Το Ταξίδι: έκθεση ζωγραφικής της Ελένης Πολυχρονάτου στον πολυχώρο Διέλευση

Ο Πολυχώρος Πολιτισμού Διέλευσις παρουσιάζει την έκθεση της Ελένης Πολυχρονάτου, με τίτλο Το Ταξίδι από την Πέμπτη 24 Απριλίου 2014.

«Για την εικαστικό και ιστορικό της Τέχνης Ελένη Πολυχρονάτου, είναι το εφήμερο της ύπαρξης και το αέναο του «ταξιδιού» που ορίζουν το ουσιώδες για την καλλιτεχνική έκφραση», σημειώνει, μεταξύ άλλων, η ιστορικός τέχνης Καλλιόπη Κουντούρη. «Η αείροη των πραγμάτων κίνηση, με τις εναλλαγές παρουσίας και απώλειας και τη μεταστοιχείωση κάθε «δυσχέρειας» σε γνώση και δράση, έδωσαν τον παλμό ζωής στην έκθεση «Το Ταξίδι».

Η Eλένη Πολυχρονάτου συλλέγει καθημερινά αυτά που αποκαλεί «ψήγματα σοφίας», τα πολύτιμα σμικρά, σε φαινομενική κλίμακα, τα ανεπαισθήτως αντιληπτά στους περισσότερους. Αυτά αφουγκράζεται, σε αυτά στέκεται, με αυτά συνδιαλέγεται. Η πνευματική – ψυχική όμως «ταλάντωση» αυτών των «μικρών» πραγμάτων είναι ισχυρή και το αποτύπωμά τους στη τεντωμένη μεμβράνη της καλλιτεχνικής ευαισθησίας ορατό. Αιτεί το γνωστό αυτό άγνωστο περισυλλογή και εξερεύνηση και η Πολυχρονάτου ανταποκρίνεται. Έτσι, «ο διαχωρισμός τέχνης και ζωής είναι στο μυαλό μας», διατείνεται και εφαρμόζει η καλλιτέχνης, προσθέτοντας το δικό της ίχνος στα βήματα κι άλλων δημιουργών, παλαιότερων και σύγχρονων.

Ελαχιστοποιώντας συνειδητά τα τεχνικά μέσα διατύπωσης του καλλιτεχνικού της επιδιωκόμενου, η Ε.Π., με απλά μελάνια σε μικρούς λευκούς καμβάδες, προσπαθεί να απαλλαγεί από υλικές και τεχνικές δεσμεύσεις. Ο «ταξιδιωτικός» της «σάκος» με τα minima- maxima εργαλεία, τής επιτρέπει να ζωγραφίζει παντού, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, όποτε η αφύπνιση διεγείρει την έμπνευση. Αν και το ογκώδες ερευνητικό της έργο είναι τα έργα μεγάλης κλίμακας σε δημόσιο χώρο («Έργα Τέχνης Μεγάλης Κλίμακας στον Αστικό και Φυσικό Χώρο από τη Δεκαετία του ’60 έως τον 21ο αιώνα»), η ίδια, σε ένα ιδιάζον οξύμωρο, δομεί τις αισθητικές της «φράσεις» ως σύντομες «προσευχές» που εκλύουν όμως από τη βραχεία τους κλίμακα εκρηκτικές εντάσεις και ενεργειακές εμφάνειες.

Για την καλλιτέχνιδα, «εμπειρία» δεν είναι μόνο ό,τι έχει ζήσει αλλά κι ό,τι έχουν ζήσει άλλοι, ό,τι έχει διαβάσει, ό,τι έχει συλλέξει παρατηρώντας, με συναισθησία. Πυθαγόρας, Πλάτωνας, Πρωταγόρας, Αριστοτέλης, Ηράκλειτος, Επίκουρος, Παράκελσος, Κρισναμούρτι, Σοπενχάουερ αλλά και Κοέλιο, Γκάντι, Χικμέτ, Ράσκιν, Ελύτης, ιστορία των πολιτισμών και των θρησκειών, μελέτη των πανανθρώπινων και διαχρονικών συμβόλων αναχωνεύονται και μεταπλάθονται σε έναν αποθετήρα ευαισθησίας.

