Άγγελος Τριανταφύλλου: Με γοητεύει η ωραία σκέψη, ο βασανισμένος λόγος, η πυκνότητα νοήματος που υπάρχει στην ποίηση

Στις 4 και 5 Ιουλίου στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου ο συνθέτης και ηθοποιός Άγγελος Τριανταφύλλου συναντά τη Νατάσσα Μποφίλιου σε μια διαφορετική μουσική σύμπραξη με οδηγό τη μελοποιημένη ποίηση. Δύο νέοι καλλιτέχνες γύρω στα 30 αποφασίζουν να “μιλήσουν” για τη νεότητα και το τέλος της. Για την επικίνδυνη αυτή ηλικία, το όριο που κάνει ευδιάκριτη τη διαφορά και τη διαφορετικότητα μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος. Και επιλέγουν την ποίηση για να τραγουδήσουν τις σκέψεις τους.  Ο Άγγελος Τριανταφύλλου, λίγες ημέρες πριν την πρεμιέρα στη Μικρή Επίδαυρο, απάντησε στις ερωτήσεις μας για την ιδέα και τη συνεργασία του με τη Νατάσσα Μποφίλιου καθώς και για τα επόμενα, επίσης πολύ ενδιαφέροντα, καλλιτεχνικά του σχέδια.

Συνέντευξη: Μαριάννα Παπάκη

Culturenow.gr: Στις 4 και 5 Ιουλίου θα παρουσιάσετε με τη Νατάσσα Μποφίλιου το μουσικό έργο «Επικίνδυνη ηλικία». Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτή τη δουλειά και για τη συνεργασία σας με τη Νατάσσα Μποφίλιου.

Άγγελος Τριανταφύλλου: Η “Επικίνδυνη Ηλικία” είναι ένας κύκλος τραγουδιών μελοποιημένης ποίησης με κοινό θεματικό άξονα το τέλος της νεότητας παρουσιασμένος σε μορφή μουσικής παράστασης με 15 άτομα ορχήστρα, μαέστρο, χορωδία ηθοποιών και τη συμμετοχή 6 εθελοντών μεγαλύτερης ηλικίας. Είναι μια δουλειά που σηματοδοτεί το πέρασμα και το δικό μου και της Νατάσσας σε έναν άλλο κύκλο ενηλικίωσης, καθώς έχουμε γεννηθεί την ίδια μέρα και πρόσφατα αποχαιρετήσαμε και οι δύο τα τριάντα μας χρόνια. Με τη Νατάσσα γνωριζόμαστε από το σχολείο και μας συνδέει μια βαθιά εκτίμηση και φιλία. Mετά τις παιδικές μας συνεργασίες ήρθε η ώρα να φτιάξουμε μαζί κάτι στο οποίο πιστεύουμε και οι δύο πολύ.

Cul.N.:  Τα ποιήματα ποιών ποιητών επιλέξατε να μελοποιήσετε; Ποια συναισθήματα και ποιες εσωτερικές ανάγκες σας οδήγησαν σε αυτές τις επιλογές; Υπάρχει ένας κοινός άξονας, μια κοινή θεματολογία – εκτός από τη νεότητα και το τέλος της – μεταξύ των ποιητών που επιλέξατε;

A.T.: Έχουμε επιλέξει ποιήματα του Σολωμού, του Καβάφη, του Σεφέρη, του Λειβαδίτη, του Ουράνη, του Παπαρρηγόπουλου, του Σκαρίμπα, του Σαραντάρη, της Πολυδούρη, του Ασλάνογλου, καθώς και ποιήματα γραμμένα ειδικά για αυτόν τον κύκλο από τη Λένα Κιτσοπούλου και το Γεράσιμο Ευαγγελάτο. Όλα έχουν κοινό θεματικό άξονα το τέλος της νεότητας, αλλά πέραν αυτού τα περισσότερα ποιήματα εκτός από λίγες εξαιρέσεις είναι ποιήματα “φιλοσοφικά” περισσότερο από “λυρικά”. Τους ποιητές τους βασανίζει η φθορά του χρόνου, η ματαιότητα της ζωής και της ύπαρξης καθώς και η ομορφιά της χαμένης αθωότητας. Και μαζί με τη νεότητα που χάνεται, βλέπεις στα ποιήματά τους και μια Ελλάδα που έχει χαθεί και έχεις τη δυνατότητα ακουμπώντας στο λόγο τους να αναζητήσεις όλα αυτά που θα μπορούσες κυτταρικά να είσαι αν δεν ήσουν αλλοτριωμένος, σύγχρονος άνθρωπος του καιρού σου.

Cul.N.:  Πώς ορίζετε το τέλος της νεότητας; Ο Τσέχωφ στο «Κύκνειο Άσμα» αναφέρει: «Όπου υπάρχει ταλέντο, δεν υπάρχουν γεράματα». Συμφωνείτε;

A.T.: Ξέρετε υπάρχει ένα κατώφλι σε κάθε άνθρωπο -μπορεί αυτό να είναι στα 30 η ακόμα και στα 60 ανάλογα με τι κουβαλάει μέσα του ο καθένας- που όταν το περάσεις έχεις απόλυτη επίγνωση ότι όλα αυτά που έχουν εγγραφεί πλέον σαν παρελθόν δεν υπάρχει δυνατότητα όσο και αν το προσπαθήσεις να τα αναψηλαφήσεις, να τα ξαναζήσεις, να ξαναμυρίσεις μυρωδιές και να επαναβιώσεις καταστάσεις. Είναι σαν ο Χρόνος να παύει να έχει ένα μετέωρο Παρόν, που μπορεί να κάνει τα πάντα πιθανά, αλλά σχίζεται στα δύο. Σε Παρελθόν και Μέλλον. Κάπως έτσι νομίζω ότι μπορεί κάποιος να βιώσει το τέλος της νεότητας, περισσότερο από το να το ορίσει. Άλλωστε το τέλος της νεότητας δεν έχει να κάνει με το Γήρας. Είναι μια υβριδική ηλικία, και θα φανεί στον καθένα, κατά Τσέχωφ, πόσο ταλέντο άντεξε ώστε να μη γεράσει.

