ξέρουν τι να κάνουν με την περίπτωσή του. Έρχεται το Πάσχα, αλλά αυτή τη φορά είναι η σειρά της Άννα, να οδηγηθεί στη φυλακή.
Ο χρόνος περνά, ο Λένιν επιστρέφει σπίτι όπου βρίσκει τη μάνα του ελαφρά άρρωστη. Πηγαίνουν να δουν τη Νάντια που είναι εκτοπισμένη κάπου εκεί κοντά, αλλά με την ευκαιρία αυτή ο Λένιν συναντιέται με μέλη του κόμματός του.
Ο πόλεμος με την Ιαπωνία βάζει σε νέες αναταραχές τη Ρωσία. Αρχίζουν διαδηλώσεις και η κατάσταση φαίνεται να ωριμάζει για την επανάσταση του 1917. Έρχεται και πάλι Πάσχα, οι κοπέλες χορεύουν και τραγουδούν κι είναι ίσως οι τελευταίες ευτυχισμένες στιγμές της Μαρίας Αλεξάντροβνα προτού πεθάνει. Θα προλάβει ωστόσο να θαυμάσει το γιο της στη Στοκχόλμη, όπου γίνεται το συνέδριο του Κόμματος. Θα πεθάνει το 1916, ένα χρόνο πριν την επανάσταση, έχοντας αφιερώσει όλη της τη ζωή στην ανατροφή και συμπαράσταση των παιδιών της.
Ο Ντονσκόι ακολουθεί το ίδιο δραματουργικό ύφος με την προηγούμενη ταινία. Πρόκειται για ένα δεύτερο μέρος που ολοκληρώνει την προβληματική του πρώτου και που θα πρέπει οπωσδήποτε να δει ο θεατής για να έχει μια πλήρη εικόνα της κατά Ντονσκόι ζωής της μάνας του Ουλιάνωφ.
Νάνντια Κρουπσκαγια
(NADEHDA)
Έτος: 1973
Έγχρωμο
Διάρκεια: 100’
Σενάριο: Ιρίνα Ντόνσκαγια, Ζόγια Βοσκρεσένσκαγια
Φωτογραφία: Ίννα Ζαραφιάν
Ερμηνεία: Ναταλία Μπελοχβοστίκοβα, Αντρέι Μιαγκώφ
Με την ταινία αυτή ο Ντονσκόι ολοκληρώνει κατά κάποιον τρόπο τη θεματική του γύρω από την οικογένεια Ουλιάνωφ, αφού ασχολείται διεξοδικά μ’ ένα πρόσωπο που παίζει δευτερεύοντα ρόλο στην Πίστη της μάνας. Πρόκειται για την Ναντιέζντα Κωνσταντίνοβα Κρούπσκαγια, μετέπειτα γυναίκα του Λένιν, που είχε ένα βίο σχεδόν παράλληλο με αυτόν του άντρα της.
Ο πατέρας της Νάντια, είναι λοχαγός του τσαρικού στρατού, που εκτελεί χρέη στρατιωτικού διοικητή στην Πολωνία. Κατηγορείται όμως ως φιλελεύθερος, περνά από στρατοδικείο και διώχνεται από το στρατό. Λίγο αργότερα πεθαίνει, αφού όμως έχει εμφυσήσει στην κόρη του τα ιδανικά για μια ελεύθερη και δημοκρατική Ρωσία. Η Νάντια διορίζεται δασκάλα κι έρχεται σ’ επαφή με μέλη του κουμμουνιστικού κόμματος. Σε μια συγκέντρωση του κόμματος γνωρίζεται με τον νεαρό Βλαντιμίρ Ίλιτς, μόλις 23 χρονών.
Το συνωμοτικό παρατσούκλι του είναι «Γέρος» κάτι που δεν ανταποκρίνεται στη φυσιογνωμία του νεαρού επαναστάτη, έστω κι αν οι κακουχίες της φυλακής και της εκτόπισης τον έχουν κάνει σχεδόν τελείως φαλακρό. Ο «γέρος» συνοδεύει τη Νάντια σπίτι της κι εκείνη τη στιγμή ένα διακριτικό φλερτ αρχίζει να αναπτύσσεται ανάμεσα στους δύο νέους.
Ο Λένιν συλλαμβάνεται και η Νάντια συνεχίζει μόνη της τον αγώνα. Σύντομα όμως συλλαμβάνεται κι αυτή κι εξορίζεται σε διαφορετικό μέρος από τον Λένιν. Το τσαρικό καθεστώς αρνείται να τους αφήσει να μείνουν μαζί, παρά μόνο αν παντρευτούν. Έτσι οδηγούνται στην εκκλησία κι από εκεί στον τόπο της εξορίας τους για να ξεκινήσουν μαζί μια νέα ζωή.
Όπως και στις δύο προηγούμενες ταινίες του, ο Ντονσκόι αποφεύγει την μυθοποίηση και αγιογραφία, δίνοντας μας ένα συμπαθητικό και οικείο πορτρέτο της γυναίκας του Λένιν.