Το «Ταξίδι» λοιπόν έχει αρχή τη ζωή και τέλος, δηλαδή κατάληξη κι όχι τερματισμό, πάλι τη ζωή. Η τέχνη φαίνεται να κοιτά κατάματα τη ζωή, πριν ενωθεί αξεδιάλυτα με αυτήν σε ένα «μικρό»- «μέγα ταξείδιον».

Καλλιόπη Κουντούρη
Αρχαιολόγος, Δρ. Ιστορικός της Τέχνης, π. ειδική επιστημονική συνεργάτης Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ροδίων

 
Η Δρ. Ελένη Πολυχρονάτου σπούδασε Ζωγραφική και Γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Ως καλλιτέχνιδα, έχει παρουσιάσει εικαστικό έργο σε σειρά ατομικών αλλά και πλήθος ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και το Εξωτερικό με κύριο θέμα τη διερεύνηση της σχέσης λόγου και εικόνας.

Από το 2000 έως το 2005 ασχολήθηκε με την έρευνα, καρπός της οποίας υπήρξε η διατριβή (2007, Θεωρητικό Τμήμα ΑΣΚΤ) με θέμα «Έργα Τέχνης Μεγάλης Κλίμακας στον Αστικό και Φυσικό Χώρο». Επιπλέον, έχει συνδέσει την καλλιτεχνική της δημιουργία με τον κοινωνικό προβληματισμό.

Συμμετείχε στη Διεθνή Συνάντηση Τέχνης «Το Πάρκο του Μέλλοντος» (1999), στο Westergasfabrik στο Άμστερνταμ και στη συναφή έκθεση, που είχαν ως θέμα την ανάπλαση κατεστραμμένων περιοχών και την αναβάθμιση της καθημερινής ζωής με τη διαμόρφωση καλλιτεχνικών πάρκων.

Μετείχε στο πιλοτικό διακρατικό ερευνητικό πρόγραμμα «Επικοινωνία-Τέχνη» που σχεδιάστηκε από το δίκτυο F.A.M. και την UNESCO για τη διερεύνηση νέων οριζόντων στις παιδαγωγικές μεθόδους με στόχο την ειρήνη, χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα Culture 2000 και πραγματοποιήθηκε στη Ρόδο, στη Deux-Sevres και στη Φλωρεντία (2002-2003).

Ως ενεργό μέλος, από το 2000, του Πανμεσογειακού δικτύου F.A.M. (Γυναίκα – Τέχνη –Μεσόγειος), μετείχε στη «Διεθνή Εικαστική Έκθεση του A΄ Διεθνούς Forum για τον Πολιτισμό και την Ειρήνη» (Ρόδος, 2000), στη διοργάνωση του Β΄ Διεθνούς Συνεδρίου «Η εκπαίδευση του πνεύματος σ έναν Πολιτισμό Ειρήνης» (Ρόδος, 2002), παρουσίασε έργα της στη διαβαλκανική εικαστική έκθεση γυναικών δημιουργών με τίτλο «Dare to Be Different» στην Fier της Αλβανίας (2001), επιμελήθηκε την Ελληνοτουρκική Έκθεση του Δικτύου FAM (Άγκυρα, 2002) και μετείχε στη 2η Διεθνή Έκθεση «Courant D΄ Αrt» στη Βηρυτό (2003), στην Ελληνοτουρκική Έκθεση «Bridges» στη Σμύρνη (2004), στην Διεθνή έκθεση «Cultures Solidaires» στην Καζαμπλάνκα (2005).

Είναι συγγραφέας του βιβλίου «Έργα Τέχνης Μεγάλης Κλίμακας στον Αστικό και Φυσικό Χώρο. Από τη δεκαετία του ΄60 έως τον 21ο Αιώνα» (2012). Τέλος, εμπνεύστηκε και είναι υπεύθυνη υλοποίησης του project «Κρεμάστρες του Δημόσιου Χώρου» ή «Το Σύμβολο της Αμοιβαιότητας», ένα έργο δημόσιου χαρακτήρα με κοινωνική απήχηση (2013 – 2014).