Cul.N.:  Τι σας γοητεύει στη μελοποίηση ενός ποιήματος; Υπάρχουν ποιήματα που είναι πιο «κατάλληλα» για μελοποίηση από άλλα και αν ναι, ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός ποιήματος που του προσδίδουν αυτή την ιδιότητα;

A.T.: Με γοητεύει η ωραία σκέψη, ο βασανισμένος λόγος, η πυκνότητα νοήματος που υπάρχει στην ποίηση. Άλλωστε θεωρώ ότι τα καλά ποιήματα έχουν ένα τεράστιο πεδίο εμβέλειας όταν διαβάζονται ή όταν τραγουδιούνται, που ξεπερνά πολλές φορές το πεδίο που καταλαμβάνει ο κοινός στίχος. Με γοητεύει επίσης η εικονοπλαστική δύναμη των ποιητών και με γυρνάει σε δωμάτια που κρύβονται μέσα μου με επιμέλεια, σε ένα παιχνίδι με τη μνήμη και την ελπίδα. Έτσι όταν ξαφνικά αυτά ξεκλειδώνουν, νιώθω τυχερός γιατί μπορώ να γίνω αποδέκτης ενός πανάκριβου δώρου. Δεν ξέρω να σας απαντήσω τι μελοποιείται και τι όχι. Δεν είμαι ειδικός του κλάδου. Εμένα ό, τι με σκάβει μέσα μου και με δονεί, μου φαίνεται ότι είναι απόλυτα κατάλληλο, και αν συμβεί αυτό μου είναι αδιάφορο αν το ποίημα είναι κατάλληλο με τους κοινούς όρους, αν έχει μέτρο, ρίμα, ή συμπαγές νόημα, ή αν είναι αρκούντως απλό.

Cul.N.:  Η Νατάσσα Μποφίλιου είναι μία νέα ερμηνεύτρια η οποία γνωρίζει από τα πρώτα βήματα της πορείας της τη μεγάλη αποδοχή και αγάπη του κόσμου. Εσείς, επίσης, συμμετείχατε στη «Γκόλφω» μια από τις καλύτερες (σύμφωνα με την άποψη κοινού και κριτικών) και δημοφιλέστερες παραστάσεις των τελευταίων χρόνων. Πόσο ανασταλτικός είναι ο παράγοντας “δημοφιλία” για ένα νέο καλλιτέχνη και πόσο – αντίθετα – αποτελεί ενθαρρυντικό σήμα για την περεταίρω πορεία του;

A.T.: Η Νατάσσα όντως έχει να διαχειριστεί αυτό το κομμάτι. Εγώ όχι. Δεν νιώθω καθόλου δημοφιλής. Η Γκόλφω ήταν ένα ευτύχημα για όλους που συμμετείχαμε, μια μεγάλη στιγμή, αλλά ήταν μια συλλογική δουλειά από την οποία ευτυχώς δεν άντλησε κανένας μεγάλη προσωπική προβολή. Χαίρομαι πολύ όταν μου μιλάνε για τη δουλειά μου στη Γκόλφω πάντως και νιώθω ότι ο κόσμος θεωρεί αυτή  αναγνωρίσιμη, όχι εμένα. Τα προβλήματα έχω την εντύπωση αρχίζουν πάντα όταν πιστέψεις ότι έκανες κάτι σπουδαίο, ή ότι επειδή στράφηκαν τα φώτα για λίγο πάνω σου έγινες και αυτόφωτος. Είμαστε όλοι απόλυτα ετερόφωτοι, έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον για να φτιάξουμε κάτι όμορφο, ακόμα και για να αποκτήσουμε δημοφιλία, και κανείς δεν αγαπά τον κακομαθημένο μας εαυτούλη. Αν αγαπήσει κάποια στιγμή τη δουλειά μας είναι καλοδεχούμενο!

Cul.N.:  Μετά την «Επικίνδυνη ηλικία» ετοιμάζετε κάποια άλλη δουλειά για την επόμενη σεζόν;

A.T.: Τον Οκτώβρη θα ξαναπαίξουμε στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το Δεκαήμερο του Βοκάκιου. Το 2015 θα γράψω τη μουσική στη χορευτική παράσταση του Χρήστου Παπαδόπουλου στο Θέατρο Πόρτα, που θα στηρίζεται στα Κύματα της Βιρτζίνια Γουλφ, καθώς και στον Βυσσινόκηπο του Τσέχωφ, που θα σκηνοθετήσει ο Νίκος Καραθάνος στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Η “Επικίνδυνη Ηλικία” θα παρουσιαστεί στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου στις 4 και 5 Ιουλίου.