“Η ερωτομανία και η μαγεία του ήχου τους είναι ακαταμάχητα επικίνδυνη, η μουσική τους είναι σπινθηροβόλα και ρευστή σαν τον υδράργυρο”, είχε γράψει μεταξύ άλλων η Guardian για το συγκρότημα των Irrepressibles, που τραγουδά και υμνεί τον καταπιεσμένο έρωτα μεταξύ των ομοφυλοφίλων.
Από την Τζένη Τσόκα
Όσοι παρευρέθηκαν την περασμένη Τετάρτη στη μουσική σκηνή του Gazarte και είχαν την τύχη να ακούσουν για πρώτη φορά το δεύτερο EP της τριλογίας τους Nude, το Viscera (εντόσθια), κατάλαβαν γιατί οι Irrepressibles έχουν λάβει διθυραμβικές κριτικές από σύσσωμο τον διεθνή Τύπο.
Ήταν λίγο μετά τις 11 όταν ο καλλιτέχνης, τραγουδιστής, συνθέτης και πολύ-οργανίστας Jamie McDermott και η pop art ορχήστρα του μας χάρισαν το πρώτο τους κομμάτι. Οι Irrepressibles, σε μία διαφορετική κατά το σύνηθες συναυλία, με κυριαρχούσα την ανεπιτήδευτη τους απλότητα, ξεχύθηκαν στη σκηνή, κατέθεσαν την ψυχή τους και ξεσήκωσαν το πλήθος. Οι θαυμαστές τους είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν μία ιδιαίτερη μουσική παράσταση με έντονο αισθησιασμό και σκοτεινή ατμόσφαιρα που συγκεντρώνει επιρροές κυρίως από το new wave, το grunge και το exotica. Όταν βλέπεις τον Jamie επί σκηνής, να σου προσφέρει απλόχερα το αθώο του παιδικό χαμόγελο, αντιλαμβάνεσαι πως είναι μία ευαίσθητη με ιδιαιτερότητες προσωπικότητα, ενώ ακούγοντάς τον να τραγουδά και να παίζει τέσσερα όργανα σου είναι αδύνατο να πιστέψεις πως απέναντί σου έχεις ένα υπέρταλαντούχο πλάσμα, μία εξαιρετική φωνή, με δυνατότητες σοπράνο. Ακούσαμε τραγούδια, πολλά από τα οποία είχαν γραφτεί από τον ίδιο τον τραγουδιστή στην ηλικία των δεκαπέντε, από τότε που άρχισε να ελκύεται απο άτομα του ίδιου φύλου. Ο Jamie πριν ερμηνεύσει το τραγούδι Two men in love, το βίντεο του οποίο λογοκρίθηκε από το YouTube, ανέφερε πως ήταν βαθιά συγκινημένος καθώς το αφιέρωσε πρόσφατα στο πρώτο gay γάμο που τελέστηκε στη Μεγάλη Βρετανία. Εκεί όμως που το κοινό κυριολεκτικά καθηλώθηκε και τον συνόδευσε τραγουδιστικά, ήταν όταν ακούστηκε η μεγάλη τους επιτυχία In this shirt. Ο ατμοσφαιρικός μουσικός ήχος των Irrepressibles είναι αποτέλεσμα των εξαιρετικών μουσικών που έπαιζαν πιάνο , ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα, τύμπανα, πλήκτρα, βιολί και τσέλο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ιδιαίτερο χρώμα στη βραδιά έδωσε η τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια Dusk που μαζί με την μπάντα της άνοιξε την μουσική παράσταση. Η Dusk έγινε ευρέως γνωστή με το κομμάτι της What are the chances, το οποίο κυκλοφόρησε ψηφιακά το 2012. Κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης και λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή οι Irrepressibles, παρουσίασε το καινούριο της πολλά υποσχόμενο άλμπουμ με τίτλο The debut of crossing the lines. Με μία ιδιαίτερη μουσική ταυτότητα, κάτι ανάμεσα σε indie rock και folk, με στίχους που σε ταξιδεύουν σε “σκοτεινά” (όπως λέει και το όνομά της) μονοπάτια που περιμένουν να τα ανακαλύψεις και με χαρισματική μελωδική φωνή, η Dusk και όλο της το μουσικό “είναι” δηλώνει πως ήρθε για να μείνει.
Ήταν απλά μία μαγική μουσική παράσταση, ένα live γεμάτo έντονες συναισθηματικές εναλλαγές, ακριβώς όπως μας είχαν υποσχεθεί σε πρόσφατη συνέντευξη τους λίγο πριν τη συναυλία. Με τα τραγούδια τους επικεντρώθηκαν στο να φωτίσουν την σκοτεινή μας, “εντόσθια” εσωτερικότητα, ενώ προσπάθησαν να μας δείξουν την δίοδο ώστε να την εξωτερικεύσουμε αβίαστα.
Οι Irrepressibles τραγουδούν κυρίως για τον έρωτα μεταξύ των gay χωρίς αυτό να σημαίνει πως τα τραγούδια τους δεν απευθύνονται σε όλους μας. Ο καθένας μπορεί να αγαπήσει, να ερωτευτεί, να χωρίσει, να κλάψει με τα κομμάτια τους. Η μουσική τους όπως και η προσωπικότητά τους είναι εθιστική και ακατάσχετη.
